Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 09-10-2014, ECLI:NL:GHSHE:2014:4197, 12-00649
Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 09-10-2014, ECLI:NL:GHSHE:2014:4197, 12-00649
Gegevens
- Instantie
- Gerechtshof 's-Hertogenbosch
- Datum uitspraak
- 9 oktober 2014
- Datum publicatie
- 26 november 2014
- ECLI
- ECLI:NL:GHSHE:2014:4197
- Formele relaties
- Cassatie: ECLI:NL:HR:2015:1261, (Gedeeltelijke) vernietiging en zelf afgedaan
- Zaaknummer
- 12-00649
Inhoudsindicatie
Het Hof doet uitspraken in negen zaken van een echtpaar, betreffende de inkomstenbelasting/premieheffing en loonheffingen. De beslissingen van het Hof betreffen onder andere de volgende onderwerpen:
Geen terugwijzing naar de rechtbank voor een openbare behandeling; inzagerecht in de bezwaarfase niet geschonden; geen recht op dwangsom; geen terugbetaling loonheffing aan de werknemer nu de loonheffing reeds aan de werkgever is terugbetaald; man is niet belasting/premieplichtig in Nederland, vrouw wel; geen immateriële schadevergoeding
Uitspraak
GERECHTSHOF ’s-HERTOGENBOSCH
Team belastingrecht
Meervoudige Belastingkamer
Kenmerk: 12/00649
Uitspraak op het hoger beroep van
[belanghebbende],
wonende te [woonplaats] (België),
hierna: belanghebbende,
tegen de uitspraak van de Rechtbank Breda (thans Rechtbank Zeeland-West-Brabant; hierna: de Rechtbank) van 6 september 2012, nummer AWB 11/2634, in het geding tussen
belanghebbende
en
de inspecteur van de Belastingdienst Limburg/Kantoor Buitenland,
hierna: de Inspecteur
betreffende na te noemen inhouding loonheffingen en afwijzing verzoek om een dwangsom.
1 Ontstaan en loop van het geding
Belanghebbende heeft op 5 januari 2011 bezwaar gemaakt tegen de inhouding loonheffingen over het jaar 2010 voor een bedrag van € 120.000. Op 18 april 2011 is de ingebrekestelling bij de Inspecteur ingekomen inzake het door hem verschuldigd zijn van een dwangsom wegens niet tijdig beslissen. De Inspecteur heeft bij uitspraak van 21 april 2011 het bezwaar afgewezen.
Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 41.
De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard, het verzoek om toekenning van een dwangsom alsmede het verzoek om een immateriële schadevergoeding afgewezen.
Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof.
Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende geen griffierecht geheven.
De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.
Belanghebbende heeft schriftelijk gerepliceerd en de Inspecteur heeft schriftelijk gedupliceerd.
Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) heeft belanghebbende vóór de zitting nadere stukken ingediend, en wel bij schrijven van 3 juli 2013, bij het Hof ingekomen op 5 juli 2013 en bij schrijven van 18 juni 2014, bij het Hof ingekomen op 19 juni 2014, door belanghebbende aangeduid als vervangende pleitnota ter vervanging van de eerder (bij schrijven van 25 februari 2014, bij het Hof ingekomen op 27 februari 2014) door hem ingediende pleitnota. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.
Het onderzoek ter zitting heeft met open deuren plaatsgehad op 9 juli 2014 te ‘s-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, vergezeld van de heer [A], alsmede, namens de Inspecteur, de heren [B], [C], [D] en mevrouw [E]. Ter dezer zitting zijn tevens behandeld de hoger beroepszaken van belanghebbende tegen de uitspraken van de Rechtbank van 6 september 2012, nummers AWB 11/153, 11/6554, 12/584 en 12/1882, en tegen de uitspraak van de Rechtbank van 22 januari 2014, nummer AWB 12/7599, bij het Hof bekend onder de nummers 12/00648 tot en met 12/00652 en 14/ 00260, alsmede de zaken van belanghebbendes echtgenote, mevr. [F], Hofnummers 12/00653 tot en met 12/00655.
De Inspecteur heeft ter dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Belanghebbende heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van de drie bij deze pleitnota behorende bijlagen.
Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.
Het Hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.
2 Feiten
Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan:
Belanghebbende woont in België en is directeur-grootaandeelhouder van[bedrijf] BVBA, een naar Belgisch recht opgerichte en in België gevestigde vennootschap (hierna: de BVBA). De activiteiten van de BVBA bestaan uit het verzorgen van de boekhoudingen en fiscale aangelegenheden voor cliënten.
De BVBA is door de Belastingdienst met ingang van 23 november 2006, op verzoek, aangemerkt als vrijwillig inhoudingsplichtige als bedoeld in artikel 6, lid 2, letter b, van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: de Wet LB).
Aan de BVBA zijn naheffingsaanslagen loonheffingen over de tijdvakken in 2007 en een aantal tijdvakken in 2008 opgelegd wegens het niet voldoen aan administratieve verplichtingen. Op 4 april 2008 is tussen de Inspecteur en de BVBA overeengekomen dat de BVBA aangiften loonheffingen per brief mag doen. Bij brief van 9 april 2008 is aan de BVBA ter voorkoming van verdere naheffingsaanslagen uitstel verleend voor alle tijdvakken na november 2007.
In een overlegprocedure met de Belgische autoriteiten is overeengekomen dat de heffingsbevoegdheid ter zake van het loon van belanghebbende over de jaren 2007 en 2008 aan België toekomt.
Bij brief van 5 januari 2011 heeft belanghebbende als werknemer van de BVBA bezwaar gemaakt tegen de inhouding van loonheffingen over het jaar 2010 voor een bedrag van € 120.000. Dat bedrag is gelijk aan het bruto jaarloon van belanghebbende.
2.6. De BVBA heeft het in het bezwaarschrift genoemde bedrag van € 120.000 in termijnen aan de Belastingdienst overgemaakt als volgt:
23 december 2010 € 100.00027 januari 2011 € 20.000Totaal € 120.000.
Bij de betalingen is het per 31 maart 2008 vervallen LB-nummer van de BVBA vermeld, zodat de Belastingdienst handmatig naar een bestemming voor de betalingen moest zoeken. Op 21 januari 2011 heeft de BVBA een aangifte loonheffingen ingediend.
Bij brief van 21 maart 2012 heeft de Inspecteur aan de BVBA medegedeeld dat hij naar aanleiding van een bij de BVBA ingesteld boekenonderzoek niet anders kan vaststellen dan dat de BVBA de vereiste loonadministratie niet voert dan wel beschikbaar houdt en dat als gevolg daarvan de vrijwillige inhoudingsplicht van de BVBA niet in stand kan worden gehouden, noch dat de aangiften loonheffingen over 2011 en 2012 als zodanig kunnen worden geaccepteerd. Voorts deelt de Inspecteur mede dat gegeven het arbeidspatroon van belanghebbende de eventueel betaalde gelden als onverschuldigde betaling door de ontvanger van de Belastingdienst zullen worden teruggestort.
Het uitzoeken en de handmatige verwerking van de betalingen vermeld onder 2.6 heeft er toe geleid dat de betalingen op 20 december 2011 konden worden terugbetaald op de bankrekening van de BVBA.
2.9. Bij schrijven gedagtekend 11 april 2011, bij de Inspecteur ingekomen op 18 april 2011, heeft belanghebbende de Inspecteur in gebreke gesteld als bedoeld in artikel 4:17, lid 3, van de Awb. De Inspecteur heeft op 21 april 2011 uitspraak op bezwaar gedaan, waarin hij ingaat op de door belanghebbende opgeworpen problematiek van artikel 2, lid 5 van de Wet LB, overwegende, dat de heffing aan de Belgische zijde niet is te beschouwen als heffing door of namens een mogendheid (Hof: zie inmiddels Hoge Raad 12 juli 2013, ECLI:NL:HR:2013:30, BNB 2013/195), en hij wijst het bezwaar af. De Inspecteur kent belanghebbende geen dwangsom toe.
In zijn beroepschrift bij de Rechtbank stelde belanghebbende zich op het standpunt dat de loonheffingen teruggegeven dienen te worden, daar de Inspecteur de aanwezigheid van belastingplicht en verzekeringsplicht (in Nederland) niet heeft bewezen.
3 Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen
Het geschil betreft, naar het Hof verstaat, het antwoord op de volgende vragen:
1. Heeft de Rechtbank terecht het verzoek van belanghebbende om de openbare behandeling van de zaak geweigerd?2. Is het inzagerecht respectievelijk het recht om te worden gehoord in de bezwaarfase geschonden, een en ander in samenhang met het verstrekken door de Inspecteur van het mandaatbesluit aan belanghebbende?3. Is belanghebbende belasting- en premieplichtig in Nederland?4. Heeft belanghebbende recht op een dwangsom?5. Heeft de Belastingdienst terecht de ingehouden loonheffingen aan de BVBA terugbetaald in plaats van aan belanghebbende?
6. Heeft belanghebbende recht op een vergoeding van de werkelijk gemaakte kosten van bezwaar en de werkelijk gemaakte proceskosten in beroep en hoger beroep?7. Heeft de Rechtbank terecht het verzoek om immateriële schadevergoeding afgewezen?
Belanghebbende is van mening, naar het Hof verstaat (belanghebbende neemt in de loop van de procedure immers steeds andere stellingen in), dat de tweede tot en met de vierde en de zesde vraag bevestigend en de overige vragen ontkennend moeten worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.
Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden, welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.
Voor hetgeen hieraan ter zitting is toegevoegd, wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.
Belanghebbende concludeert in zijn hoger beroepschrift tot gegrondverklaring van het hoger beroep, tot (primair) verwijzing naar een andere rechtbank opdat de zaak opnieuw kan worden behandeld door een eerste feitenrechter en dan openbaar; subsidiair tot afwezigheid van belastingplicht en/of premieplicht in Nederland (in de later bij het Hof ingediende stukken komt belanghebbende op deze stelling terug en stelt hij zich op het standpunt dat hij wel in Nederland belastingplichtig is) en tot terugbetaling van de ingehouden loonheffingen.
Voorts verzoekt belanghebbende om toekenning van een dwangsom, een vergoeding van de werkelijk gemaakte kosten van bezwaar, beroep en hoger beroep en van een immateriële schadevergoeding.De Inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het hoger beroep.