Rechtbank Gelderland, 07-05-2015, ECLI:NL:RBGEL:2015:2983, AWB - 14 _ 7125

1. Op 4 juni 2013 heeft een statutenwijziging plaatsgevonden, waarbij de naam van eiseres is gewijzigd in [X] BV.

2. Bij brief van 6 juni 2013 heeft de Kamer van Koophandel aan eiseres bericht, op het adres [A-straat 1] te [Q], dat zij de wijzigingen heeft verwerkt. Uit het bij die brief gevoegde bericht van registratie blijkt dat [X] BV als naam van eiseres is geregistreerd. Als (enige) adres van eiseres is vermeld [A-straat 1] te [Q].

3. Op 10 juni 2013 heeft verweerder de van de Kamer van Koophandel doorgekregen wijzigingen in het zogenoemde BVR-systeem verwerkt en heeft daarin als vestigingsadres van eiseres [A-straat 1] te [Q] opgenomen.

4. Op 19 juni 2013 heeft verweerder aan eiseres een controlerapport toegezonden, aan het adres [A-straat 2] te [Z].

5. Bij brief van 20 juni 2013 heeft de Kamer van Koophandel aan eiseres bericht, gebruikmakend van het adres [A-straat 2] te [Z], dat er wederom wijzigingen zijn ingeschreven. Blijkens het daarbij gevoegde bericht van registratie gaat het om het laten vervallen van de handelsnaam “[B] BV”. Als adres van eiseres staat op het bericht van registratie vermeld [A-straat 1] te [Q] en is als correspondentieadres [A-straat 2] te [Z] toegevoegd.

6. Met dagtekening 29 juli 2013 heeft verweerder de onderhavige naheffingsaanslag omzetbelasting gezonden naar het adres [A-straat 1] te [Q].

7. Eiseres heeft bij brief van 12 september 2013, ontvangen door verweerder op 13 september 2013, bezwaar gemaakt tegen de naheffingsaanslag. Verweerder heeft het bezwaar wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk verklaard.

8. In geschil is of het bezwaar van eiseres door verweerder terecht niet-ontvankelijk is verklaard. Voor het geval het bezwaar door verweerder ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard, is in geschil of de naheffingsaanslag omzetbelasting, de boete en de heffingsrente terecht en naar de juiste bedragen zijn opgelegd.

9. Eiseres stelt zich op het standpunt dat de aanslag als gevolg van het hanteren van een onjuist toezendadres door verweerder niet op de voorgeschreven wijze bekend is gemaakt. Hierdoor heeft zij de naheffingsaanslag niet tijdig ontvangen.

10. In zijn arrest van 5 maart 2004, nr. 39.245, ECLI:NL:HR:2004:AO5063, heeft de Hoge Raad als volgt overwogen:

“(…) Indien de bekendmaking van het aanslagbiljet geschiedt door toezending, kan in de regel ervan worden uitgegaan dat met de terpostbezorging van het aanslagbiljet de bekendmaking heeft plaatsgevonden. In een zodanig geval vangt ingevolge artikel 22j van de Algemene wet inzake rijksbelastingen de termijn voor het instellen van bezwaar aan met ingang van de dag na die van dagtekening van het aanslagbiljet, tenzij de dag van dagtekening is gelegen vóór de dag van terpostbezorging. De evenvermelde regel lijdt echter uitzondering indien de zending de belastingschuldige niet heeft bereikt en zulks het gevolg is van een fout van de belastingdienst (bijvoorbeeld een verkeerde adressering die aan de belastingdienst is te verwijten). In een zodanig geval kan niet worden gezegd dat bekendmaking van de aanslag op de voorgeschreven wijze heeft plaatsgevonden. (…)”

11. Uit dit arrest van de Hoge Raad volgt naar het oordeel van de rechtbank dat de bezwaartermijn aanvangt op de dag na de dagtekening indien de aanslag (1) uiterlijk op de dag van dagtekening ter post is bezorgd en (2) niet als gevolg van een fout van verweerder eiseres niet heeft bereikt.

12. Nu door eiseres niet is betwist dat de aanslag uiterlijk op de dag van dagtekening door verweerder ter post is aangeboden zal de rechtbank ervan uitgaan dat aan het hiervoor onder (1) genoemde vereiste van de terpostbezorging is voldaan.

13. Vervolgens dient de rechtbank te beoordelen of het aan verweerder is te wijten dat eiseres de aanslag niet tijdig heeft ontvangen. Hierbij gaat het in het bijzonder om de vraag of verweerder de aanslag terecht aan het adres [A-straat 1] te [Q] heeft geadresseerd.

14. De rechtbank beantwoordt deze laatste vraag bevestigend en overweegt daartoe als volgt. Vaststaat dat het adres [A-straat 1] te [Q] is ingeschreven als het (vestigings)adres in het handelsregister van de Kamer van Koophandel. Verweerder heeft ter zitting verklaard dat het vestigingsadres uit het handelsregister is overgenomen. Naar het oordeel van de rechtbank mocht verweerder bij de bekendmaking van de naheffingsaanslag gebruik maken van dit vestigingsadres. De omstandigheid dat op 20 juni 2013 in het handelsregister naast een vestigingsadres tevens een correspondentieadres is vermeld, maakt het voorgaande niet anders. Verweerder heeft ter zitting onweersproken gesteld dat belastingaanslagen bekend worden gemaakt aan het adres met de hoogste prioriteit, zijnde het vestigingsadres. Een ander adres wordt voor de bekendmaking van belastingaanslagen alleen gebruikt op uitdrukkelijk verzoek van de belastingplichtige. Dit verzoek ontbreekt. Het voorgaande is door eiseres niet betwist.

15. Gelet op deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat er voor verweerder geen aanleiding was om de naheffingsaanslag naar een ander adres te sturen dan het vestigingsadres van eiseres dat in het handelsregister stond geregistreerd. Voor zover eiseres heeft betoogd dat dit niet haar daadwerkelijke vestigingsadres is, dient dit voor haar rekening en risico te blijven. Vaststaat immers dat het adres [A-straat 1] te [Q] een aan eiseres gelieerd adres is dat als gevolg van een door eiseres geïnitieerde wijziging als adres in het handelsregister is opgenomen. Derhalve kan niet worden gezegd dat de omstandigheid dat de aanslag eiseres niet tijdig heeft bereikt het gevolg is van een fout van de Belastingdienst. Onder de geschetste omstandigheden ligt het risico van een onjuiste adressering naar het oordeel van de rechtbank bij eiseres (vgl. HR 3 januari 1996, nr. 30.793, ECLI:NL:HR:1996:AA1935).

16. Het voorgaande leidt de rechtbank tot de conclusie dat de aanslag op de voorgeschreven wijze is bekendgemaakt. De termijn voor het indienen van een bezwaarschrift heeft dan ook een aanvang genomen op de dag na die van dagtekening van de aanslag, zijnde 30 juli 2013. De bezwaartermijn van zes weken eindigde (met toepassing van de Algemene termijnenwet) op 9 september 2013. Het bezwaarschrift van eiseres van 12 september 2013 is op 13 september 2013 bij verweerder binnengekomen. Dat is na het verstrijken van de wettelijke bezwaartermijn. Het bezwaarschrift is dus niet tijdig ingediend.

17. Ingevolge artikel 6:11 van de Awb blijft bij een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift een niet-ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest.

18. Eiseres heeft desgevraagd geen reden voor de overschrijding van de bezwaartermijn gegeven. Voor zover eiser stelt dat zij had verwacht dat verweerder het adres [A-straat 2] zou hebben gebruikt voor het bekendmaken van de naheffingsaanslag, oordeelt de rechtbank dat de eventuele verwarring omtrent het toezendadres door eiseres zelf is veroorzaakt. Dat de aanslag naar een adres is verzonden dat feitelijk een opslagloods is zonder brievenbus, leidt niet tot het oordeel dat de termijnoverschrijding niet aan eiseres kan worden verweten. Van een verschoonbare termijnoverschrijding als bedoeld in artikel 6:11 van de Awb is dan ook geen sprake.

19. Verweerder heeft het bezwaar daarom terecht niet-ontvankelijk verklaard. Dit geldt zowel voor de naheffingsaanslag omzetbelasting, als voor de opgelegde vergrijpboete. Het beroep dient derhalve ongegrond te worden verklaard. Aan inhoudelijke toetsing van de overige geschilpunten komt de rechtbank daarom niet toe.

20. Nu eiseres geen afzonderlijke beroepsgronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente heeft aangevoerd, dient ook het beroep inzake de beschikking heffingsrente ongegrond te worden verklaard.

21. Gelet op het voorgaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

22. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.