Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-02-2016, ECLI:NL:RBZWB:2016:896, BRE - 15 _ 2656

2.1.

2.2.

Tussen partijen is in geschil (i) of het beroep ontvankelijk is, (ii) of de [adres 1] een openbare weg is en (iii) of belanghebbende recht heeft op een dwangsom wegens het niet tijdig doen van uitspraken op bezwaar.

2.3.

De termijn voor het indienen van een beroepschrift bedraagt zes weken (artikel 6:7 van de Awb). Deze termijn vangt, voor zover te dezen van belang, aan op de dag na die van dagtekening van de uitspraak op bezwaar, tenzij de dag van dagtekening is gelegen vóór de dag van de bekendmaking (artikel 22j van de AWR). Een beroepschrift is tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen (artikel 6:9, eerste lid van de Awb). Bij verzending per post is een beroepschrift nog tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn ter post is bezorgd en het bovendien niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen (artikel 6:9, tweede lid van de Awb). Bij een na afloop van de termijn ingediend beroepschrift blijft een niet-ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest (artikel 6:11 van de Awb). De uitspraken op bezwaar zijn gedagtekend 30 januari 2015. Dit betekent dat de beroepstermijn is aangevangen op 1 februari 2015 en is geëindigd op 13 maart 2015. Het beroepschrift is op 28 april 2015 en dus te laat door de rechtbank ontvangen.

2.4.

Belanghebbende stelt dat hij het beroepschrift tijdig, althans voor 13 maart 2015, ter post heeft bezorgd maar dat hij het op 21 april 2015 van PostNL retour heeft ontvangen. Ten bewijze daarvan heeft hij een envelop overgelegd, geadresseerd aan de rechtbank met datumstempel 11 maart 2015, met daarop een sticker waaruit blijkt dat deze envelop retour afzender (naar het huisadres van de gemachtigde) is gestuurd. Volgens belanghebbende heeft hij de envelop op 21 april 2015 terugontvangen waarna hij het beroepschrift nogmaals aan de rechtbank heeft toegestuurd.

2.5.

Ter zitting heeft de inspecteur verklaard dat hij de verklaring van belanghebbende geloofwaardig vindt en dat er naar zijn mening sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding. De rechtbank ziet geen reden anders te oordelen en zal het beroep inhoudelijk behandelen.

2.6.

Op grond van artikel 19, eerste lid, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: Wet MRB) wordt de belasting niet geheven over tijdvakken die aanvangen tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing als bedoeld in hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de WVW 1994. Ingevolge artikel 35, eerste lid, van de Wet MRB kan bij constatering van gebruik van de weg met een motorrijtuig tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing als bedoeld in hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de WVW 1994 de belasting worden nageheven. Artikel 5 van de Wet MRB bepaalt dat in de Wet MRB en in de daarop gebaseerde regelingen wordt verstaan onder weg: elke voor het openbaar rijverkeer of ander verkeer openstaande weg en elk zodanig pad, de in de weg of het pad liggende bruggen en duikers alsmede de tot de weg behorende paden en bermen of zijkanten.

2.7.

Belanghebbende heeft gesteld dat de [adres 1] geen openbare weg is, omdat de steeg niet uitkomt op een wegenlegger, er door de gemeente geen afzonderlijk besluit is genomen dat de steeg een openbare weg is, de steeg nog geen 10 jaar in onderhoud is bij de gemeente en niet voorkomt op de plattegrond van het bestemmingsplan. Hij heeft verder aangevoerd dat de steeg alleen wordt gebruikt voor het bereiken van de achterkant van een vijftal woningen en de parkeergarage van een nabijgelegen flatgebouw.

2.8.

2.9.

Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat de steeg feitelijk voor het openbaar rij- of ander verkeer openstaat. Dit houdt in dat de auto van belanghebbende geparkeerd stond op een voor openbaar rij- of ander verkeer openstaande weg.

2.10.

Belanghebbende heeft nog gesteld dat de inspecteur niet voldoende voortvarend is geweest met het opleggen van de naheffingsaanslag nu de overtreding op 8 april 2014 is geconstateerd, de aankondiging met dagtekening 21 augustus 2014 is verstuurd en de naheffingsaanslag is gedagtekend 2 oktober 2014. Dat kan echter niet leiden tot nietigheid of vernietiging van de naheffingsaanslag of van de boete. MRB is een aangiftebelasting. Op grond van het bepaalde in artikel 20, derde lid, van de AWR vervalt de bevoegdheid tot naheffing na verloop van vijf jaren na het einde van het kalenderjaar waarin de belastingschuld is ontstaan. De naheffingsaanslag is verstuurd binnen zes maanden nadat de overtreding is geconstateerd. Dat is tijdig.

2.11.

De inspecteur heeft in overeenstemming met het bepaalde in artikel 70 in samenhang met artikel 37 van de Wet MRB alsmede artikel 67c van de AWR en paragraaf 34, onderdeel 2, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (hierna: BBBB) een verzuimboete opgelegd van 100% van het bedrag van de naheffingsaanslag.

2.12.

Er zijn geen omstandigheden gesteld of aannemelijk geworden die aanleiding geven voor vermindering van de opgelegde verzuimboete. De rechtbank acht de opgelegde verzuimboete passend en geboden.

2.14.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard voor zover het betrekking heeft op de naheffingsaanslag en de verzuimboete en gegrond voor zover het betrekking heeft op de dwangsom.

2.15.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 248 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 496 en een wegingsfactor 0,25). De rechtbank merkt de zaak aan als zeer licht nu het beroep uitsluitend gegrond is wegens de toekenning van een dwangsom. Overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten zijn gesteld noch aannemelijk gemaakt. Er bestaat geen recht op vergoeding van de kosten van de bezwaarfase nu de uitspraken op bezwaar niet zijn vernietigd.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;