Centrale Raad van Beroep, 05-08-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:2696, 14/6058 WAO

1.1.

Met ingang van 1 juni 1999 is appellant een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekend, berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100%. Deze uitkering is met ingang van 10 februari 2004 ingetrokken, omdat appellant minder dan 15% arbeidsongeschikt werd geacht.

1.2.

Op 21 oktober 2010 heeft appellant verzocht om wederom in aanmerking te komen voor een WAO-uitkering omdat naar zijn mening zijn arbeidsongeschiktheid was toegenomen. Dit verzoek, dat bij het Uwv is ontvangen op 27 oktober 2010, is bij besluit van 16 mei 2011 afgewezen. Het tegen dat besluit gemaakte bezwaar is bij besluit van 21 oktober 2011 ongegrond verklaard.

2.1.

2.2.

3. In beroep heeft appellant gesteld dat hij zich niet kan verenigen met de vastgestelde ingangsdatum van de uitkering. Naar zijn mening is er wel sprake van een bijzonder geval in voormelde zin. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft hij verwezen naar het rapport van deskundige Fennema, waaruit blijkt dat er bij hem niet alleen sprake is van een posttraumatisch stresssyndroom maar ook van een chronische aanpassingsstoornis met kenmerken van emoties en gedrag en stemmingsinstabiliteit met uitgesproken trekken van een narcistisch persoonlijkheidsprofiel. Van patiënten met persoonlijkheidsstoornissen kan niet verwacht worden dat zij zelfinzicht en besef van hun ziekte hebben, zodat niet gesteld kan worden dat appellant redelijkerwijs de heropening van zijn WAO-uitkering eerder had kunnen aanvragen.

4. De rechtbank heeft geen bijzonder geval in de zin van artikel 35, tweede lid, van de WAO aanwezig geacht en heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep ongegrond verklaard.

5. In hoger beroep heeft appellant zijn beroepsgronden herhaald.

6. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

6.1.

Het Uwv heeft de ingangsdatum van de aan appellant toegekende uitkering vastgesteld op 27 oktober 2009, zijnde de datum gelegen één jaar voor de datum waarop de aanvraag van appellant door het Uwv is ontvangen. Deze ingangsdatum is geheel in overeenstemming met artikel 35, tweede lid, eerste volzin van de WAO. Met de rechtbank wordt appellant niet gevolgd in zijn betoog dat op grond van de onder 3 samengevat weergegeven omstandigheden sprake is van een bijzonder geval. Op grond van vaste rechtspraak van de Raad (onder meer ECLI:NL:CRVB:2015:1501) is slechts sprake van een bijzonder geval indien betrokkene voor wat betreft de verlate aanvraag redelijkerwijs niet in verzuim is geweest. Van het ontbreken van een dergelijk verzuim is hier geen sprake. Niet kan worden vastgesteld dat appellant het onderhavige verzoek niet eerder heeft kunnen indienen dan thans het geval is geweest. Het standpunt van appellant dat hij zijn verzoek niet eerder heeft kunnen indienen omdat hij zich aanvankelijk niet heeft gerealiseerd dat er bij hem sprake was van een persoonlijkheidsstoornis - pas na het rapport van deskundige Fennema is hem dat duidelijk geworden - volgt de Raad reeds niet omdat het verzoek is ingediend op een tijdstip waarop het rapport van Fennema nog niet tot stand was gekomen.

6.2.

Gelet op de overwegingen in 6.1 wordt geoordeeld dat het Uwv de ingangsdatum van de WAO-uitkering terecht heeft vastgesteld op 27 oktober 2009. Dit betekent dat de rechtbank het beroep van appellant terecht ongegrond heeft verklaard en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.