Centrale Raad van Beroep, 10-04-2018, ECLI:NL:CRVB:2018:1159, 16-3872 WWB

1.1.

1.2.

Appellante heeft onder meer in de periode van 16 april 2009 tot en met 19 april 2010 bijstand naar de norm voor een alleenstaande ouder ontvangen.

1.3.

Appellanten waren in deze perioden in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens ingeschreven op het adres [adres] te [woonplaats] (uitkeringsadres).

1.4.

Appellant was van 19 april 2009 tot en met 12 oktober 2009 gedetineerd in België.

1.5.

1.6.

Naar aanleiding van het politieonderzoek heeft een ambtenaar van de afdeling Toezicht en handhaving, team Fraude en samenleving van de directie Dienstverlening van de gemeente Breda, tevens Buitengewoon Opsporingsambtenaar domein werk, inkomen en zorg (rapporteur), een onderzoek ingesteld naar het recht op bijstand van appellanten (onderzoek). In dat kader heeft de rapporteur onder meer dossieronderzoek verricht, registers geraadpleegd en de opgemaakte processen-verbaal van de politie opgevraagd en geraadpleegd. Van het onderzoek is op 29 april 2014 een rapport opgemaakt.

1.7.

- De bijstand van appellante over de periode van 1 januari 2006 tot en met 3 december 2007 en over de periode van 18 april 2009 tot en met 19 april 2010 in te trekken en de over deze perioden gemaakte kosten van bijstand tot bedragen van respectievelijk € 37.342,89 en

€ 19.082,84 van appellante terug te vorderen;

- De bijstand van appellant over de periode van 1 januari 2006 tot en met 3 december 2007 in te trekken en de over deze periode gemaakte kosten van bijstand tot een bedrag van

€ 37.342,89 van appellant terug te vorderen en voorts de over de periode van 13 oktober 2009 tot en met 19 april 2010 van appellante teruggevorderde bijstand tot een bedrag van € 9.457,- van appellant mede terug te vorderen.

1.8.

Het college heeft aan het bestreden besluit het volgende ten grondslag gelegd:

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep hebben appellanten zich tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Zij hebben aangevoerd dat het bestreden besluit uitsluitend is gebaseerd op een samenvatting van het onderzoek in de strafzaak en dat met name de kasopstelling voor appellanten niet controleerbaar is, omdat het dossier van de in beslag genomen bonnen en administratie bij het openbaar ministerie zoek is geraakt. Ten onrechte is het college er, wat betreft de intrekking over de periode van 1 januari 2006 tot en met 3 december 2007, van uitgegaan dat appellant geld had gewonnen in het casino. Dat kan hij gezegd hebben om een ontnemingsvordering te voorkomen. De verklaring van appellante over de winsten in het casino is slechts van horen zeggen. In de periode waarin appellant in detentie verbleef had appellante geen inkomsten. Dat zij inkomsten zou hebben gehad kan niet worden afgeleid uit het feit dat zij een enkele keer via een postwissel geld naar appellant heeft overgemaakt. De verklaring van appellante dat appellant haar heeft onderhouden, zag niet op de detentieperiode. In de periode van

13 oktober 2009 tot en met 19 april 2010 woonde appellant niet in [woonplaats] , maar verbleef hij bij diverse personen in België. Appellante heeft er bij het college geen melding van gemaakt dat appellant uit detentie was, omdat appellant nog niet naar huis kwam. Bij thuiskomst van appellant op 19 april 2010 heeft appellante dit direct aan het college gemeld.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De te beoordelen perioden lopen van 1 januari 2006 tot en met 3 december 2007 (intrekking en terugvordering van appellanten), van 18 april 2009 tot en met 19 april 2010 (intrekking en terugvordering van appellante) en van 13 oktober 2009 tot en met 19 april 2010 (medeterugvordering van appellant).

4.2.

4.3.

4.4.

In deze periode, waarin appellant gedetineerd was in België, heeft appellante via verschillende Belgische postwissels geld overgemaakt aan appellant. Appellante heeft over deze periode op 8 oktober 2013 tegen de politie verklaard dat de moeder van appellant haar af en toe geld gaf, dat zij wat geld kreeg van de familie en van de gemeente een beetje. Wat zij had heeft zij naar appellant gestort. Appellante heeft dus in deze periode contante bedragen ontvangen, waarvan zij in strijd met de op haar rustende inlichtingenverplichting bij het college geen melding heeft gemaakt.

4.5.

Schending van de inlichtingenverplichting levert een rechtsgrond op voor intrekking van de bijstand indien als gevolg daarvan niet kan worden vastgesteld of, en zo ja in hoeverre, de betrokkene verkeert in bijstandbehoevende omstandigheden. Het is dan aan de betrokkene aannemelijk te maken dat hij, indien hij destijds wel aan de inlichtingenverplichting zou hebben voldaan, over de betreffende periode recht op volledige dan wel aanvullende bijstand zou hebben gehad.

4.6.

4.7.

In deze periode waren appellanten gehuwd en was appellant niet langer gedetineerd. Bij de beoordeling van de rechtmatigheid van de aan appellante verstrekte bijstand is de vraag aan de orde of appellante ten tijde hier van belang als ongehuwd kon worden aangemerkt omdat zij en appellant duurzaam gescheiden leefden in de zin van artikel 3, tweede lid, aanhef en onder b, van de Wet werk en bijstand (WWB).

4.8.

Van duurzaam gescheiden leven is sprake indien de toestand is ontstaan dat, na de verbreking van de echtelijke samenleving ieder afzonder zijn eigen leven leidt alsof hij niet met de ander gehuwd was en deze toestand door beiden of één van hen als bestendig is bedoeld. Appellanten hebben niet onderbouwd dat dat het geval was. In de eerste plaats hebben appellanten niet met objectieve en verifieerbare gegevens aannemelijk gemaakt dat appellant niet direct na zijn ontslag uit detentie weer is gaan samenwonen met appellante. Bovendien heeft appellante op 7 oktober 2013 bij de politie verklaard dat appellant soms een paar weken wegging, soms ging hij zes maanden weg. Zij wist niet waar appellant naar toe ging. Dat appellant niet meteen na zijn detentie naar huis is gekomen is dan ook onvoldoende. Uit de stukken blijkt niet van aanwijzingen dat appellant, anders dan andere keren dat hij voor enige tijd weg bleef, deze keer niet meer terug zou komen. Voorts is niet gesteld of gebleken dat appellante de samenleving (duurzaam) wilde verbreken. Appellante had dan ook, gelet op wat hiervoor is overwogen, in de periode van 13 oktober 2009 tot en met 19 april 2013 geen recht op bijstand naar de norm voor een alleenstaande ouder.

4.9.

4.10.

De omstandigheid dat de door de politie gemaakte kasopstelling van de contante uitgaven van appellanten niet verifieerbaar is wegens het ontbreken van daaraan ten grondslag liggende bonnen en administratie leidt niet tot een ander oordeel, omdat de onderzoeksresultaten, ook afgezien van deze kasopstelling, voldoende grondslag bieden voor de intrekking, terugvordering en medeterugvordering zoals in 4.9 vermeld.

4.11.

Uit 4.9 en 4.10 volgt dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.