Gerechtshof Amsterdam, 17-12-2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:3459, 23-002867-19

De rechtbank Noord-Holland heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezenverklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren en aftrek van voorarrest. Daarbij zijn bijzondere voorwaarden gesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het vonnis waarvan beroep zal bevestigen.

De raadsvrouw, die is uitgegaan van een vrijspraak voor het onder 1 primair, 2, 3 en 4 primair tenlastegelegde, heeft het hof verzocht de verdachte te veroordelen tot een deels voorwaardelijke gevangenisstraf, waarvan de duur van het onvoorwaardelijk deel gelijk is aan de tijd die hij reeds in voorarrest heeft doorgebracht. Daarnaast heeft zij verzocht aan het voorwaardelijk strafdeel de bijzondere voorwaarden te verbinden als geadviseerd door de reclassering.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich tot drie keer toe schuldig gemaakt aan diefstal uit vakantiehuisjes van [vakantiepark] in Zandvoort, al dan niet door middel van braak of inklimming, en daarbij onder andere mobiele telefoons, portemonnees, een identiteitsbewijs, autosleutels, geld en betaalpassen buitgemaakt. Daarnaast heeft hij (onbevoegd) betalingen verricht met die ontvreemde betaalpassen. Door aldus te handelen heeft de verdachte blijk gegeven geenszins respect te hebben voor andermans eigendomsrecht en enkel uit te zijn op financieel gewin. Daarbij komt dat de feiten zijn gepleegd jegens toeristen, die door het verlies van goederen als voornoemd erg onthand raken. Daarnaast veroorzaken feiten als het onderhavige gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving en doen zij afbreuk aan de naam van Zandvoort als prettige vakantiebestemming.

Uit een uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 23 november 2020 blijkt dat de verdachte al eerder onherroepelijk is veroordeeld ter zake van diefstal uit een woning. Dit weegt in zijn nadeel.

Het hof heeft gelet op de straffen die in soortgelijke gevallen ter zake van soortgelijke feiten aan recidivisten plegen te worden opgelegd. Tegen die achtergrond en gelet op het aantal feiten dat hier aan de orde is, kan de door de rechtbank opgelegde straf in beginsel zeker niet als te hoog worden beschouwd. Toch komt het hof tot een andere strafoplegging en wel om de volgende reden.

Uit de verschillende rapporten die de reclassering omtrent de verdachte heeft opgemaakt komt het volgende naar voren. De verdachte, die een belaste voorgeschiedenis heeft, is op 15-jarige leeftijd cannabis gaan roken, hetgeen zich tot een verslaving heeft ontwikkeld; het gebruik van cannabis leidt bij de verdachte tot versterkte achterdocht. Daarnaast is hij met een gokverslaving komen te kampen. De vermogensdelicten die hij pleegt staan daarmee in directe relatie. Verder heeft hij geen zinvolle dagbesteding, beschikt hij niet of nauwelijks over eigen inkomen en heeft hij depressieve klachten. De verdachte, die nog bij zijn moeder en zussen woont, ervaart thuis de nodige spanningen. Hij wil zich mede daarom zo snel mogelijk buiten Zandvoort vestigen. Positief is wel dat hij startkwalificaties voor de arbeidsmarkt heeft. Geadviseerd is om de verdachte middels het stellen van bijzondere voorwaarden kort gezegd te verplichten tot het naleven van een meldplicht bij de reclassering en het ondergaan van een ambulante behandeling bij een forensische polikliniek voor zijn verslavingsproblemen.

Uit een voortgangsverslag van GGZ Fivoor Haarlem van 30 juni 2020 blijkt dat de medewerking van de verdachte aan het toezicht van de reclassering en de hulp die hem door verschillende instanties is geboden tot dan toe een sterk wisselend beloop heeft gehad.

Bij vonnis van 23 juli 2020 heeft de rechtbank Noord-Holland de verdachte in een andere strafzaak veroordeeld tot een gevangenisstraf van 300 dagen, waarvan 153 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren. Daarbij zijn bijzondere voorwaarden gesteld die aansluiten bij hetgeen de reclassering heeft geadviseerd. Dit vonnis is op 1 december 2020 onherroepelijk geworden. Dat zal betekenen dat het reclasseringstoezicht en de verplicht gestelde behandeling binnenkort zullen worden opgestart. De verdachte heeft op de terechtzitting in hoger beroep van 3 december 2020 verklaard dat hij dit met beide handen zal aanpakken.

Het hof stelt vast dat de verdachte aldus staat aan de vooravond van een traject dat zijn leven blijvend ten goede kan beïnvloeden en acht het in het belang van de verdachte én dat van de samenleving dat dit traject niet wordt geblokkeerd of doorkruist door een straf die meebrengt dat de verdachte opnieuw gedetineerd raakt. Daarom zal het hof in dit bijzondere geval overgaan tot het opleggen van een onvoorwaardelijke taakstraf. Daarnaast zal een voorwaardelijke gevangenisstraf worden opgelegd. Daarmee wordt enerzijds de ernst van het bewezen verklaarde tot uitdrukking gebracht en wordt de strafoplegging anderzijds dienstbaar gemaakt aan het voorkomen van nieuwe strafbare feiten. Daaraan zullen dezelfde bijzondere voorwaarden worden gekoppeld als bij vonnis van 23 juli 2020 gesteld. De verdachte dient zich te realiseren dat hem hiermee een enorme kans wordt geboden, maar – wat het hof betreft – wel een laatste kans. Of de uitdaging die de reclassering bereid is om met de verdachte aan te gaan een succes wordt, hangt niet zozeer af van de inzet van de hulpverleners, maar bovenal van de motivatie, de focus en het doorzettingsvermogen van de verdachte. Als hij de geboden kans niet aangrijpt en dat traject dus niet tot een goed einde brengt dan wel recidiveert, moet hij er rekening mee houden dat (langdurige) detentie het enige resterende alternatief is.

Het hof acht, alles afwegende, een taakstraf en een voorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.