Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 19-07-2022, ECLI:NL:GHARL:2022:6285, 21/00606

Belanghebbende is eigenaar van de onroerende zaak. De onroerende zaak is een appartement uit het bouwjaar 1990, met een bruto inhoud van 401m³. De onroerende zaak beschikt over een berging, parkeerplek en een balkon.

In de bezwaarfase heeft belanghebbende verzocht om een taxatieverslag met de factoren omtrent de kwaliteit, het onderhoud, de uitstraling, doelmatigheid, voorzieningen en ligging (hierna: de KOUDV-factoren), alsmede het gehanteerde indexeringspercentage. Verder heeft belanghebbende gevraagd of ter zake van de onroerende zaak en de referentieobjecten voldoende rekening is gehouden met een reserve van de van de vereniging van eigenaren (hierna: de VvE-reserve).

De heffingsambtenaar heeft op 12 juni 2020 een taxatieverslag naar belanghebbende verzonden. De vastgestelde waarde van de onroerende zaak is bepaald door vergelijking met verkoopgegevens van drie appartementen uit hetzelfde appartementencomplex. Ter onderbouwing van de vastgestelde waarde van de onroerende zaak zijn in het taxatieverslag onder meer de volgende gegevens vermeld:

Belanghebbende heeft in de bezwaarfase een taxatierapport overgelegd van [naam2] , waarin tot een WOZ-waarde van € 429.000 wordt geconcludeerd.

Op 10 augustus 2020 heeft een telefonisch hoorgesprek plaatsgevonden.

In de uitspraak op bezwaar is vermeld dat de KOUDV-factoren en de ligging van de onroerende zaak en de referentieobjecten allemaal op gemiddeld (3) zijn gewaardeerd. Het bezwaar is ongegrond verklaard.

De Rechtbank heeft geoordeeld dat de heffingsambtenaar niet aannemelijk heeft gemaakt dat de beschikte waarde niet te hoog is, omdat de heffingsambtenaar de waarde onvoldoende controleerbaar en inzichtelijk heeft onderbouwd. De enkele verwijzing naar een taxatieverslag is daarvoor onvoldoende. De Rechtbank heeft vervolgens geoordeeld dat belanghebbende de door hem voorgestane waarde evenmin aannemelijk heeft gemaakt en heeft de waarde in goede justitie vastgesteld op € 440.000. De Rechtbank heeft een proceskostenvergoeding vastgesteld in verband met door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de beroepsfase (2 punten (beroepschrift en zitting) conform het Besluit proceskosten bestuursrecht). De Rechtbank heeft geoordeeld dat er geen aanleiding is voor een veroordeling van de kosten van rechtsbijstand in de bezwaarfase en evenmin voor het vergoeden van de kosten van het door belanghebbende opgemaakte taxatierapport. Het laatste oordeel is erop gebaseerd dat het taxatierapport onvoldoende een inhoudelijke beoordeling bevat die is toegespitst op de onroerende zaak.

De heffingsambtenaar heeft hoger beroep ingesteld en een matrix overgelegd. De heffingsambtenaar wijst erop dat de matrix niet dient ter vervanging van het taxatieverslag en dat de in de matrix opgenomen gegevens ook reeds uit het taxatieverslag waren af te leiden. De balkons zijn niet afzonderlijk gewaardeerd. De matrix is als volgt:

* de genoemde data betreffen de data van levering.

De KOUDV-factoren zijn voor de onroerende zaak en de referentieobjecten steeds aangemerkt als gemiddeld (3) beoordeeld, behoudens de voorzieningen van de onroerende zaak, [adres2] 4A en [adres1] 1H, die op matig (2) zijn gewaardeerd.

Belanghebbende heeft incidenteel hoger beroep ingesteld in verband met de beslissing van de Rechtbank om voor de kosten van rechtsbijstand in de bezwaarfase waaronder de kosten van het taxatierapport geen vergoeding toe te kennen.