Gerechtshof Den Haag, 10-02-2015, ECLI:NL:GHDHA:2015:1218, 2200416814

geboren op [dag] 1981 te [plaats],

ten tijde van de behandeling ter terechtzitting in hoger beroep uit anderen hoofde gedetineerd in de penitentiaire inrichting Rijnmond - De Schie - te Rotterdam.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen in eerste aanleg en - na verwijzing van de zaak door de Hoge Raad der Nederlanden - het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep van dit hof van 27 januari 2015.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

Procesgang

In eerste aanleg is de verdachte van het tweede alternatief ten laste gelegde vrijgesproken en ter zake van het eerste alternatief ten laste gelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 2 maanden, voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren, alsmede een taakstraf voor de duur van 120 uren, met aftrek van voorarrest, waarna 108 uren, subsidiair 54 dagen hechtenis resteren. Verder is de vordering tot opheffing van de schorsing van de voorlopige hechtenis van de verdachte afgewezen. Tot slot is het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis van de verdachte opgeheven.

Namens de verdachte en door de officier van justitie is hoger beroep ingesteld.

Dit hof heeft bij arrest van 6 februari 2013 het vonnis waarvan beroep vernietigd en de verdachte van het eerste cumulatief/alternatief ten laste gelegde vrijgesproken en ter zake van het tweede cumulatief/alternatief ten laste gelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 1 maand, voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren, met aftrek van voorarrest.

Tegen dit arrest is door de advocaat-generaal bij dit hof cassatie ingesteld.

De Hoge Raad der Nederlanden heeft bij arrest van 20 mei 2014, nr. S 13/02407, voormeld arrest vernietigd en de zaak naar dit hof teruggewezen teneinde de zaak op het bestaande hoger beroep opnieuw te berechten en af te doen.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is - na wijziging van de tenlastelegging ter terechtzitting in hoger beroep - ten laste gelegd dat:

hij in of omstreeks de periode van 02 januari 2011 tot en met 10 februari 2011 te Rotterdam, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer ander(en), althans alleen, meermalen, althans éénmaal, (telkens), (een) ander(en), genaamd [persoon 1] (geboren [dag] 1993), ertoe heeft gebracht zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van één of meer seksuele handeling(en), met of voor een derde tegen betaling, dan wel ten aanzien van die [persoon 1] (geboren [dag] 1993), enige handeling(en), heeft ondernomen, welke handelingen bestonden uit (het)

en/of

hij in of omstreeks de periode van 02 januari 2011 tot en met 10 februari 2011 te Rotterdam, althans in Nederland, meermalen, althans éénmaal, (telkens), opzettelijk voordeel heeft getrokken uit één of meer seksuele handeling(en) van [persoon 1] (geboren [dag] 1993), met of voor een derde tegen betaling, terwijl die [persoon 1] de leeftijd van achttien jaren nog niet had bereikt, immers heeft hij, verdachte (telkens) (een deel van) de verdiensten van die [persoon 1] uit prostitutiewerkzaamheden ontvangen en/of zich toegeëigend.

Het vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven omdat het hof zich daarmee niet verenigt.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het eerste en tweede cumulatief/alternatief ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij in of omstreeks de periode van 02 januari 2011 tot en met 10 februari 2011 te Rotterdam, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer ander(en), althans alleen, meermalen, althans éénmaal, (telkens), (een) ander(en), genaamd [persoon 1] (geboren [dag] 1993), ertoe heeft gebracht zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van één of meer seksuele handeling(en), met of voor een derde tegen betaling door, dan wel ten aanzien van die [persoon 1] (geboren [dag] 1993), enige handeling(en), heeft ondernomen, welke handelingen bestonden uit (het)

en/of

hij in of omstreeks de periode van 02 januari 2011 tot en met 10 februari 2011 te Rotterdam, althans in Nederland, meermalen, althans éénmaal, (telkens), opzettelijk voordeel heeft getrokken uit één of meer seksuele handeling(en) van [persoon 1] (geboren [dag] 1993), met of voor een derde tegen betaling, terwijl die [persoon 1] de leeftijd van achttien jaren nog niet had bereikt, immers heeft hij, verdachte (telkens) (een deel van) de verdiensten van die [persoon 1] uit prostitutiewerkzaamheden ontvangen en/of zich toegeëigend.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bewijsvoering

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit arrest zal worden gehecht.

Nadere bewijsoverweging

De raadsman heeft ter terechtzitting in hoger beroep bepleit dat de verklaring van [persoon 1] afgelegd als getuige ter terechtzitting in eerste aanleg onvoldoende betrouwbaar is, gelet op de tegenstrijdigheden in die verklaring. De raadsman heeft daarvoor specifiek verwezen naar het onderdeel waarin zij heeft verklaard dat zij de verdachte drie maanden voordat het ten laste gelegde zich voordeed, reeds kende. Dat kan niet kloppen, nu de verdachte toen gedetineerd zat en pas eind december 2010 is vrij gekomen, aldus de raadsman.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Het hof stelt voorop dat het de verklaring van de getuige [persoon 1] (die ten tijde van de bewezenverklaarde feiten 17 jaar oud was) als afgelegd ter terechtzitting in eerste aanleg en tegenover de politie met terughoudendheid zal gebruiken voor het bewijs. De omstandigheid dat deze getuige na verloop van enige tijd de onderhavige vergaande gebeurtenissen anders is gaan bezien dan ten tijde van haar politieverklaring en dientengevolge nadien ten aanzien van bepaalde aspecten anders heeft verklaard ter terechtzitting in eerste aanleg, neemt niet weg dat de diverse door haar afgelegde verklaringen wel op hoofdlijnen en wat de essentialia betreft consistent zijn en bruikbaar voor het bewijs. De door het hof aan de bewezenverklaring ten grondslag gelegde passages uit die verklaringen acht het hof betrouwbaar.

Het hof stelt vast, gelet op het verhandelde ter terechtzitting en het dossier, dat de getuige [persoon 1] over het moment waarop zij de verdachte heeft leren kennen niet eenduidig heeft verklaard. Ter terechtzitting in eerste aanleg heeft [persoon 1] als getuige verklaard dat zij de verdachte ongeveer 3 maanden daarvoor had leren kennen en ongeveer een maand voor de zogenaamde escortcontrole (die plaatsvond op 10 februari 2011) aan het Zuidplein in Rotterdam voor de verdachte is gaan werken. In haar verklaring bij de politie op 10 februari 2011 zegt zij de verdachte twee weken voor de escortcontrole voor het eerst te hebben ontmoet en toen met de verdachte afspraken te hebben gemaakt over de escort (blz. 4).

Constant in deze verklaring is dat de getuige reeds voorafgaand aan de prostitutiecontrole gedurende een verhoudingsgewijs beperkte periode meermalen prostitutiewerkzaamheden heeft verricht en verdachte haar daarbij terzijde heeft gestaan. Voorts komt in de verklaringen telkens terug dat zij voorafgaand aan deze werkzaamheden afspraken heeft gemaakt met verdachte over zijn betrokkenheid bij de door haar te verrichten escortwerkzaamheden. Dat de getuige het tijdstip van de eerste ontmoeting en het moment van het maken van de afspraken na verloop van tijd op een iets ander moment in de tijd ten opzichte van de datum 10 februari 2011 plaatst, neemt niet weg dat het hof de voor het bewijs gebezigde passages van haar verklaring betrouwbaar acht.

Het hof verwerpt mitsdien het verweer van de raadsman.

Voorts heeft de raadsman ter terechtzitting in hoger beroep aangevoerd dat de verdachte van het hem ten laste gelegde dient te worden vrijgesproken, nu de reikwijdte van artikel 273f van het Wetboek van Strafrecht niet zover reikt dat de verdachte – onder de gegeven omstandigheden – [persoon 1] om haar identiteitsbewijs had moeten vragen teneinde haar minderjarigheid vast te stellen.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Uit de rechtspraak van de Hoge Raad kan worden afgeleid dat de minderjarigheid zoals opgenomen in artikel 273f, lid 1, sub 2, 5 en 8 Wetboek van Strafrecht, een geobjectiveerd bestanddeel vormt.¹ Ook in de wetsgeschiedenis had de Minister van Justitie zich reeds in die zin uitgesproken. De opzet van de dader dient te zijn gericht op de tenlastegelegde (strafbare) handeling. De opzet hoeft niet gericht te zijn op de minderjarigheid van de betrokkene.²

De reden hiervoor is het te beschermen belang dat met deze strafbaarstelling is beoogd. Minderjarigen dienen te worden beschermd - eventueel tegen zichzelf - waarbij de wetgever heeft willen verbieden dat minderjarigen in de prostitutie werkzaam zijn.

Dit betekent dat een ander tot prostitutie brengen, zonder meer wordt gekwalificeerd als mensenhandel, indien die ander minderjarig is. De verdachte had derhalve de verplichting om gedegen onderzoek te doen naar de leeftijd van het slachtoffer door bijvoorbeeld haar identiteitsbewijs te controleren teneinde haar leeftijd vast te stellen.

Het hof verwerpt mitsdien het verweer van de raadsman.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het eerste en tweede cumulatief/alternatief bewezen verklaarde levert op: