Gerechtshof Den Haag, 04-07-2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:1647, 2200006518

Als reden van de weigering door de raadsheer-commissaris gestelde vragen te beantwoorden is op 30 mei 2018 door de getuige het volgende aangevoerd – zakelijk weergegeven - :

Getuige kan geen antwoord geven op de hem gestelde vragen als gevolg van de traumatische ervaring en de in dit verband reeds gevolgde en nog te volgen EMDR-therapie, waardoor hij geen herinneringen meer heeft aan de gebeurtenissen op de bewuste dag (het hof begrijpt: een gebeurtenis op 26 december 2016 te Hellevoetsluis waarbij twee mannen zijn doodgeschoten).

Daarop heeft de raadsheer-commissaris op 30 mei 2018 na de daartoe strekkende vordering van de advocaat-generaal het bevel tot gijzeling als bedoeld in artikel 221 lid 1 Wetboek van Strafvordering gegeven, op de grond dat bij afweging van het belang van de getuige tegen het onderzoeksbelang in de strafzaken tegen [verdachte 1 en [verdachte 2] het onderzoeksbelang dringend noodzakelijk maakt dat het dwangmiddel van gijzeling wordt toegepast.

Het gaat in deze zaak om een zeer ernstige zaak, waarbij twee personen om het leven zijn gekomen. Twee personen worden in hoger beroep vervolgd als verdachte wegens betrokkenheid bij deze feiten. De getuige is ten tijde van de ten laste gelegde gebeurtenissen nabij de plaats delict aanwezig geweest. Hij is onherroepelijk vrijgesproken van betrokkenheid bij de hem ten laste gelegde feiten. Hij kan zich daarom niet op een hem toekomend verschoningsrecht beroepen. Dit brengt mee dat op hem een getuigplicht rust.

Het belang de getuige te ondervragen met het oog op de waarheidsvinding door het Openbaar Ministerie en verdediging weegt zwaar, waarbij het hof mede let op het in art. 6 EVRM gegarandeerde recht op een eerlijk proces.

De getuige stelt geen herinneringen aan de gebeurtenissen te hebben, vanwege de traumatische aard daarvan en de door hem gevolgde EMDR-therapie. Dat hij daadwerkelijk geen herinneringen heeft, blijkt niet uit een recent rapport van een psychiater of psycholoog die de getuige onderzocht heeft.

Aangezien een nader onderzoek door een deskundige naar de concrete, feitelijke uitwerking van de door de getuige gevolgde therapie op de werking van het geheugen van de getuige thans ontbreekt, weegt het belang van het onderzoek naar de feiten in dit geval zwaarder dan de vrijheid van de getuige.

Het hof geeft de raadsheer-commissaris in overweging, zo getwijfeld wordt aan het beroep door de getuige op het ontbreken aan herinneringen, het NIFP in te schakelen.

Het hof is alles afwegend van oordeel dat het voor het onderzoek in dit stadium dringend noodzakelijk is dat de voornoemde getuige in gijzeling zal worden gesteld.