Gerechtshof Den Haag, 28-06-2019, ECLI:NL:GHDHA:2019:3976, BK-18/01079

1. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank van 23 oktober 2018, nr. SGR 18/30, hoger beroep ingesteld bij het Hof. Het "Pro Forma Hoger Beroepschrift" van 26 november 2018 vermeldt niet meer dan:

"(…) Hierbij tekenen wij pro forma hoger beroep aan tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag op 1 november 2018 in voormelde zaaknummer. Ik verneem graag de voortgang van u. Bijgaand kunt u de uitspraak van de rechtbank Den Haag, de machtiging en het uittreksel van de Kamer van Koophandel vinden. (…)"

2. Bij de uitspraak na vereenvoudigde behandeling heeft het Hof het hoger beroep niet-ontvankelijk verklaard, overwegende:

"Het hogerberoepschrift bevat niet de gronden van het hoger beroep. Belanghebbende is bij aangetekende brief, op 29 november 2018 ter post bezorgd, op het verzuim gewezen en is bij die gelegenheid uitgenodigd dit uiterlijk op 27 december 2018 te herstellen. Belanghebbende heeft aan deze uitnodiging binnen de gestelde termijn geen gevolg gegeven. Nu het hogerberoepschrift niet aan de eisen van de wet voldoet en belanghebbende niet binnen de gestelde termijn het verzuim heeft hersteld, is het Hof van oordeel dat het hoger beroep niet-ontvankelijk dient te worden verklaard. (…)"

3. Bij brief van 15 april 2019 geeft belanghebbende ter motivering van het verzet te kennen:

"(…) Het gerechtshof heeft geoordeeld dat het door belanghebbende ingediende (hoger) beroepschrift niet de gronden van het bezwaar bevat en mitsdien niet voldoet aan het bepaalde in artikel 6:5, (lid 1, letter d, red. JV), 6:6, 6:24 8:54 en 8:108 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb). De hiervóór in het hoger beroepschrift aangehaalde inhoud van het hogerberoepschrift laat geen andere uitleg toe dan dat belanghebbende heeft doen blijken dat zij met de Inspecteur van mening verschilde over de juistheid van het vonnis van de rechtbank den Haag die de rechtbank den Haag ten grondslag had gelegd aan zijn bevinding dat belanghebbende met een beroep op artikel 110 VWEU geen verdere vermindering kan verkrijgen wanneer hij bij het berekenen van de hoogte van de verschuldigde belasting BPM - ten onrechte - uitgaat van een ex-rentalvoertuig. Hierin ligt onmiskenbaar besloten een grond voor het maken van bezwaar tegen de naheffingsaanslag. Nu artikel 6:5, lid 1, letter b, Awb geen eisen stelt aan de gefundeerdheid van de motivering van een bezwaar, heeft het gerechtshof ten onrechte een verzuim als in die bepaling bedoeld aanwezig geacht, (vgl. NL:HR:2006:LJN AU7375). Ik merk op - voor zover het er nog toe doet - dat de niet-ontvankelijkverklaring goed bezien einde fiscale procedure betekent en belanghebbende, nu gerechtshof den Haag - overigens geheel ten onrechte - eerder oordeelde dat naar Nederlands recht eerst in de fiscale procedure moet blijken dat vernietiging - voorbehouden aan de fiscale rechter - moet volgen alvorens belanghebbende een civiele procedure kan starten - de uit het Unierecht voortkomende rechten apert onmogelijk kan verzilveren. Daarbij is belanghebbende de mogelijkheid ontnomen - met toepassing van nationale procedureregels - de uit het Unierecht voortkomende rechten te verzilveren. Een dergelijke procedureregel verhoudt zich volgens vaste rechtspraak van het Hof niet met bepalingen van het Unierecht. Belanghebbende had tenminste nog de mogelijkheid moeten krijgen het voor hem bezwarende besluit mondeling toe te kunnen lichten (Hof van Justitie, 3 juli 2014, Kamino/Datema EU:C:2014:2041 en aldaar aangehaalde rechtspraak). Ook is van belanghebbende een fors bedrag aan vastrecht geheven, hetgeen ook niet wordt teruggeven nu dat bedrag feitelijk bedoeld is voor een bijdrage in de (inhoudelijke) behandeling van het geschil. (…)"

4. De mondelinge behandeling van het verzet tegen de uitspraak na vereenvoudigde behandeling heeft plaatsgehad in Den Haag ter zitting van het Hof van 7 juni 2019. De gemachtigde van belanghebbende is verschenen.

5. Het hoger beroep is naar 's Hofs oordeel terecht en op goede gronden niet-ontvankelijk verklaard. Belanghebbende heeft in verzet niets naar voren gebracht dat een andere conclusie rechtvaardigt. Opmerking verdient dat bezwaarlijk kan worden gezegd dat het in punt 1 aangehaalde proforma-hogerberoepschrift een rechtens toereikende motivering bevat.

6. Het Hof ziet geen reden voor een veroordeling in de proceskosten.