Gerechtshof Den Haag, 21-10-2021, ECLI:NL:GHDHA:2021:2073, BK-21/00124 t/m BK-21/00130

Verzoeker heeft om herziening van de uitspraken verzocht in zijn aanvullende hogerberoepschrift, bij het Hof binnengekomen op 8 mei 2020, BK-20/00418 tot en met BK-20/00425, betreffende hem over de jaren 2008 tot en met 2010 opgelegde aanslagen inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen, voor het jaar 2011 genomen verliesbeschikking, diverse andere beschikkingen en de voor het jaar 2012 aangekondigde afwijking van de aangifte IB/PVV. Tijdens de zitting van 26 januari 2021 in die procedure heeft hij het herzieningsverzoek bevestigd. Het Hof heeft in onderdeel 5.7.5 van de uitspraak in bedoelde procedure van 9 maart 2021, ECLI:NL:GHDHA:2021:546, meegedeeld dat het Hof het verzoek om herziening van de uitspraken in een afzonderlijke procedure in behandeling zal nemen. Het Hof heeft het aanvullende hogerberoepschrift ontvangen op 8 mei 2020, zodat het herzieningsverzoek op die datum is ingediend.

Artikel 8:119, lid 1, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bepaalt:

Anders dan verzoeker kennelijk veronderstelt, is artikel 8:119 Awb ook van toepassing op bij het gerechtshof ingediende herzieningsverzoeken. Uit de tekst van artikel 8:119, lid 1, Awb volgt dat een verzoek om herziening alleen kan slagen indien gelijktijdig aan de drie genoemde voorwaarden is voldaan. Onder feiten en omstandigheden zoals in dat artikel bedoeld, kunnen alleen die feiten en omstandigheden worden begrepen die objectief bestonden voordat de uitspraak waarvan herziening wordt gevraagd onherroepelijk is geworden. Bovendien is blijkens de geschiedenis van de totstandkoming van deze bepaling de mogelijkheid van herziening uitdrukkelijk niet bedoeld om een hernieuwde discussie over de betrokken zaak te voeren en evenmin om een discussie over de juistheid van de betrokken uitspraak te openen (CRvB 13 januari 2005, ECLI:NL:CRVB:2005:AS3516). De mogelijkheden voor een succesvol gebruik van dit middel zijn daarmee beperkt (MvT, Kamerstukken II, Awb II, p. 515).

Het Hof zal aan de hand van de door verzoeker op 24 augustus 2021 overgelegde stukken nagaan of is voldaan aan de hiervoor onder 3.2 en 3.3 vermelde vereisten.

Het verzoek om herziening van de uitspraken betreft onder meer het daarin gegeven oordeel dat “Vof [B] ” geen onderneming vormt. De door verzoeker in dat verband overgelegde uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) van 12 mei 2021, 201908963/1/R3 (bijlage B van de nadere stukken) dateert van na de uitspraken die zijn gedaan in 2017. In zoverre is dus geen sprake van een feit dat heeft plaatsgevonden vóór de uitspraken uit 2017 waarvan herziening wordt verzocht. De in de uitspraak van de ABRvS opgenomen feiten dateren ook van na de datum van de uitspraken. Verder valt niet in te zien hoe deze uitspraak van de ABRvS, ware zij het Hof eerder bekend geweest, tot een andere uitspraak had kunnen leiden. Aan de voorwaarden van artikel 8:119, lid 1, onderdeel a en c, Awb is dus niet voldaan.

Voor zover het verzoek het in de uitspraken gegeven oordeel over de effectenportefeuille betreft, constateert het Hof dat de door verzoeker overgelegde stukken (bijlage E bij de nadere stukken) dateren uit 1998. Het gaat derhalve ook hier om feiten of omstandigheden die verzoeker vóór de uitspraken bekend waren of redelijkerwijs bekend hadden kunnen zijn, zodat niet is voldaan aan de voorwaarde van artikel 8:119, lid 1, onderdeel b, Awb.

De door verzoeker overgelegde stukken bevatten verder een beschrijving van het verloop van de procedure van destijds (bijlage A van de nadere stukken), een uiteenzetting over de vermogensetikettering van de woning in [woonplaats] (bijlage F) en een beschrijving van de oorsprong en het verloop van de “familielening” (bijlage 7). Deze dateren van na de uitspraken. Bovendien kunnen deze niet worden aangemerkt als omstandigheden van feitelijke aard, terwijl alleen dergelijke omstandigheden als grondslag voor herziening kunnen dienen.

De stukken over de afwikkeling van de aangifte 2001 van [A] (bijlagen F-1 en G), de stukken uit de administratie van kantoor [E] en de zakelijke en privé-bankafschriften die in twee dozen zijn overgelegd, betreffen feiten en omstandigheden die verzoeker vóór de uitspraken al bekend waren of redelijkerwijs bekend hadden kunnen zijn (artikel 8:119, lid 1, onderdeel b, Awb). Overigens heeft het Hof, naar verzoeker ter zitting ook heeft verklaard, thans als nadere stukken een kopie ontvangen van dezelfde stukken uit de administratie van kantoor [E] en van dezelfde zakelijke en privé-bankafschriften als waarvan tijdens de procedure die heeft geleid tot de uitspraken, kopieën door het Hof in depot zijn genomen. Het Hof had ten tijde van de uitspraken dus reeds de beschikking over de in depot genomen stukken en was met de inhoud daarvan bekend. Het verzoek voldoet derhalve in zoverre evenmin aan de voorwaarde van artikel 8:119, lid 1, onderdeel c, Awb.

Verzoeker heeft niet duidelijk gemaakt welke invloed de e-mailberichten, waaruit blijkt dat [A] in 2019 vergeefs heeft getracht bankafschriften aan de Inspecteur te zenden (bijlage H van de nadere stukken), hadden kunnen hebben op de uitspraken waarvan herziening wordt verzocht. Daarmee is niet voldaan aan de voorwaarde van artikel 8:119, lid 1, onderdeel c, Awb. Het Hof wijst het verzoek ook in zoverre af.

De door verzoeker overgelegde stukken bevatten ook voor het overige geen feiten of omstandigheden die tot herziening kunnen leiden.

Voor zover verzoeker ten slotte erover klaagt dat de Inspecteur in de procedure die heeft geleid tot de uitspraken, niet de op de zaak betrekking hebbende stukken uit de administratie van verzoeker en [A] heeft overgelegd, overweegt het Hof als volgt. Verzoeker heeft daarover reeds geklaagd in de procedure die heeft geleid tot de uitspraken, en het Hof heeft daarover oordelen gegeven (zie r.o. 6.5.6 en 6.5.9 in de uitspraak ECLI:GHDHA:2017:1269 en r.o. 7.24.6. en 7.24.9. in de uitspraak ECLI:GHDHA:2017:1270), welke oordelen onherroepelijk vaststaan. Het verzoek om herziening bevat geen feiten of omstandigheden die tot herziening van die oordelen kunnen leiden.

Het Hof heeft in de uitspraken geen vergoeding van immateriële schade wegens een te lange duur van de procedure toegekend, omdat de termijn van twee jaar die voor behandeling van het hoger beroep als redelijk geldt, niet is overschreden. Verzoeker heeft geen feiten of omstandigheden gesteld die tot herziening van dat oordeel zouden kunnen leiden. Hetzelfde geldt voor het oordeel over de vergoeding van de dwangsom, de proceskosten en de griffierechten.

Voor zover verzoeker om een hernieuwde beoordeling vraagt van het destijds aan overige schade gevorderde, zijn evenmin feiten of omstandigheden gesteld die tot herziening van dat oordeel zouden kunnen leiden.

Verder verzoekt verzoeker om een hoger bedrag aan immateriëleschadevergoeding dan het hem eerder toegekende bedrag van € 10.000. Daaromtrent geldt het volgende. Het Hof heeft bij afzonderlijke uitspraak van 25 juni 2019, BK-19/00064 tot en met BK-19/00081, BK-18/00941 BK-18/00942, ECLI:NL:GHDHA:2019:1932 het oordeel van de Rechtbank bevestigd waarbij de Inspecteur en de Staat zijn veroordeeld tot betaling van een immateriëleschadevergoeding wegens de lange duur van de procedure in respectievelijk bezwaar en beroep aan verzoeker van elk € 5.000. Voor zover verzoeker herziening verzoekt van die uitspraak dient hij daarvoor een afzonderlijk verzoek in te dienen. Het Hof kan daarover thans geen oordeel geven en het Hof zal dat verzoek dan ook niet-ontvankelijk verklaren.

Voor zover verzoeker vraagt om herziening van de uitspraken van 9 maart 2021, nummers BK-20/00418 tot en met BK-20/00425, ECLI:NL:GHDHA:2021:546, geldt dat, zoals reeds ter zitting is besproken, deze uitspraken nog niet onherroepelijk vaststaan, omdat het cassatieberoep daartegen nog aanhangig is bij de Hoge Raad. In zoverre is het verzoek eveneens niet-ontvankelijk.