Gerechtshof Den Haag, 21-04-2021, ECLI:NL:GHDHA:2021:783, BK-20/00621

3. De Rechtbank heeft geoordeeld, waarbij belanghebbende is aangeduid als eiser en de Inspecteur als verweerder:

11. Vaststaat dat eiseres niet de vereiste aangifte heeft gedaan. Het in de bezwaarfase alsnog indienen van een aangifte maakt dit niet anders. Dit leidt ingevolge artikel 27e, eerste lid, van de Algemene wet inzake Rijksbelastingen (Awr) tot omkering en verzwaring van de bewijslast. Dat betekent dat de aanslag geacht wordt juist te zijn, tenzij eiseres overtuigend aantoont dat deze tot een te hoog bedrag is vastgesteld.

12. De omkering en verzwaring van de bewijslast ontslaat verweerder niet van zijn verplichting de aanslag te baseren op een redelijke schatting. Verweerder heeft op grond van artikel 12a, eerste lid van de Wet LB een gebruikelijk loon van € 45.000 vastgesteld. Hij heeft daarvoor aangevoerd dat eiseres geheel 2016 enig aandeelhouder is van [B. B.V.] en daarvoor ook arbeid heeft verricht. Het bedrag van € 45.000 heeft hij gebaseerd op het normbedrag aan gebruikelijk loon van € 44.000, de door [B. B.V.] in dat jaar gerealiseerde omzet en het door eiseres in 2017 genoten salaris van € 49.600 bij een - blijkens het faillissementsverslag - overeenkomstige omzet als in 2016. Daarmee berust de aanslag naar het oordeel van de rechtbank op een redelijke schatting.

13. Eiseres heeft verklaard dat zij niets van [B. B.V.] heeft ontvangen en dat haar ex-partner de kosten voor de huur en het levensonderhoud heeft betaald. De rechtbank stelt allereerst vast dat de toepassing van artikel 12a van de Wet LB inhoudt dat het loon van een aanmerkelijk belanghouder die arbeid verricht voor zijn BV (de digra) wordt vastgesteld op een in die bepaling opgenomen hoogte (het gebruikelijk loon). Of de digra daadwerkelijk loon uit de BV heeft ontvangen speelt bij de toepassing van die bepaling dus geen rol. De achtergrond daarvan is - onder meer - om te bewerkstelligen dat voor de digra, die niet daadwerkelijk loon vanuit de BV ontvangt, een adequate beloning uit de BV wordt vastgesteld om daarmee te voorkomen dat oneigenlijk gebruik wordt gemaakt van inkomensafhankelijke regelingen. De bewijslast dat er aanleiding is een lager loon in aanmerking te nemen rust op grond van artikel 12a van de Wet LB reeds op eiseres, maar gelet op de in deze zaak aan de orde zijnde verzwaring van de bewijslast dient zij dat ook nog eens aan te tonen. Met hetgeen eiseres heeft aangevoerd heeft zij niet aan de op haar rustende bewijslast voldaan. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat eiseres zonder enige toelichting of nadere onderbouwing in beroep wederom nieuwe aangiften inbrengt van haar en haar ex-partner met wederom andere in aanmerking te nemen belastbare inkomens uit werk en woning.

Nog daargelaten dat het – gelet op het vorenstaande – voor de toepassing van de bepaling niet relevant is of de ex-partner van eiseres de kosten voor de huur en het levensonderhoud heeft betaald en eiseres die stelling overigens evenmin heeft onderbouwd met objectief verifieerbare gegevens, stelt de rechtbank vast dat [B. B.V.] in 2016 een omzet heeft behaald van € 160.219 en eiseres in 2017 nog een loon heeft genoten van € 49.600 bij een omzet van € 169.025. In dat licht bezien heeft eiseres met hetgeen zij heeft gesteld niet aangetoond dat het gebruikelijk loon niet op het wettelijk uitgangspunt, maar op een lager bedrag moet worden vastgesteld. De rechtbank gaat verder voorbij aan de stelling van eiseres – wat daar verder ook van zij – dat het loon in 2017 onjuist is en dus niet tot uitgangspunt kan dienen, omdat zij ook dat niet nader heeft onderbouwd.

14. Gelet op bovenstaande is het beroep inzake de aanslag IB/PVV 2016 ongegrond. Dat betekent dat het beroep inzake de aanslag Zvw 2016 eveneens ongegrond is.

15. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Eiseres heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte belastingrente aangevoerd. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de beschikkingen belastingrente. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat het bedrag van de belastingrente het bedrag van de aanslagen volgt.

16. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de verzuimboete. De rechtbank stelt vast dat eiseres niet heeft weersproken dat zij geen gehoor heeft gegeven aan de uitnodiging, herinnering en aanmaning om (tijdig) een aangifte IB/PVV en Zvw 2016 in te dienen. Eiseres heeft in haar bezwaar- en beroepschrift in het geheel geen gronden aangevoerd tegen de verzuimboete. De rechtbank stelt tevens vast dat niet gesteld of gebleken is van afwezigheid van alle schuld. Verweerder heeft derhalve op grond van artikel 67a van de Awr in verbinding met paragraaf 21, zesde lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst terecht een verzuimboete opgelegd van € 369. De rechtbank acht de verzuimboete passend en geboden.”