Gerechtshof 's-Gravenhage, 01-05-2009, BI3518, BK-08/00096

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer d.d. 1 mei 2009

op het hoger beroep van de voorzitter van het managementteam van de Belastingdienst Douane Rotterdam (hierna: de Inspecteur), tegen de uitspraak van de rechtbank ’s-Gravenhage van 31 januari 2008, nr. AWB 06/10166, betreffende na te noemen aan de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X BV, statutair gevestigd te Z (hierna: belanghebbende), opgelegde naheffingsaanslag en boete.

1. Naheffingsaanslag, boete, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1 De Inspecteur heeft aan belanghebbende een naheffingsaanslag in de accijns van minerale oliën opgelegd over het tijdvak van 1 januari 2003 tot en met 31 december 2004 ten bedrage van € 4.666. In dit bedrag is energiebelasting en voorraadheffing begrepen.

1.2 Voorts heeft de Inspecteur bij beschikking op de voet van de artikelen 67f en 67g, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen een boete aan belanghebbende opgelegd van € 1.166.

1.3 Het aanslagbiljet waaruit van de naheffingsaanslag en de boetebeschikking blijkt, is gedagtekend 5 juli 2006.

1.4 Bij twee in één geschrift, gedagtekend 14 november 2006, vervatte uitspraken heeft de Inspecteur de bezwaren van belanghebbende tegen de naheffingsaanslag en de boete afgewezen.

1.5 Belanghebbende heeft tegen de uitspraken van de Inspecteur beroep bij de rechtbank ingesteld. In verband daarmee is een griffierecht geheven van € 281. De rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraken op bezwaar, de naheffingsaanslag en de boetebeschikking vernietigd en de Staat gelast het griffierecht van € 281 aan belanghebbende te vergoeden.

2. Loop van het geding in hoger beroep

2.1 De Inspecteur is van de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

2.2 De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Gerechtshof van 20 maart 2009, gehouden te Den Haag. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

3. Vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde is, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, in hoger beroep het volgende komen vast te staan:

3.1 Belanghebbende is eigenaresse van een vliegtuig van het type Piper PA-28R-201T (hierna: het vliegtuig). Het vliegtuig is op naam van belanghebbende als [kenteken] geregistreerd in het register voor burgerluchtvaartuigen, bedoeld in artikel 3.3, eerste lid, van de Wet luchtvaart met als registratie [kenteken]. Het vliegtuig is gestationeerd op het vliegveld Zestienhoven te Rotterdam.

3.2 Het vliegtuig wordt door belanghebbende verhuurd tegen een tarief naargelang van de in de huurperiode feitelijk gevlogen tijd. De brandstofkosten zijn in de huurprijs begrepen. Belanghebbende brengt de huurprijs bij factuur aan de desbetreffende huurders in rekening. De kosten van brandstof die een huurder zelf heeft betaald, komen in mindering op de huurprijs. De verhuur heeft een commercieel karakter.

3.3 Belanghebbende heeft over elk kwartaal van het naheffingstijdvak een verzoek ingediend om teruggave van accijns als bedoeld in artikel 71d, eerste lid, van de Wet op de accijns (hierna: de Wet). De in totaal acht verzoeken hebben betrekking op de accijns (inclusief energiebelasting en voorraadheffing) die was begrepen in aan belanghebbende (of haar huurders) in rekening gebrachte bedragen voor in Nederland in de brandstoftanks van het vliegtuig afgeleverde Aviation Gasoline (AV-Gas 100 Low Lead), een lichte minerale olie. De brandstof is gebruikt voor de voortstuwing van het vliegtuig. De acht verzoeken strekten tot teruggave van in totaal € 4.666 aan accijns, aan welke verzoeken de Inspecteur gevolg heeft gegeven.

3.5 Op 1 september 2005 heeft de Inspecteur bij belanghebbende een onderzoek ingesteld naar "de juistheid van de ingediende verzoeken om teruggaaf accijns minerale oliën commerciële luchtvaart". Van dit onderzoek is op 9 mei 2006 een rapport uitgebracht dat in kopie tot de gedingstukken behoort. Op basis van de bevindingen van dit onderzoek heeft de Inspecteur belanghebbende de onderhavige naheffingsaanslag ten bedrage van € 4.666 en heeft hij bij beschikking een vergrijpboete ten bedrage van € 1.166 opgelegd.

4. Regelgeving betreffende teruggave van accijns van lichte minerale olie van be

5. Omschrijving geschil en standpunten van partijen

5.1 In geschil is of de naheffingsaanslag en de boete terecht zijn opgelegd. De Inspecteur beantwoordt deze vraag bevestigend, belanghebbende ontkennend.

5.2 Volgens de Inspecteur blijkt uit de administratie van belanghebbende niet dat te dezen geen sprake is van een plezierluchtvaartuig omdat de gegevens in die administratie omtrent de door de huurders uitgevoerde vluchten niet de conclusie rechtvaardigen dat de vluchten een commercieel doel dienden. Daarom meent de Inspecteur dat de teruggaven van accijns ten onrechte zijn verleend. Wat betreft de boete is de Inspecteur van mening dat sprake is van grove schuld omdat belanghebbende had moeten beseffen dat in haar administratie onvoldoende gegevens zijn vastgelegd om het recht op teruggave van accijns te kunnen staven, zeker nu zij in de toelichting bij het teruggaveformulier uitdrukkelijk op dat vereiste is gewezen.

5.3 Volgens belanghebbende is verhuur met een commercieel karakter door de eigenaar van een vliegtuig een vorm van gebruik voor commerciële doeleinden van het luchtvaartuig.

5.4 Voor de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen, verwijst het Hof verder naar de gedingstukken.

6. Conclusies van partijen

6.1 Het hoger beroep van de Inspecteur strekt tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank en bevestiging van zijn uitspraken op bezwaar omtrent de naheffingsaanslag en de boete.

6.2 Belanghebbende concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank en toekenning van een proceskostenveroordeling in hoger beroep.

7. Beoordeling van het hoger beroep

7.1 Anders dan de rechtbank onder 4.5 van haar uitspraak heeft overwogen, bevat de Wet een definitie van "plezierluchtvaartuig", namelijk in het eerder aangehaalde artikel 66, derde lid. De Inspecteur wijst hier terecht op.

7.2 Uit die definitie volgt dat indien een vliegtuig door de eigenaar daarvan voor commerciële doeleinden wordt gebruikt, geen sprake is van een plezierluchtvaartuig. Nu tussen partijen vaststaat dat belanghebbende het vliegtuig op commerciële basis verhuurt, is te dezen sprake van gebruik door de eigenaar voor commerciële doeleinden. Het vliegtuig is mitsdien ter zake van die verhuur niet te duiden als plezierluchtvaartuig. Nu tevens vaststaat dat de administratie van belanghebbende voldoende gegevens bevat om te kunnen vaststellen dat sprake was van verhuur en dat deze verhuur een commercieel karakter had, en belanghebbende – naar niet in geschil is – ook overigens heeft voldaan aan de voorwaarden van artikel 35f van de Uitvoeringsregeling accijns, had zij recht op de verleende teruggaven van accijns. De naheffingsaanslag is derhalve ten onrechte opgelegd.

7.3 De boete is eveneens ten onrechte opgelegd, allereerst omdat de naheffingsaanslag niet in stand blijft. Bovendien is de boete ten onrechte opgelegd omdat omtrent de onderwerpelijke wettelijke bepalingen – zoals blijkt reeds uit deze zaak – zoveel ruimte voor discussie laten omtrent de uitleg en de toepassing ervan, dat belanghebbende geen verwijt treft indien zij hieromtrent een ander, pleitbaar standpunt inneemt dan de Inspecteur, zou het standpunt van de Inspecteur al juist zijn.

7.4 Het hoger beroep faalt. Mitsdien moet de uitspraak van de rechtbank worden bevestigd.

8. Proceskosten en griffierecht

8.1 Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de door belanghebbende in hoger beroep gemaakte proceskosten. Het Hof stelt deze kosten, op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht in verbinding met het Besluit proceskosten bestuursrecht en de daarbij behorende bijlage, vast op € 222,50 {€ 22,50 wegens reiskosten en € 200 wegens verletkosten (4 uren maal € 50)} in verband met het bijwonen van de zitting in hoger beroep door de directeur van belanghebbende.

8.2 Belanghebbende heeft in hoger beroep verzocht om toekenning van een vergoeding van € 5.000 voor sedert mei 2006 aan de zaak bestede uren. Voor zover daarmee de vastgestelde vergoeding wordt overschreden, is niet komen vast te staan dat het geclaimde bedrag betrekking heeft op kosten in de zin van laatstgenoemd Besluit. Daarom komt het meerdere van € 222,50 niet voor vergoeding in aanmerking.

8.3 Omdat de uitspraak van de rechtbank in stand blijft, wordt van de Staat wegens het door de Inspecteur ingestelde hoger beroep een griffierecht geheven van € 433.

Beslissing

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. J.T. Sanders, U.E. Tromp en B. van Walderveen, in tegenwoordigheid van de griffier mr. R.W. Otto. De beslissing is op 1 mei 2009 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.