Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 12-03-2020, ECLI:NL:GHSHE:2020:966, 20-002951-19

Het onder 2 bewezen verklaarde levert op:

opzettelijk en wederrechtelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, vernielen, beschadigen of onbruikbaar maken, meermalen gepleegd.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluiten. De feiten zijn derhalve strafbaar.

Strafbaarheid van de verdachte

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten.

Verdachte is daarom strafbaar voor het hiervoor bewezen verklaarde.

Op te leggen straffen

De verdediging heeft het hof verzocht om de hoogte van de door de politierechter opgelegde straffen te matigen. Voorts heeft de verdediging het hof verzocht om aan een eventueel op te leggen gebiedsverbod geen elektronische controle te verbinden.

Het hof heeft bij de bepaling van de op te leggen straffen gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezen verklaarde is begaan en op de persoon van verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen. Daarnaast is gelet op de verhouding tot andere strafbare feiten, zoals onder meer tot uitdrukking komende in het hierop gestelde wettelijke strafmaximum en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd.

Het hof neemt bij het bepalen van de straffen in het bijzonder het navolgende in aanmerking.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan belaging van [slachtoffer] , zijnde zijn ex-partner. Hierdoor is gedurende een periode van circa een maand inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van voornoemd slachtoffer. Belaging is een delict dat rechtstreeks raakt aan de privacy en het welbevinden van de belaagden. De bewezen verklaarde belaging heeft het slachtoffer, blijkens de door haar gedane aangiftes en de ter terechtzitting in eerste aanleg en hoger beroep voorgedragen schriftelijke slachtofferverklaringen, ernstig gehinderd in haar dagelijks leven. Voorts heeft zij hierdoor hevige gevoelens van angst en onveiligheid ervaren, waardoor zij zich op enig moment zelfs niet meer veilig voelde in haar eigen woning. Dit alles rekent het hof verdachte zwaar aan.

Naast de bewezen verklaarde belaging heeft verdachte zich tevens schuldig gemaakt aan het vernielen, beschadigen en onbruikbaar maken van goederen die aan [slachtoffer] toebehoorden door planten en lampjes kapot te knippen, sloten van meerdere deuren van de woning van aangeefster dicht te lijmen en de voorgevel van voornoemde woning te besmeuren met verf. Dit bewezen verklaarde handelen van verdachte kan in het algemeen een zeer bedreigende en intimiderende indruk op het slachtoffer maken, met name in combinatie met de eveneens bewezen verklaarde belaging. Bovendien heeft verdachte met dit handelen schade toegebracht aan het slachtoffer en heeft hij geen respect getoond voor andermans eigendommen.

Ten aanzien van de persoon van verdachte heeft het hof in de eerste plaats acht geslagen op de inhoud van het hem betreffende uittreksel uit de Justitiële Documentatie d.d. 9 januari 2020, waaruit blijkt dat hij niet eerder is veroordeeld ter zake van belaging of vernieling, maar waaruit tevens blijkt dat hij in het verleden reeds meermalen onherroepelijk is veroordeeld ter zake van bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht.

Voorts heeft het hof gelet op de overige persoonlijke omstandigheden van verdachte, voor zover daarvan ter terechtzitting in hoger beroep is gebleken, in het bijzonder de omstandigheden dat hij inmiddels een relatie met een nieuwe partner heeft en dat hij een WIA-uitkering ter hoogte van € 1.500,00 per maand ontvangt.

Tot slot heeft het hof gelet op de inhoud van het reclasseringsadvies d.d. 4 september 2019, waarin de reclassering oplegging van een (deels) voorwaardelijke straf heeft geadviseerd met daaraan gekoppeld een aantal bijzondere voorwaarden, te weten een meldplicht, een ambulante behandelverplichting, een contactverbod met [slachtoffer] en een gebiedsverbod dat inhoudt dat verdachte zich niet zal bevinden binnen een straal van 3 kilometer van de woning van aangeefster (inclusief elektronische controle).

Alle omstandigheden afwegende acht het hof een taakstraf van 140 uren subsidiair 70 dagen hechtenis met aftrek van voorarrest, in combinatie met een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 6 weken met een proeftijd van 2 jaren, passend en geboden. Met oplegging van een voorwaardelijke gevangenisstraf wordt enerzijds de ernst van het bewezen verklaarde tot uitdrukking gebracht en wordt anderzijds de strafoplegging dienstbaar gemaakt aan het voorkomen van nieuwe strafbare feiten.

Aan het voorwaardelijke strafdeel zal het hof de hierboven genoemde, door de reclassering geadviseerde bijzondere voorwaarden verbinden. Het hof zal aan het gebiedsverbod echter geen elektronische controle verbinden, nu het hof dit niet noodzakelijk acht teneinde recidive te voorkomen.

Anders dan de advocaat-generaal heeft gevorderd zal het hof de bijzondere voorwaarden niet dadelijk uitvoerbaar verklaren, nu het hof van oordeel is dat er zich thans geen situatie voordoet waarin er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat verdachte een misdrijf zal begaan dat is gericht tegen of gevaar veroorzaakt voor de onaantastbaarheid van het lichaam van [slachtoffer] of een of meer andere personen.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer]

De benadeelde partij [slachtoffer] heeft in eerste aanleg een vordering ingesteld, strekkende tot schadevergoeding tot een bedrag van € 4.959,21, bestaande uit € 3.209,21 aan materiële schade en € 1.750 aan immateriële schade. De vordering is, voor zover betrekking hebbend op de materiële schade, als volgt opgebouwd:

De vordering is bij vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van € 2.304,64, bestaande uit € 1.304,64 aan materiële schade en € 1.000,00 aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd ter zake van het niet toegewezen gedeelte van de vordering.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is het hof gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van verdachtes onder 1 en 2 bewezen verklaarde handelen rechtstreeks schade heeft geleden. Ten behoeve van de leesbaarheid zullen de schadeposten afzonderlijk van elkaar worden besproken.

Materiële schade

De gevorderde schade met betrekking tot post 1 (vernielde spullen achtertuin) acht het hof toewijsbaar tot een bedrag van € 60,00, bestaande uit de vernielde tuinverlichting à € 25,00 en de met verf besmeurde voordeurbel à € 35,00. Ten aanzien van de overige onder voornoemde post gevorderde schade, bestaande uit een weggenomen waslijn en weggenomen tuinfakkels en kussenslopen, is het hof van oordeel dat dit geen schade betreft die rechtstreeks verband houdt met de bewezen verklaarde feiten. Het hof zal de benadeelde partij derhalve in zoverre niet-ontvankelijk verklaren in de vordering.

Het hof acht de gevorderde schade met betrekking tot post 2 (herstelkosten poort) het rechtstreeks gevolg van het onder 2 bewezen verklaarde handelen van verdachte. Het hof is echter met de verdediging van oordeel dat het gevorderde bedrag van € 471,91 bovenmatig voorkomt, zodat slechts een gedeelte van de gevorderde schade zal worden toegewezen. Het hof begroot deze schade op een bedrag van € 150,00. Voor het overige zal het hof de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in de vordering.

Met betrekking tot de gevorderde schade onder post 3 (herstelkosten gevelpui en voordeur) overweegt het hof dat de benadeelde partij kosten heeft moeten maken om de verfschade aan de gevelpui en voordeur te herstellen. Anders dan de verdediging is het hof van oordeel dat de geleden schade door de benadeelde partij voldoende is onderbouwd. De onder post 3 gevorderde kosten à € 1.160,00 zullen dan ook geheel worden toegewezen.

Met betrekking tot de posten 4 (belkosten), 8 (medicatie) en 10 (reiskosten) overweegt het hof dat deze gevorderde kosten geheel zullen worden toegewezen. De verdediging heeft de hoogte van deze onderdelen van de vordering ter terechtzitting in hoger beroep immers niet betwist, terwijl de geleden schade door de benadeelde partij voldoende is onderbouwd.

Anders dan de politierechter is het hof van oordeel dat de gevorderde schade met betrekking tot de posten 5 (kosten Aware) en 7 (plaatsen camerasysteem bij woning benadeelde) voor vergoeding in aanmerking komt. Weliswaar strekken de aanschaf van een alarm- en camerasysteem ertoe soortgelijke feiten in de toekomst te voorkomen en/of in het vervolg aanstonds de politie te kunnen bereiken, maar het hof neemt aan dat de benadeelde partij deze kosten heeft gemaakt als gevolg van de bewezen verklaarde feiten, zodat deze hiervoor een conditio sine qua non vormen. Voornoemde kosten zijn redelijkerwijs toe te rekenen aan en het rechtstreekse gevolg van het onder 1 en 2 bewezen verklaarde handelen van verdachte.

Met betrekking tot de gevorderde schade onder post 9 (schade aan auto) is het hof van oordeel dat dit geen schade betreft die rechtstreeks verband houdt met de bewezen verklaarde feiten. Het hof zal de benadeelde partij derhalve niet-ontvankelijk verklaren in de vordering met betrekking tot deze post.

Tot slot is het hof van oordeel dat de gevorderde schade onder post 6 (tegemoetkoming verlofuren) voor vergoeding in aanmerking komt, nu door de benadeelde partij voldoende is onderbouwd dat deze schade het rechtstreeks gevolg is van de bewezen verklaarde feiten. Evenals de politierechter begroot het hof deze schade op een bedrag van € 100,00. Voor het overige zal het hof de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in de vordering.

In totaal komen de volgende posten voor vergoeding van materiële schade in aanmerking:

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij door het onder 1 en 2 bewezen verklaarde handelen van verdachte rechtstreeks nadeel is toegebracht dat niet uit vermogensschade bestaat. Dit is aan verdachte toe te rekenen. Het hof is derhalve van oordeel dat de gevorderde immateriële schadevergoeding onder het bereik van artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek valt. Voorts is het hof van oordeel dat de geleden immateriële schade voldoende is onderbouwd. Het hof begroot de immateriële schade naar billijkheid op een bedrag van € 1.000,00. Voor het overige zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in de vordering.

Totale schade en wettelijke rente

In totaal wijst het hof een bedrag van (€ 2.139,63 + € 1.000,00 =) € 3.139,63 aan schadevergoeding toe.

Het toegewezen bedrag ter vergoeding van materiële en immateriële schade zal worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 september 2019 – zijnde de laatste dag van de bewezen verklaarde periode – tot aan de dag der algehele voldoening.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof ziet aanleiding te dezer zake de schadevergoedingsmaatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht op te leggen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 2 september 2019 tot aan de dag der algehele voldoening. Het hof zal daarbij bepalen dat gijzeling voor de duur van ten hoogste 41 dagen kan worden toegepast indien verhaal niet mogelijk blijkt, met dien verstande dat de toepassing van die gijzeling de op te leggen verplichting tot schadevergoeding niet opheft.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f, 57, 285b en 350 van het Wetboek van Strafrecht. Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij ten tijde van het bewezen verklaarde rechtens golden dan wel ten tijde van deze uitspraak rechtens gelden.