Hoge Raad, 20-12-2000, AA9090, 35597

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 13 augustus 1999 betreffende de aan X te Z voor het jaar 1994 opgelegde aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het in het principale beroep voorgestelde middel

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. De totale kosten van de begrafenis van belanghebbendes echtgenoot, een vooraanstaand lid van de etnisch-Chinese gemeenschap in Nederland, bedroegen f 121.052,--, waarvan in 1994 f 86.342,-- is betaald. Van dit bedrag, dat voor rekening van belanghebbende komt, heeft f 60.000,-- betrekking op een grafmonument. Daarvan heeft de Inspecteur f 15.000,-- in aftrek aanvaard.

3.2. Het middel bestrijdt het oordeel van het Hof dat ook het resterende bedrag met betrekking tot het grafmonument, f 45.000,--, als uitgaven ter zake van overlijden als bedoeld in artikel 46, lid 1, letter b, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet), in mindering kan worden gebracht op belanghebbendes inkomen. Het middel betoogt dat de op een gebouwd grafmonument met ommuring en groenvoorziening betrekking hebbende uitgaven buitensporig hoog zijn en daarom niet volledig in aanmerking mogen worden genomen.

3.3. Bij de beoordeling van het middel moet worden vooropgesteld dat voor de vraag of de kosten van het grafmonument uitgaven ter zake van overlijden als bedoeld in artikel 46, lid 1, letter b, van de Wet vormen, beslissend is of deze kosten zijn gemaakt in rechtstreeks verband met het overlijden en, indien dit het geval is, of deze kosten naar aard en omvang normaal zijn.

3.4. Het Hof heeft - in cassatie onbestreden - vastgesteld dat niet in geschil is dat de kosten van het grafmonument naar hun aard rechtstreeks in verband staan met het overlijden, en heeft zich aldus klaarblijkelijk aangesloten bij het eensluidend standpunt van partijen dat de uitgave voor het grafmonument in rechtstreeks verband staat met het overlijden van de echtgenoot van belanghebbende. Nu dit standpunt geen blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting, kan daarvan ook in cassatie worden uitgegaan.

3.5. Het Hof heeft vervolgens onderzocht of de kosten voor het grafmonument ook naar aard en omvang redelijkerwijs kunnen worden beschouwd als een normale, in verband met het overlijden gedane uitgave. Naar ’s Hofs oordeel gaat het hier om een grafmonument dat naar het Chinese gebruik is gebouwd en dat, gezien de persoon van de overledene en naar Chinese maatstaven beoordeeld, bescheiden is. Volgens het Hof is hier sprake van bijzondere omstandigheden welke de omvang van de uitgaven voor het grafmonument normaal doen zijn, en is niet aannemelijk geworden dat de uitgaven voor het grafmonument bovenmatig zijn. In deze oordelen ligt besloten het oordeel dat de kosten van het grafmonument naar aard en omvang redelijkerwijs kunnen worden beschouwd als een normale uitgave in verband met overlijden, die derhalve niet is ingegeven door de persoonlijke voorkeur van belanghebbende. Dit oordeel geeft geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting; daarbij mocht het Hof rekening houden met de gebruiken in de Chinese gemeenschap in Nederland. Als verweven met waarderingen van feitelijke aard kan dit oordeel voor het overige in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Nu het ook niet onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd is, moet het in cassatie worden geëerbiedigd. Het middel faalt derhalve.

4. Het incidentele beroep

Nu het incidentele beroep is ingesteld onder de voorwaarde dat het middel van de Staatssecretaris gegrond zou worden bevonden, behoeft dit beroep niet te worden behandeld.

5. Proceskosten

De Staatssecretaris zal voor wat betreft het principale beroep worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie. Voor wat betreft het incidentele beroep acht de Hoge Raad geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Dit arrest is op 20 december 2000 vastgesteld door de vice-president E. Korthals Altes als voorzitter, en de raadsheren A.G. Pos, D.H. Beukenhorst, P.J. van Amersfoort en C.B. Bavinck, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en op die datum in het openbaar uitgesproken.

Van de Staatssecretaris van Financiën wordt ter zake van het door hem ingestelde beroep in cassatie een recht geheven van f 630,--.