Hoge Raad, 19-10-2012, BY0567, 12/00962

19 oktober 2012

Nr. 12/00962

Belanghebbende heeft op aangifte een bedrag aan belasting van personenauto's en motorrijwielen voldaan. Belanghebbende heeft tegen dit bedrag bezwaar gemaakt en verzocht om teruggaaf, welk verzoek bij uitspraak van de Inspecteur is afgewezen.

De Rechtbank te Arnhem (nrs. AWB 10/3653 en AWB 10/3654) heeft het tegen die uitspraak ingestelde beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en het bedrag van de terug te geven belasting vastgesteld op € 2406.

De Inspecteur heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van de Rechtbank vernietigd voor zover het de teruggaaf betreft en de teruggaaf vastgesteld op € 1768. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

3.1.2. Bij het berekenen van het hiervoor in 3.1.1 vermelde bedrag aan bpm is belanghebbende uitgegaan van de in 2009 voor de auto geldende netto catalogusprijs (€ 54.973), het in 2010 geldende bpm-tarief (27,4 percent) en de diverse in dat jaar geldende toeslagen. Op het aldus berekende belastingbedrag (€ 31.036) heeft hij een (procentuele) vermindering toegepast. Dit laatste in verband met het feit dat de auto niet meer in nieuwe staat verkeerde.

Belanghebbende heeft de hiervoor bedoelde belastingvermindering vastgesteld volgens het bepaalde in artikel 10, lid 2, van de Wet op de belasting van personenauto's en motorrijwielen 1992 (tekst vanaf 1 januari 2010; hierna: de Wet) in verbinding met artikel 8, lid 1, van de Uitvoeringsregeling belasting van personenauto's en motorrijwielen 1992 (tekst met ingang van 18 maart 2010; hierna: de Uitvoeringsregeling). Volgens deze wettelijke bepalingen is de vermindering de afschrijving, uitgedrukt in procenten, van de inkoopwaarde in Nederland op het tijdstip waarop het motorrijtuig voor het eerst in gebruik is genomen. De inkoopwaarde is door belanghebbende gesteld op de som van de in artikel 9, lid 4, van de Wet bedoelde catalogusprijs en de bpm naar het tarief dat gold op het tijdstip waarop het motorrijtuig voor het eerst in gebruik is genomen, te verminderen met € 500, en vervolgens te vermenigvuldigen met 0,88.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen het door hem op aangifte voldane bedrag aan bpm, aangezien dit naar zijn mening hoger is dan de bpm die nog begrepen is in de waarde van een vergelijkbare auto die in Nederland in het kentekenregister is opgenomen op het tijdstip waarop de auto voor het eerst in gebruik is genomen (25 november 2009).

3.2. De Rechtbank heeft geoordeeld dat de in artikel 10, lid 2, van de Wet in verbinding met artikel 8, lid 1, van de Uitvoeringsregeling voorgeschreven wijze van berekening van de belastingvermindering in strijd is met artikel 110 VWEU, omdat op deze wijze een verboden benadeling van ingevoerde gebruikte motorrijtuigen ten opzichte van een gelijksoortig, reeds op het nationale grondgebied geregistreerd gebruikt motorrijtuig (hierna: referentieauto) niet is uitgesloten.

Naar het oordeel van de Rechtbank moet de in artikel 10, lid 1, van de Wet bedoelde vermindering - anders dan in artikel 8, lid 1, van de Uitvoeringsregeling is voorgeschreven - worden berekend door de inkoopwaarde van de auto in gebruikte staat (€ 53.239) te vergelijken met de verkoopwaarde van een referentieauto in nieuwe staat, met inbegrip van het in 2009 wettelijk verschuldigde bedrag aan bpm ter zake van de registratie als ongebruikte auto (€ 97.620). Het aldus vastgestelde afschrijvingspercentage moet, aldus de Rechtbank, worden toegepast op het ingevolge artikel 10, lid 1, van de Wet vóór vermindering en met toepassing van het in 2010 geldende belastingtarief bepaalde belastingbedrag. Uitgaande van dit een en ander heeft de Rechtbank het voor de auto verschuldigde bedrag aan bpm bepaald op € 16.926.

3.4.2. Vooropgesteld wordt dat - behoudens bijzondere wettelijke bepalingen - voor de berekening van een verschuldigd bedrag aan belasting van toepassing is het tarief dat geldt op het tijdstip waarop het belastbare feit zich voordoet. In dit geval heeft het belastbare feit zich voorgedaan in 2010, op het tijdstip waarop de auto is opgenomen in het kentekenregister.

Op grond van artikel 10, lid 1, van de Wet wordt bij een gebruikte personenauto het bij die personenauto behorende bedrag aan belasting gebaseerd op het bedrag aan belasting, bedoeld in artikel 9, leden 1 en 2, van de Wet, na toepassing van artikel 9a, artikel 9b en artikel 9c, lid 3, van de Wet, met inachtneming van een vermindering. De maatstaf van heffing is in dat geval de catalogusprijs van de personenauto op het tijdstip waarop deze voor het eerst in gebruik is genomen (artikel 9, lid 6, van de Wet).

Dit een en ander betekent dat, aangezien belanghebbende zich niet heeft beroepen op de uitzondering die is opgenomen in artikel 10b van de Wet, de belasting voor de auto moet worden berekend uitgaande van de in 2009 geldende inkoopwaarde nieuw en voor de vaststelling van het belastingbedrag dat ingevolge artikel 10, lid 1, van de Wet moet worden verminderd, het belastingtarief dat in 2010 van toepassing was. Het middel slaagt derhalve.

De Hoge Raad:

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent de proceskosten,

bevestigt de uitspraak van de Rechtbank,

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie betaalde griffierecht ten bedrage van € 232,

gelast dat de Staat aan het Hof betaalt het griffierecht ter zake van de behandeling van het door de Inspecteur ingestelde hoger beroep ten bedrage van € 454, en

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 1748 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.