Hoge Raad, 12-12-2025, ECLI:NL:HR:2025:1903, 25/03329

Op grond van art. 8:15 Awb kan elk van de rechters die een zaak behandelen, door een partij worden gewraakt op grond van feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Ingevolge art. 29 AWR is deze bepaling van overeenkomstige toepassing op de behandeling van het beroep in cassatie in belastingzaken.

Bij de beoordeling van het verzoek tot wraking moet worden vooropgesteld dat een rechter uit hoofde van zijn of haar aanstelling moet worden vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die een zwaarwegende aanwijzing opleveren voor het oordeel dat een rechter jegens een procespartij een vooringenomenheid koestert, althans dat de vrees daarvoor objectief gerechtvaardigd is.¹

Verzoekster legt aan haar wrakingsverzoek onder meer ten grondslag dat de nevenactiviteiten van één van de leden van de Hoge Raad tegen wie het wrakingsverzoek is gericht niet gepubliceerd zijn in het daarvoor bestemde register. Zoals blijkt uit de conclusie van de Advocaat-Generaal (onder 4.17 - 4.19) was dit ten tijde van de indiening van het verzoek inderdaad het geval; daaraan lag een technisch probleem ten grondslag, dat inmiddels is hersteld. De nevenfuncties van de desbetreffende raadsheer zijn gepubliceerd en een afschrift daarvan is met de conclusie van de Advocaat-Generaal aan verzoekster gezonden. Van de gelegenheid om daarop te reageren heeft zij geen gebruik gemaakt. De enkele omstandigheid dat de nevenfuncties enige tijd niet gepubliceerd waren in het daarvoor bestemde register, levert geen zwaarwegende aanwijzing op dat de raadsheer jegens verzoekster een vooringenomenheid koestert, en evenmin dat daarvoor een objectief gerechtvaardigde vrees bestaat.

Daarnaast vermeldt verzoekster dat de andere leden van de Hoge Raad tegen wie het wrakingsverzoek is gericht, onvoldoende distantie zouden hebben om het beroep in cassatie te kunnen behandelen en beoordelen. Verzoekster verwijst daarvoor naar functies die de betrokken raadsheren hebben uitgeoefend. De door verzoekster genoemde omstandigheden betreffen functies die de raadsheren in het (verre) verleden hebben uitgeoefend en rechtvaardigen niet de daaruit door verzoekster getrokken conclusie dat zij ten aanzien van haar vooringenomen zijn en evenmin dat daarvoor een objectief gerechtvaardigde vrees bestaat.²

Verzoekster baseert haar verzoek tot wraking tevens op de bewering dat de beslissing in de zaak bij de belastingkamer al zou zijn genomen voordat zij haar gronden kenbaar heeft kunnen maken. Een aankondiging van een beslissing, waaruit een voornemen om uitspraak te doen kan worden afgeleid, geeft echter geen grond tot gerechtvaardigde twijfel omtrent de onpartijdigheid van de betrokken rechters. De door verzoekster genoemde omstandigheden dat zij niet in staat is gesteld griffierecht te betalen en de gronden van haar beroep aan te vullen vormen evenmin een grond voor wraking. Nog niet duidelijk is of zij daartoe nog in staat zal worden gesteld en de enkele aankondiging van een uitspraak houdt nog geen oordeel in. Die aankondiging biedt dan ook geen grond om partijdigheid van de betrokken leden van de Hoge Raad op te baseren.³

Ook de overige door de verzoekster aangevoerde gronden rechtvaardigen die conclusie niet. Het wrakingsverzoek is dus ongegrond en zal daarom worden afgewezen.