Hoge Raad, 02-05-2025, ECLI:NL:HR:2025:702, 24/01103

Voor de Rechtbank was onder meer in geschil of de personenauto bij toepassing van artikel 9, lid 12, van de Wet (tekst tot en met 30 juni 2020) in strijd met artikel 110 VWEU zwaarder wordt belast met bpm dan reeds op de binnenlandse markt aanwezige gelijksoortige personenauto’s doordat bij de personenauto met gebruikmaking van de Worldwide harmonised Light-duty vehicle Test Procedures-methode een hogere CO2-uitstoot is gemeten dan wanneer die uitstoot was gemeten met gebruikmaking van de New European Driving Cycle-methode. De Rechtbank heeft die vraag bevestigend beantwoord.

De Rechtbank heeft bij uitspraak van 3 november 2022 het beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd en de Inspecteur opgedragen om opnieuw uitspraak op bezwaar te doen met inachtneming van de uitspraak van de Rechtbank. Daarbij heeft de Rechtbank de Inspecteur opgedragen om bij het vaststellen van de vermindering van de bpm wegens de gebruikte staat van de personenauto rekening te houden met een extra leeftijdskorting omdat – zo had belanghebbende in haar beroepschrift terecht aangevoerd – de Inspecteur bij het berekenen van de naheffingsaanslag de in aanmerking te nemen leeftijd van de personenauto voor het vaststellen van het afschrijvingspercentage niet had bepaald naar de datum van tenaamstelling in het kentekenregister maar naar de datum van aangifte.

De Rechtbank heeft de overige tussen partijen bestaande geschilpunten over de naheffing van bpm niet behandeld. Tot die geschilpunten behoorde of de Inspecteur de met de extra leeftijdskorting verband houdende vermindering van het verschuldigde bedrag aan bpm kon compenseren met een bedrag aan bpm dat volgens hem op een andere grond meer verschuldigd is.

De Inspecteur heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de Rechtbank. Voor het Hof was in geschil of de Rechtbank ten onrechte de hiervoor in 2.5.1 bedoelde vraag over strijd met artikel 110 VWEU bevestigend heeft beantwoord. Verder was in geschil of de Rechtbank ook een oordeel had moeten geven over het hiervoor in 2.5.3 bedoelde beroep van de Inspecteur op interne compensatie in die zin dat de verlaging van de naheffingsaanslag als gevolg van de extra leeftijdskorting niet zou moeten plaatsvinden omdat belanghebbende op een andere grond meer bpm was verschuldigd. Nadat de Inspecteur ter zitting van het Hof op 18 januari 2024 – naar aanleiding van een recent arrest van de Hoge Raad – had erkend ten onrechte te hebben gesteld dat op de desbetreffende andere grond meer bpm verschuldigd was, heeft hij het hiervoor in 2.5.3 bedoelde beroep op interne compensatie ingetrokken.

Bij uitspraak van 29 februari 2024 heeft het Hof geoordeeld dat de Rechtbank het hiervoor in 2.5.1 weergegeven geschilpunt over artikel 110 VWEU ten onrechte in het voordeel van belanghebbende heeft beslecht. Het Hof heeft vervolgens overwogen dat de overige geschilpunten geen nadere behandeling behoeven. Het heeft de zaak afgedaan. Het heeft het hoger beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de Rechtbank vernietigd, behoudens de veroordeling van de Inspecteur en de Staat tot vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn en de vergoeding van het griffierecht, en de uitspraak op bezwaar bevestigd. Het Hof heeft de vergoeding voor de kosten van het geding bij de Rechtbank opnieuw berekend en met toepassing van de wegingsfactor 0,5 lager vastgesteld dan de Rechtbank had gedaan.