Rechtbank Breda, 07-06-2007, ECLI:NL:RBBRE:2007:2401 ECLI:NL:RBBRE:2007:2402 BA8415, AWB 05/3418

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[belanghebbende], wonende te [woonplaats] (België), eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 1997 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen van ƒ 531.702 (€ 241.275).

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij de bestreden uitspraak van 4 augustus 2005 de aanslag premie volksverzekeringen gehandhaafd en de aanslag inkomstenbelasting verminderd tot nihil.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 8 september 2005, ontvangen bij de rechtbank op 9 september 2005, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 37.

1.4. De inspecteur heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Belanghebbende heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna de inspecteur schriftelijk heeft gedupliceerd.

1.6. Het onderzoek ter zitting heeft op 25 september 2006 door de enkelvoudige belastingkamer plaatsgevonden te [woonplaats]. Aldaar zijn verschenen en gehoord gemachtigde van belanghebbende, alsmede de inspecteur. Ter zitting hebben belanghebbende en de inspecteur ieder een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan de wederpartij. Van het verder ter zitting verhandelde is een proces-verbaal opgemaakt, waarvan een afschrift aan deze uitspraak is gehecht.

1.7. Nadat het onderzoek werd gesloten heeft de rechtbank een schriftelijke uitspraak aangekondigd. Op 8 november 2006 heeft de rechtbank het onderzoek op grond van artikel 8:68 van de Awb heropend en op grond van artikel 8:10, lid 4 van de Awb ter behandeling doorverwezen naar de meervoudige belastingkamer. Met toestemming van partijen heeft de rechtbank bepaald dat het onderzoek ter zitting achterwege blijft.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende tussen partijen vast:

2.1. Belanghebbende is sinds 1996 woonachtig in België en is in 1997 buitenlands belastingplichtige.

2.2. Belanghebbende is, blijkens de tot de gedingstukken behorende akten en uittreksels, in onderhavig jaar directeur(-groot aandeelhouder) van vennootschappen in Nederland ([BV]), België ([NV]), Duitsland ([BV]) en het Verenigd Koninkrijk ([BV]). Hij heeft hiervoor geen (arbeids)beloning(en) verkregen.

2.2.2. Tot de gedingstukken behoort een overzicht van een aantal zakenreizen die belanghebbende in 1997 per vliegtuig heeft gemaakt.

2.3. De inspecteur heeft met betrekking tot belanghebbendes werkzaamheden voor de in Nederland gevestigde vennootschap op grond van het bepaalde in artikel 12a van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB), juncto artikel 22, lid 1, onderdeel a van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 het aangegeven binnenlands belastbaar inkomen verhoogd met ƒ 200.000 en het binnenlands belastbaar inkomen vastgesteld op ƒ 531.702 (€ 241.275). De aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen 1997 heeft als dagtekening 11 oktober 2001. Belanghebbende heeft tijdig een bezwaarschrift ingediend waarin hij bezwaar maakt tegen de bijtelling ter zake van fictief loon ad ƒ 200.000.

2.9. De inspecteur geeft in haar brief van 15 juli 2005 als motivering van de uitspraak op het bezwaarschrift aan dat zij op grond van het arrest van de Hoge Raad van 5 september 2003, waarbij, naar de rechtbank verstaat, wordt gedoeld op nr. 37 651, gepubliceerd in BNB 2003/379, waarbij is geoordeeld dat, beperkingen in de mogelijkheid tot heffing van loonbelasting in de daar bedoelde situatie niet aan de heffing van premies volksverzekeringen in de weg staan, voor de inkomstenbelasting tegemoet komt aan het bezwaar en met betrekking tot de premie volksverzekeringen niet tegemoet komt aan het bezwaar. Dit laatste baseert zij mede op het arrest van de Hoge Raad van 31 januari 2003, nr. 37 793, gepubliceerd in BNB 2003/152. De verschuldigde premie volksverzekeringen bedraagt ƒ 14.822.

3. Geschil

3.1. In geschil is het antwoord op de vraag of belanghebbende in Nederland verzekerd en premieplichtig is voor de premies volksverzekeringen.

3.2. Belanghebbende is van mening dat onderhavige aanslag niet opgelegd kan worden door de werking van respectievelijk artikel 14quater, onderdeel b, in combinatie met artikel 14, lid 2, onderdeel b ("waarbij, wanneer hij dergelijke werkzaamheden op het grondgebied van twee of meer Lid-staten uitoefent, deze wetgeving wordt vastgesteld overeenkomstig artikel 14, punt 2 of punt 3") van de Verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad van de EG van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de sociale-zekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen (de Verordening) omdat belanghebbende ten aanzien van zijn werkzaamheden in Nederland en het Verenigd Koninkrijk dient te worden aangemerkt als werknemer en ten aanzien van zijn werkzaamheden in Duitsland en België dient te worden aangemerkt als zelfstandige.

3.3. Omdat de bevoegde organen van Duitsland en het Verenigd Koninkrijk de werkzaamheden van belanghebbende in die respectievelijke landen niet hebben gekwalificeerd is de inspecteur van mening dat slechts de werkzaamheden in België en Nederland zijn gekwalificeerd als respectievelijk werkzaamheden door een zelfstandige en een werknemer zodat de onderhavige aanslag premie volksverzekeringen terecht is opgelegd vanwege de toepassing van artikel 14quater, onderdeel b in combinatie met bijlage VII van de Verordening ("de wetgeving van de Lid-staat op het grondgebied waarvan hij werkzaamheden in loondienst uitoefent").

3.4. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voorzover daar ter zitting van is afgeweken wordt verwezen naar het proces-verbaal van de zitting.

3.5. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot nihil. De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Artikel 14 quater van de Verordening en de daarbij behorende bijlage VII luiden, voor zover te dezen van toepassing, als volgt:

4.2. Op grond van de onder 2.2 tot en met 2.2.2 opgenomen feiten is naar het oordeel van de rechtbank aannemelijk dat belanghebbende als directeur arbeid heeft verricht voor de in 2.2 vermelde vennootschappen en in de landen waarin deze vennootschappen zijn gevestigd, zonder dat daarvoor in het onderhavige jaar een arbeidsbeloning is genoten. Ter zitting heeft de inspecteur dienovereenkomstig geconcludeerd.

4.3. Gezien het arrest van de Hoge Raad van 5 september 2003, nr. 37 651, gepubliceerd in BNB 2003/379, staat aan de heffing van loonbelasting over het op grond van artikel 12a van de Wet LB fictief genoten loon (het zogenaamde gebruikelijk loon) niet in de weg dat over dat gebruikelijk loon premies volksverzekeringen geheven kunnen worden.

4.4. Aangezien het door belanghebbende voorgestane bedrag aan gebruikelijk loon van ƒ 60.000 hoger is dan het geldende maximale premie-inkomen, kan aan de discussie of het gebruikelijk loon wellicht ƒ 200.000 dient te bedragen voorbij gegaan worden.

4.5. Op grond van het bepaalde in artikel 6 van de Wet financiering volksverzekeringen, zoals dat luidde in het onderhavige jaar, (hierna: WFV) is de verzekerde voor de volksverzekeringen premieplichtig. Niet is in geschil dat belanghebbende als directeur-grootaandeelhouder in Nederland in loondienst werkzaam is en dat hij als verzekerde voor de volksverzekeringen dient te worden aangemerkt (Hoge Raad 2 juli 1997, nr. 29 332, gepubliceerd in BNB 1997/309). De premies volksverzekeringen worden op grond van artikel 8 van de WFV bij wege van aanslag geheven over het premie-inkomen. In casu bestaat het premie-inkomen uit het in 2.3 vermelde belastbare binnenlands inkomen met als maximum het in 4.4 bedoelde bedrag.

4.6. De vraag waarvoor de rechtbank zich gesteld ziet is of de aanwijzingsregels van de tweede titel van de Verordening aan de onderhavige aanslag premie volksverzekeringen in de weg staan. Vaststaat dat het ter zake van de sociale zekerheid bevoegde orgaan van België met betrekking tot belanghebbendes werkzaamheden in het onderhavige jaar het standpunt inneemt dat niet vaststaat dat hij werkzaamheden heeft verricht in Duitsland, noch in het Verenigd Koninkrijk en dat hij in België als zelfstandige werkzaam is. Het Nederlands bevoegde orgaan ([de bank]) heeft verklaard een zelfde standpunt in te nemen en neemt met betrekking tot de werkzaamheden in Nederland het standpunt in dat die in loondienst zijn verricht.

4.7. De rechtbank is van oordeel dat, gelet op de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 10 februari 2000, C-202/97 (Fitzwilliam Executive Search, Jurispr. I-883), van 30 maart 2000, C-178/97 (Banks and others, Jurispr. I-2005) en van 26 januari 2006, C-2/05 (Herbosch Kiere NV), een rechterlijke instantie van een lidstaat niet bevoegd is de geldigheid van een verklaring ingenomen door bevoegde organen, voor wat betreft de staving van de feiten op grond waarvan de betreffende standpunten zijn ingenomen, te toetsen. Op grond van de Toepassingsverordening 574/72 hebben de bevoegde autoriteiten van België en Nederland respectievelijk de RSV/het RSVZ en de [de bank] als bevoegde organen aangewezen om werkzaamheden verricht op hun grondgebied in verband met de toepassing van de Verordening te kwalificeren. Vaststaat dat, gelet op de in 2.7 vermelde brief, het RSVZ de werkzaamheden in België kwalificeert als anders dan in loondienst verricht en dat in Nederland de [de bank], blijkens haar verklaring opgenomen onder 2.8, de werkzaamheden in Nederland kwalificeert als verricht in loondienst. Uit dezelfde brief is af te leiden dat de bevoegde organen van Duitsland en het Verenigd Koninkrijk de door belanghebbende in die landen verrichte werkzaamheden niet hebben gekwalificeerd. Dat dit mogelijk veroorzaakt is door het feit dat de werkzaamheden om niet zijn gedaan kan niet met zich meebrengen dat, in strijd met het arrest van de Hoge Raad van 28 maart 2001, nr. 33 491 gepubliceerd BNB 2001/240, voorbijgegaan wordt aan het nader standpunt zoals blijkt uit de in 2.7 vermelde brief, waarbij dient te worden opgemerkt dat de bevoegde organen van Duitsland en het Verenigd Koninkrijk de werkzaamheden aldaar uitgeoefend niet hebben gekwalificeerd. Aangezien op grond van het arrest van het Hof van Justitie van de EG van 30 januari 1997, nr. C-340/94, gepubliceerd in BNB 1997/308 (de Jaeck) de kwalificatie van de werkzaamheden door de Lid-Staat binnen wiens grondgebied die werkzaamheden worden uitgeoefend bepalend is, staat het de rechtbank niet vrij om zelfstandig die werkzaamheden verricht buiten het Nederlands grondgebied te kwalificeren.

4.9. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 7 juni 2007 door mr. A.J. Kromhout, voorzitter, mr. D. Hund en mr. C.A.F.M. Stassen, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. I. van Wijk, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.