Rechtbank Breda, 13-05-2008, ECLI:NL:RBBRE:2008:1542 BK5288, AWB 07/2655

Procedurenummer: AWB 07/2655

Uitspraakdatum: 13 mei 2008

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1.Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2.Gronden

Met betrekking tot het horen

2.2. Belanghebbende stelt dat hij ten onrechte niet is gehoord in de bezwaarfase. Op grond van artikel 7:2 van de Awb en artikel 25, vierde lid van de AWR dient belanghebbende in de bezwaarfase gehoord te worden op diens verzoek. Uit de stukken blijkt dat de inspecteur belanghebbende daarover heeft geïnformeerd en hem in de gelegenheid heeft gesteld een afspraak te maken. Belanghebbende heeft daarop gereageerd met een verzoek om uitstel teneinde overleg te voeren met zijn adviseur. Nadat aan belanghebbende tot 14 april 2006 uitstel is verleend, ontving de inspecteur op 12 april 2006 een brief van de adviseur dat belanghebbende geen cliënt meer is. Van belanghebbende ontving de inspecteur geen reactie. Met dagtekening 15 mei 2006 doet de inspecteur vervolgens uitspraak op bezwaar. Naar het oordeel van de rechtbank kan onder deze omstandigheden niet worden gezegd dat het horen ten onrechte achterwege is gebleven. Tegenover de gemotiveerde weerspreking van de inspecteur heeft belanghebbende, met hetgeen hij heeft overgelegd, niet aannemelijk gemaakt dat hij een afspraak heeft willen maken om gehoord te worden over de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over het jaar 2002.

Met betrekking tot de aftrek van uitgaven wegens ziekte

2.3.Ingevolge artikel 6.17, eerste lid, sub a, van de Wet IB 2001, worden als uitgaven wegens ziekte, invaliditeit en bevalling onder meer aangemerkt de daarmee verband houdende uitgaven voor genees-, heel- en verloskundige hulp, met inbegrip van farmaceutische en andere hulpmiddelen en vervoer. Tussen partijen is niet in geschil dat belanghebbende medische klachten heeft, die kwalificeren als een ziekte.

2.4.Als hulpmiddel in de zin van de wet kan worden aangemerkt de voorziening die de zieke of de invalide in staat stelt de normale lichaamsfuncties te vervullen, waartoe hij zonder de voorziening niet in staat zou zijn. Indien een middel niet is opgenomen in het verstrekkingenpakket van de Ziekenfondswet of dat van de AWBZ, is voor kwalificatie als hulpmiddel vereist dat het een bijzondere hoedanigheid bezit die meebrengt dat het alleen wordt gebruikt door zieke en/of invalide personen, dan wel naar zijn aard een door ziekte of invaliditeit gestoorde elementaire lichaamsfunctie kan overnemen (Hoge Raad 5 maart 2004, nr. 38 428, BNB 2004/170).

2.5.De rechtbank stelt voorop dat op belanghebbende de last rust de in geschil zijnde buitengewone uitgaven aannemelijk te maken.

2.6.Een aangepaste autostoel en een aangepaste stoel voor thuisgebruik behoren in het algemeen tot de normale gebruiksvoorwerpen. Hoewel de rechtbank niet twijfelt aan de verlichtende werking van de stoelen, kwalificeren de stoelen niet als hulpmiddel. Beide stoelen kunnen immers ook door gezonde, niet zieke of invalide mensen, worden gebruikt. Ook zijn de stoelen niet ontwikkeld om een door ziekte gestoorde elementaire lichaamsfunctie over te nemen.

2.9.Voor zover belanghebbende heeft bedoeld een beroep te doen op het vertrouwensbeginsel, overweegt de rechtbank het volgende. Voor een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel moet worden beoordeeld of belanghebbende aan de uitlatingen van de inspecteur het in rechte te beschermen vertrouwen mocht ontlenen dat de kosten van haarwerk in aftrek zouden komen. Belanghebbende, op wie in dezen de last rust het (begin van) bewijs bij te brengen, heeft niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van een afspraak, toezegging of schending van in rechte te honoreren opgewekt vertrouwen. Omtrent een afspraak of toezegging van de zijde van de Belastingdienst, is niets aannemelijk geworden.

Met betrekking tot de boete

2.10.Ter zake van de opgelegde boete overweegt de rechtbank het volgende. De boete is opgelegd wegens het te laat doen van aangifte. Belanghebbende beroept zich op afwezigheid van alle schuld. Bij afwezigheid van alle schuld (hierna te noemen: avas) legt de inspecteur geen verzuimboete op. Indien bij bezwaar blijkt dat sprake is van avas, vernietigt de inspecteur de boete. Belanghebbende dient avas te stellen en te bewijzen.

2.11.Belanghebbende stelt dat het niet tijdig indienen van de aangifte het gevolg is van het ontbreken van administratieve ondersteuning, die nodig is vanwege zijn handicap. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat als gevolg van fysieke of psychische problemen de te late indiening van de aangifte over het onderhavige jaar hem niet te verwijten is. Ook het ontbreken van administratieve ondersteuning is geen reden om te concluderen tot avas.

Met betrekking tot de heffingsrente

2.12.Met betrekking tot de heffingsrente merkt de rechtbank op dat ingevolge artikel 30f van de AWR heffingsrente in rekening dient te worden gebracht ingeval een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen wordt vastgesteld. Nu dit laatste het geval is, is de rechtbank van oordeel dat de inspecteur terecht heffingsrente heeft berekend. Overigens is niet gesteld of aannemelijk geworden dat in het onderhavige geval het bedrag van de heffingsrente onjuist is.

2.13.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

3.Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 13 mei 2008 door mr. J.J.J. Engel, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. drs. M.H. van Schaik, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 21 mei 2008

Rechtsmiddel