Rechtbank Breda, 15-04-2009, ECLI:NL:RBBRE:2009:1129 BI3433, AWB 08/4553

Procedurenummer: AWB 08/4553

Uitspraakdatum: 15 april 2009

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 2002 een navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PH) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 32.252 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 779, alsmede bij beschikking een vergrijpboete van € 2.286.

1.2. De inspecteur heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 22 augustus 2008 de navorderingsaanslag gehandhaafd en de boete verminderd tot € 467.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 30 september 2008, ontvangen bij de rechtbank op 1 oktober 2008, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 39.

1.4. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.6. Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota overgelegd aan de rechtbank en de inspecteur en deze voorgedragen. De rechtbank heeft de pleitnota tot de stukken van het geding gerekend.

1.7. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting gesloten en aangekondigd schriftelijk uitspraak te zullen doen.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Belanghebbende en [de heer] hadden in het jaar 2002 de intentie om gezamenlijk bedrijfsmatige activiteiten te ontplooien op het gebied van inkoop, bewerking en verkoop van foamprodukten, waarbij belanghebbende verantwoordelijk zou worden voor de verkoop. In het kader van voornoemde activiteiten heeft belanghebbende [BV] i.o. ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. [de heer] heeft [BV] opgericht.

2.2.1. In het kader van de onder 2.1 vermelde intentie heeft [de heer] in de maand september 2002 de onroerende zaak [straat] te [woonplaats] (kadastrale gemeente [woonplaats] gekocht van [BV]). De koopsom bedroeg € 96.000. Van deze koopsom werd aanvankelijk € 72.000 schuldig gebleven. De levering van deze onroerende zaak vond plaats op 12 september 2002. Voormelde onroerende zaak zou gaan dienen als bedrijfspand voor de activiteiten in de foambranche. Naar zijn aard is deze onroerende zaak, indien gebruikt in het kader van een onderneming, verplicht ondernemingsvermogen.

2.2.2. Op dezelfde dag heeft [BV] eerdergenoemde onroerende zaak geleverd gekregen van [BV] voor een koopsom van € 90.000.

2.3. De onder 2.1 genoemde activiteiten in de foambranche zijn nimmer van de grond gekomen.

2.4. Op 4 september 2002 heeft [de heer] met [de heer] en [de heer] een mondelinge overeenkomst betreffende de verkoop van (een deel van) eerdergenoemde onroerende zaak gesloten. De overeengekomen koopsom van dat deel bedroeg € 113.445,05. Uit de notariële akte van levering van 11 maart 2003 volgt dat het aldus verkochte opstallen betrof plus 2,35 are (onder)grond. Blijkens de in het kader van de toepassing van artikel 13, eerste lid, Wet Belastingen van rechtsverkeer in die leveringsakte opgenomen fiscale verklaring, bedraagt het aan het verkochte toe te rekenen deel van de onder 2.2.1 genoemde koopsom € 86.000.

2.6. Bij akte van 14 november 2002 is door de [NV] aan [de heer] een lening ter grootte van € 100.000 verstrekt (hypotheek op de onroerende zaak). Op 15 november 2002 is door de notaris die bij de onder 2.1 genoemde leveringen betrokken was, namens [de heer] € 70.000 op de privé-rekening van belanghebbende gestort. De storting van € 70.000 houdt verband met de onder 2.2.1 vermelde onroerende zaak.

2.7. Op 10 oktober 2006 heeft [de heer] het resterende gedeelte van de onroerende zaak voor een bedrag van € 42.500 verkocht.

Tevens is een vergrijpboete ad € 2.286 opgelegd wegens het niet in de aangifte opnemen van een bijtelling voor het privé-gebruik auto. Bij de bestreden uitspraak is de boete verminderd tot € 467.

2.11. Tijdens het boekenonderzoek heeft belanghebbende, naar aanleiding van de vraag naar de reden van de storting van de eerdergenoemde € 70.000, verklaard dat het bedrag te maken heeft met de aankoop van een bedrijfspand dat bestemd was ten behoeve van [BV] i.o., dat het de bedoeling van [BV] i.o. was om zich in [woonplaats] te vestigen en het bedrijfpand te gebruiken als opslag voor de schuimproducten en als kantoorruimte, dat de overdracht heel lang duurde en dat uiteindelijk is besloten [BV] i.o. niet te verhuizen naar [woonplaats].

2.12. In het schrijven van de gemachtigde van belanghebbende van 21 september 2007 bevestigt deze de in 2.11 bedoelde verklaring van belanghebbende aldus:

“Beide heren hebben als toekomstig bedrijfspand hun oog laten vallen op het pand aan de [adres] te [woonplaats] en een recht op levering van het pand verworven.”

En in zijn schrijven van 19 november 2007:

“Aangezien de heren [de heer] en [de heer] het pand samen zouden betrekken heeft de heer [de heer] meegedeeld in de opbrengst van het pand.”

2.13. Naar aanleiding van zijn bezwaarschrift is belanghebbende op 15 juli 2008 door de inspecteur gehoord. Tijdens dit hoorgesprek heeft belanghebbende ontkend dat de onroerende zaak transactie iets te maken heeft gehad met de activiteiten van [BV] i.o. Belanghebbende stelt zich tijdens het hoorgesprek, en nadien in zijn beroepschrift, op het standpunt dat hij het bedrag van € 70.000 van [de heer] heeft ontvangen als beloning voor een in privé gegeven tip over de aan- en verkoopmogelijkheid van de betreffende onroerende zaak.

3. Geschil

4. Beoordeling van het geschil

Omkering en verzwaring van de bewijslast

4.1. De inspecteur beroept zich op artikel 27e van de AWR (omkering en verzwaring van de bewijslast). Hij stelt dat belanghebbende tijdens het boekenonderzoek onderliggende bescheiden niet heeft verstrekt, alsmede dat belanghebbende (desgevraagd) onjuiste inlichtingen heeft gegeven met betrekking tot de storting van € 70.000, zodat belanghebbende niet heeft voldaan aan de verplichtingen van artikel 47 en 49 van de AWR. Belanghebbende betwist dat de bewijslast moet omgekeerd en verzwaard.

4.2. De rechtbank acht in het onderhavige geval geen ruimte voor omkering en verzwaring van de bewijslast. Dit omdat aan belanghebbende weliswaar bij herhaling vragen zijn gesteld die in het kader van de belastingheffing te zijnen aanzien van belang kunnen zijn, maar belanghebbende hierbij niet is gewezen op het bepaalde in de artikelen 47 en 49 van de AWR en evenmin op de gevolgen die verbonden zijn aan het niet nakomen van de in die artikelen opgenomen verplichtingen. Dit geldt ook ten aanzien van het niet verstrekken van bescheiden met betrekking tot de eerdergenoemde storting. Onder deze omstandigheden is, naar het oordeel van de rechtbank, voor de zware sanctie van omkering en verzwaring van de bewijslast geen ruimte (vergelijk Hoge Raad 13 augustus 2004, nr. 39.462, onder meer gepubliceerd in BNB 2004/397).

Ten gronde

4.3. Gelet op het voorgaande rust op de inspecteur de last aannemelijk te maken dat het door belanghebbende ontvangen bedrag van € 70.000 tot zijn inkomen uit werk en woning moet worden gerekend.

4.4. Vast staat dat belanghebbende het bedrag van € 70.000 heeft ontvangen en dat hij dat heeft gekregen van [de heer] met wie hij een zakelijke relatie onderhield. Belanghebbende en [de heer] hadden in het onderhavige jaar de intentie om gezamenlijk bedrijfsmatige activiteiten te ontplooien. Met het oog op die activiteiten is ook de onder 2.2.1 vermelde onroerende zaak aangekocht, die naar zijn aard en indien gebruikt in het kader van een onderneming, verplicht ondernemingsvermogen is. Het door belanghebbende van [de heer] ontvangen bedrag houdt verband met die onroerende zaak. Gelet op het voorgaande en de verklaringen onder 2.11 en 2.12, een en ander in onderling verband bezien, is naar het oordeel van de rechtbank het vermoeden gewettigd dat de bedrijfsuitoefening belanghebbende tot het behalen van het litigieuze voordeel in staat heeft gesteld, en het bedrag van € 70.000 bij belanghebbende aldus is opgekomen als winst uit onderneming.

4.6. Gelet op het overwogene onder 4.4 en 4.5 heeft de inspecteur aan de op hem rustende bewijslast voldaan. Het beroep dient ongegrond te worden verklaard.

4.7. Belanghebbendes gemachtigde heeft ter zitting aangeboden om na de zitting een kopie te doen overleggen van het mantelcontract dat tussen belanghebbende, [de heer] en een derde partij is gesloten inzake de beoogde activiteiten in de foambranche. Dit teneinde de onderlinge verhoudingen met betrekking tot die activiteiten te verduidelijken. De rechtbank ziet geen reden om het onderzoek te heropenen teneinde belanghebbende in de gelegenheid te stellen voornoemd contract alsnog te laten overleggen, nu de rechtbank niet twijfelt aan hetgeen belanghebbende met betrekking tot de voorgenomen activiteiten in de foambranche heeft verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan door mr.drs. M.G.J.M. van Kempen, rechter, en door deze en drs. J.M.C. Hendriks, griffier ondertekend.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op 15 april 2009.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.