Rechtbank Den Haag, 03-12-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:17012, AWB 21/4774 en AWB 21/4775

1. Eiser heeft de rechtbank verzocht om vrijstelling van het betalen van griffierecht wegens betalingsonmacht. De rechtbank ziet aanleiding om het verzoek toe te wijzen, gelet op de overgelegde inkomensverklaring.

2. Eiser is 28 jaar, komt uit Polen en heeft de Poolse nationaliteit. Hij is in 2016 naar Nederland gekomen voor werk. Eiser is onder meer staande gehouden voor het plegen van overlast (alcohol/drugs en zwerven) en voor overtreding van de APV¹. Ook is eiser een aantal keren aangehouden wegens het plegen van winkeldiefstal. De politie heeft daarom onderzoek gedaan naar het rechtmatig verblijf van eiser in Nederland.

3. Verweerder heeft in het bestreden besluit vastgesteld dat eiser geen rechtmatig verblijf in Nederland heeft als bedoeld in artikel 8.12 van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb).. Reden daarvoor is dat uit een onderzoek van de politie is gebleken dat eiser niet als een economisch actieve of inactieve in de zin van artikel 8.12 , eerste lid, Vb is aan te merken. Eiser verblijft langer dan drie maanden in Nederland. Eiser heeft in het verleden een periode gewerkt voor een uitzendbureau, maar sinds de eerste helft van 2020 heeft eiser geen werkzaamheden in loondienst verricht. Eiser verricht ook geen werkzaamheden als zelfstandige. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij weer gaat werken. Verder is niet gebleken of aannemelijk gemaakt dat eiser beschikt over voldoende middelen van bestaan om in zijn onderhoud te voorzien. Verweerder heeft de belangenafweging in het kader van de verwijderingsmaatregel niet in voordeel van eiser laten uitvallen. Verweerder is niet gebleken dat eiser in Nederland een beschermingswaardig privéleven heeft.

4. Eiser voert aan dat hij wel een reële kans op arbeid heeft. Dat eiser sinds maart 2020 niet meer of minder heeft gewerkt, hangt hoogstwaarschijnlijk samen met lockdown in Nederland. De coronacrisis raakt eiser als sociaal zwakkere, die via het uitzendbureau werkt op basis van een tijdelijke arbeidsovereenkomst of 0-uren contract het hardst. Eiser is daarom hoogstwaarschijnlijk niet onvrijwillig werkloos geworden, althans de werkloosheid is buiten zijn schuld ontstaan en kan hem niet worden aangerekend. Eiser heeft voor corona wel gewerkt, dus niet gezegd kan worden dat hij geen reële kans op werk heeft.

5. De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder eiser niet heeft hoeven aanmerken als economisch actieve als bedoeld in artikel 8.12, eerste lid onder a, van het Vb. Eiser heeft zijn stelling dat hij een reële kans heeft op werk niet onderbouwd. De enkele stelling dat eiser voor de coronacrisis wel heeft gewerkt, is onvoldoende. Dit te meer nu verweerder op de zitting onweersproken heeft toegelicht dat eiser in de agrarische sector heeft gewerkt en dat er in deze sector sinds corona een tekort is aan arbeidskrachten. Het is daarom niet duidelijk waarom eiser sinds de eerste helft van 2020 niet heeft kunnen werken.

6. Eiser voert aan dat verweerder ten onrechte de belangenafweging in zijn nadeel heeft laten uitvallen. Eiser is al langere tijd in Nederland en heeft de meeste tijd gewerkt. Eiser heeft nimmer een beroep gedaan op publieke middelen en zonder betaalde arbeid in zijn levensonderhoud kunne voorzien. Eiser heeft in Nederland (economische) relaties opgebouwd en om die vanuit Polen te onderhouden is niet zinvol. Eiser heeft in Nederland contacten opgebouwd en heeft geen binding meer met Polen.

7. De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat de belangenafweging in het kader van de verwijderingsmaatregel niet in voordeel van eiser uitvalt. Eiser heeft zijn gestelde belangen niet onderbouwd. Dat eiser al langere tijd in Nederland verblijft en hij de meeste tijd daarvan heeft gewerkt, heeft verweerder niet van doorslaggevend belang hoeven achten. Daarbij heeft verweerder van belang mogen achten dat niet is gebleken van belemmeringen om het privéleven in Polen voort te zetten. Dat geldt ook voor het feit dat eiser in Nederland een beter economisch perspectief heeft dan in Polen. Dat eiser geen beroep doet op bijstand, heeft verweerder evenmin van doorslaggevend belang hoeven vinden. Uit de rechtspraak van de Afdeling² volgt dat het op de weg van de vreemdeling ligt om aan te tonen dat hij in zijn levensonderhoud kan voorzien. Eiser heeft dat met deze enkele stelling niet aangetoond.

8. Het beroep is daarom ongegrond, zodat er geen aanleiding is om een voorlopige voorziening te treffen.

9. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.