Rechtbank Den Haag, 18-03-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:5108, AWB - 20 _ 440

8. Eiser stelt dat informatiebeschikking ten onrechte is vastgesteld. De door eiser aan verweerder verstrekte administratie over de jaren 2011 tot en met 2014 voldoet aan de wettelijke eisen en is getrouw. De vragen van verweerder over die administratie zijn grondig en onderbouwd beantwoord namens eiser. Er is geen sprake van materiële gebreken aan de administratie. Eiser verwijst naar een namens hem gemaakt overzicht van hoe de administratie volgens hem sluitend is. Dit overzicht geeft er volgens eiser blijk van dat de omzet over de jaren 2011 tot en met 2014 volledig en juist is verantwoord. Voor de onderhavige jaren zijn alle uren en betalingen aan het personeel verantwoord in de administratie. Voor het jaar 2013 kan eiser echter vooralsnog geen verklaring geven voor het verschil van 800.900 kg/8.000 manuren tussen de hoeveelheid schoongemaakte prei en de verkochte prei. Eiser heeft op inhoudelijke gronden, aan de hand van branchecijfers (de zogenaamde KWIN-cijfers), verklaringen van experts en verwijzing naar gangbare kengetallen uit de preibranche, de door verweerder gestelde tekortkomingen dan wel gebreken weerlegd. Eiser wijst erop dat de schoongemaakte prei wordt verkocht aan professionele afnemers zoals supermarkten. De jaarlijkse omzet is aldus eenvoudig vast te stellen aan de hand van de (verkoop)facturen. Verweerder heeft onzorgvuldig gehandeld, omdat hij naar eigen inzicht de posten geboekte omzet, geboekte uren en inkopen is gaan inkleuren en op basis daarvan onjuiste conclusies heeft getrokken. Ook heeft verweerder geen onderzoek gedaan naar de relevante feiten en omstandigheden noch heeft hij daarover vragen aan eiser gesteld. Uit de cijfermatige opstelling van eiser (in zijn brief van 4 oktober 2016) volgt dat de verantwoorde omzet in de periode 2011 tot en met 2014 volledig en correct is. Dit heeft verweerder ongemotiveerd naast zich neergelegd. Vervolgens is de informatiebeschikking vastgesteld. Verweerder heeft het vertrouwen van eiser dat tot een minnelijke regeling zou worden gekomen, geschonden. Verweerder handelt daarom ook in strijd met het rechtszekerheidsbeginsel. Verweerder heeft bij de heroverweging van de informatiebeschikking nagelaten om de stellingen en weren van eiser ten volle te toetsen. Het bestreden besluit is onvoldoende gemotiveerd. De informatiebeschikking is niet volgens het geldende beleid (het ‘vier-ogen-principe’ opgesteld en daardoor onbevoegd genomen.

De door eiser geboekte omzet in de facturen is ook de gerealiseerde omzet. Door verweerder zijn onjuiste en onrealistische verwachte omzetten losgelaten op de bedrijfsvoering van de maatschap.

9. Verweerder stelt dat de informatiebeschikking terecht is gegeven, omdat de maatschap, en daarmee ook eiser, niet heeft voldaan aan de op hen rustende administratie- en bewaarplicht. Verweerder heeft daarbij onder meer gewezen op de feiten dat de primaire vastleggingen van de bestellingen en de door de chauffeur van het transportbedrijf ondertekende afleverbonnen niet zijn bewaard. Voorts heeft verweerder gemotiveerd gesteld dat de kasadministratie geen betrouwbare bron is voor de omzet- en winstberekening en dat het aantal gewerkte uren door eigen of ingehuurd personeel niet aansluit met het benodigde aantal uren arbeid die nodig zijn in de onderneming. Verweerder wijst er daarbij op dat tijdens controles van de Inspectie op verschillende momenten meerdere medewerkers werden aangetroffen die niet op de payroll stonden. De registratie van de uren en (contante) betalingen van de vergoedingen en de urenbriefjes die de werknemers hebben verklaard te hebben ingediend, zijn niet in de (kas)administratie terug te vinden.

10. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting op 17 december 2020 gesloten en aangekondigd schriftelijk uitspraak te doen, tenzij partijen samen tot een compromis zouden komen. Dat is niet gelukt. De rechtbank heeft in de brieven van eiser (en de daarbij gevoegde stukken) van 29 januari 2021 en 9 februari 2021 geen aanleiding gezien de mondelinge behandeling van de zaak te heropenen en daarbij een nieuwe zitting te plannen. De rechtbank heeft hierbij in aanmerking genomen dat eiser in zijn stukken en ter zitting van 17 december 2020 zijn standpunten uitgebreid heeft kunnen toelichten.

11. Artikel 52, eerste lid, van de AWR bepaalt, voor zover hier van belang, dat administratieplichtigen gehouden zijn van hun vermogenstoestand en van alles betreffende hun bedrijf, naar de eisen van dat bedrijf, op zodanige wijze een administratie te voeren en de daartoe behorende boeken, bescheiden en andere gegevensdragers op zodanige wijze te bewaren, dat te allen tijde hun rechten en verplichtingen alsmede de voor de heffing van belasting overigens van belang zijnde gegevens hieruit duidelijk blijken. Artikel 52, vierde lid, van de AWR bepaalt dat administratieplichtigen, voor zover bij of krachtens de belastingwet niet anders is bepaald, verplicht zijn de in de voorgaande leden bedoelde gegevensdragers gedurende zeven jaar te bewaren. Het zesde lid van artikel 52 van de AWR bepaalt dat de administratie zodanig dient te zijn ingericht en te worden gevoerd en dat de gegevensdragers zodanig dienen te worden bewaard, dat controle daarvan door verweerder binnen een redelijke termijn mogelijk is.

12. Niet in geschil is dat de kladaantekeningen van de bestellingen en de door de chauffeurs van de transportbedrijven ondertekende afleverbonnen over de jaren 2011 tot en met 2014 niet bewaard zijn gebleven, terwijl de bewaartermijn nog niet verstreken was. Deze bescheiden vormen naar het oordeel van de rechtbank een wezenlijk onderdeel van de administratie van de onderneming van eiser. Het betreft immers de brongegevens van de door de maatschap behaalde en aan eiser toerekenbare omzet. Deze gegevens zijn nodig om de volledigheid en de betrouwbaarheid van de omzet en de gevoerde administratie en dus de door eiser aangegeven belastbare winst te kunnen controleren. Weliswaar heeft eiser gesteld dat de door de maatschap uitgereikte verkoopfacturen zijn gebaseerd op de kladaantekeningen van de bestellingen en de afleverbonnen, maar zonder voormelde bescheiden kan niet met zekerheid worden vastgesteld of de omzet die uit de verkoopfacturen blijkt juist is en of dat de volledige omzet van de onderneming betreft. De kladaantekeningen van de bestellingen en de afleverbonnen zijn dan ook van belang voor de (inkomsten)belastingheffing van eiser. Nu eiser deze bescheiden niet heeft bewaard, heeft eiser niet aan zijn bewaarplicht voldaan. Gelet hierop heeft verweerder terecht met betrekking tot de jaren 2011 tot en met 2014 een informatiebeschikking met betrekking tot de inkomstenbelasting aan eiser gegeven.

13. Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit de gedingstukken niet dat sprake is van schending van het zorgvuldigheidsbeginsel, het motiveringsbeginsel, het rechtszekerheidsbeginsel of vertrouwensbeginsel. Uit de gedingstukken leidt de rechtbank af dat er een zorgvuldige heroverweging heeft plaatsgevonden en dat verweerder ook heeft geprobeerd om tot een compromis te komen. Ook is de informatiebeschikking niet onbevoegd of in strijd met het beleid van de inspectie Breda genomen. Bij de gedingstukken zit een verklaring van de vaktechnisch adviseur formeel recht, waaruit blijkt dat hij uitgebreid betrokken is geweest in de fase voorafgaand aan het afgeven van de informatiebeschikking.

14. Gelet op wat hiervoor is overwogen, dient het beroep ongegrond te worden verklaard.