Rechtbank Gelderland, 29-07-2019, ECLI:NL:RBGEL:2019:3440, 355996

[naam eiseres] vordert, samengevat, bij wijze van voorlopige voorziening bij vonnis en voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, Menzis te bevelen de arbeidsovereenkomst met [naam eiseres] op te zeggen op grond van artikel 7:669 lid 3 sub b BW in dier voege dat Menzis, binnen een dag na betekening van het te wijzen vonnis, een verzoek indient bij het UWV om de arbeidsovereenkomst met [naam eiseres] wegens langdurige arbeidsongeschiktheid op te zeggen, onder toezegging van de transitievergoeding - na vermindering van eis ter zake - ten bedrage van € 46.664,30 dan wel een door de kantonrechter vast te stellen bedrag, een en ander op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 1.000,- voor iedere dag dat Menzis na betekening van het in deze te wijzen vonnis nalaat aan de inhoud daarvan te voldoen, met veroordeling van Menzis in de kosten van de procedure.

[naam eiseres] voert ter onderbouwing aan, samengevat, dat zij het dienstverband, dat volledig inhoudsloos is geworden, als knellend ervaart en het voortbestaan daarvan haar veel stress geeft. Voorts stelt [naam eiseres] dat zij belang heeft bij opzegging door Menzis zodat zij aanspraak kan maken op de transitievergoeding, waar zij groot belang bij heeft. Menzis handelt door niet op te zeggen onder uitbetaling van de transitievergoeding, in strijd met artikel 7:611 van het Burgerlijk Wetboek (BW). [naam eiseres] verwijst ter onderbouwing naar de wettelijke regeling van de transitievergoeding in artikel 7:673 e.v. BW en in het bijzonder de totstandkoming van de Wet houdende maatregelen met betrekking tot de transitievergoeding bij ontslag wegens bedrijfseconomische omstandigheden of langdurige arbeidsongeschiktheid (Wet van 11 juli 2018, Stb 2018, 234, verder: de Wet Compensatieregeling Transitievergoeding (WCT)) en de daarbij behorende parlementaire geschiedenis. Daaruit blijkt, aldus [naam eiseres] , dat het de bedoeling van de wetgever is dat werkgevers slapende dienstverbanden niet (onnodig) laten voortduren maar opzeggen, zodat de betreffende werknemers aanspraak kunnen maken op de transitievergoeding. De WCT die op 1 april 2020 in werking treedt heeft terugwerkende kracht tot 1 juli 2015 (Stcrt. 28 februari 2019, nr. 10547). Menzis heeft daarmee de zekerheid dat zij de transitievergoeding, berekend op basis van beëindiging van het dienstverband dat Menzis verschuldigd zou als zij direct na afloop van de duur van het opzegverbod wegens ziekte, in dit geval 1 augustus 2017, na 1 april 2020 van het UWV terugbetaald zal krijgen. Voor Menzis is het, gelet op haar financiële draagkracht, geen enkel probleem is de transitievergoeding tot laatstgenoemde ‘voor te financieren’, aldus [naam eiseres] .