Rechtbank Gelderland, 23-12-2019, ECLI:NL:RBGEL:2019:6254, NL18.19212

Buzifac is eigenaar van een bedrijfsterrein met daarop twee zinkfabrieken en een aantal andere bedrijfsgebouwen. Een deel van die gebouwen, waaronder één zinkfabriek, heeft zij verhuurd aan Nyrstar Budel B.V. (verder: Nyrstar). Nyrstar is enig aandeelhouder van Buzifac.

Op het bedrijfsterrein bevindt zich een elektrische installatie die is aangesloten op het landelijk hoogspanningsnet. Buzifac is eigenaar van de elektrische installatie. Zij heeft de installatie verhuurd aan Nyrstar.

TenneT is beheerder van het landelijk hoogspanningsnet in de zin van artikel 10 lid 2 van de Elektriciteitswet 1998 (Ew). In verband met de door haar te leveren aansluit- en transportdiensten naar de elektrische installatie had zij tot 1 juni 2017 een aansluit- en transportovereenkomst (ATO) met Nyrstar.

Op 11 september 2017 heeft TenneT voor de hiervoor bedoelde diensten een ATO gesloten met Buzifac. De ingangsdatum daarvan is 1 juni 2017. In deze ATO is bepaald dat Buzifac voor de aansluiting en het transport aan TenneT een vergoeding is verschuldigd conform de tarieven in het als bijlage 5 bij de ATO gevoegde tarievenblad. In het tarievenblad is een volumekorting vermeld van 0 %. In artikel 1.2 van de ATO is bepaald: “Bij tegenstrijdigheid tussen de bepalingen van enerzijds de Wet en Codes en van anderzijds de Overeenkomst, prevaleren de bepalingen van de Wet en Codes”.

De reden voor de ATO met Buzifac is gelegen in een afwijzingsbesluit van de Autoriteit Consument en Markt (ACM) op een ontheffingsaanvraag ex artikel 15 van de Ew. In dat besluit van 26 juni 2014 is, kort gezegd, beslist dat het bedrijfsterrein inclusief alle opstallen één onroerende zaak betreft als bedoeld in artikel 16, onderdelen a tot en met e, van de Wwoz, nu Buzifac door de gemeente voor de vaststelling van een WOZ-beschikking als enig eigenaar en gebruiker van het gehele terrein met opstallen is aangemerkt. Om die reden was Buzifac volgens de ACM de enige afnemer in de zin van artikel 1 lid 1 onder c van de Ew en was er dus geen sprake van een elektriciteitsnet in de zin van artikel 1, eerste lid onderdeel 1 van de Ew, zodat geen ontheffing van een verplichting om een netbeheerder aan te wijzen nodig en mogelijk is. Dat het stelsel van elektriciteitsverbindingen volgens de ontheffingsaanvraag wordt beheerd en geëxploiteerd door Nyrstar kan, zo staat in de beoordeling van de ACM, niet tot een ander oordeel leiden, gezien de wettelijke definities van de begrippen ‘aansluiting’, ‘afnemer’ en ‘net’ in de Ew.

Bijgevolg heeft Nyrstar de conclusie getrokken dat zij geen afnemer is in de zin van de Ew, is zij gaan menen dat het TenneT niet was toegestaan aansluit- en transporttarieven bij Nyrstar in rekening te brengen en heeft zij TenneT verzocht de tarieven die door TenneT tot dusverre bij haar in rekening waren gebracht aan haar terug te betalen.

Tegelijkertijd is Buzifac door het afwijzingsbesluit gaan menen dat zij, als degene die in de WOZ-beschikking is aangemerkt als eigenaar en gebruiker van de onroerende zaak, als afnemer in de zin van artikel 1 lid 1 onder c van de Ew moet worden aangemerkt en dat de aansluit- en transportdiensten daarom aan haar moeten worden geleverd en bij haar in rekening moeten worden gebracht. De door haar met TenneT gesloten ATO zou op deze situatie moeten aansluiten.

Reeds voorafgaand aan de nieuwe ATO met Buzifac had Nyrstar TenneT in rechte betrokken met een vordering tot terugbetaling van hetgeen zij tot dusverre aan aansluit- en transporttarieven had betaald. De vordering is bij vonnis van deze rechtbank van 28 maart 2018 (ECLI:NL:RBGEL:2018:1578) afgewezen. Aan de vordering van Nyrstar lag de door de rechtbank verworpen stelling ten grondslag dat Nyrstar niet kwalificeert als afnemer in de zin van artikel 1 lid 1 onder c aan wie TenneT op grond van artikel 28 lid 2 en 29 lid 2 van de Ew het aansluit- en transporttarief in rekening mag brengen. In het vonnis is overwogen dat de elektriciteit over het aansluitpunt was bestemd voor het eigen gebruik van Nyrstar en dat Nyrstar als exploitant ‘de beschikking over de aansluiting’ had, waarmee Nyrstar moet worden aangemerkt als eindafnemer in de zin van de Richtlijn nr. 96/92/EG van het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie van 19 december 1996 en, met een richtlijnconforme uitleg van de desbetreffende bepalingen van de Ew, als afnemer in de zin van de Ew, aan wie het aansluit- en transporttarief in rekening moeten worden gebracht. Buzifac is, zo luidt het vonnis, slechts een financiële holding waarin de eigendom van de onroerende zaken is ingebracht en haar bedrijfsvoering bestaat uitsluitend uit de verhuur/lease van die zaken.

Nyrstar is van het vonnis in hoger beroep gegaan. De mondelinge behandeling daarvan heeft nog niet plaatsgevonden.

Na en door het vermelde vonnis heeft Buzifac het standpunt ingenomen dat zij niet als afnemer in de zin van artikel 1 lid 1 onder c van de Ew kan worden aangemerkt. Op die grond is zij gaan stellen dat zij het door TenneT bij haar in rekening gebrachte aansluit- en transporttarief niet is verschuldigd. Het deel van wat zij van de daarop betrekking hebbende facturen daarna nog heeft betaald heeft zij onder protest voldaan. Daarbij ging het wat betreft de transporttarieven om 10% van hetgeen bij haar in rekening werd gebracht. De andere 90% heeft zij niet betaald op grond van haar stelling dat zij in ieder geval als grootverbruiker in de zin van artikel 29 lid 7 e.v. van de Ew aanspraak heeft op een volumekorting van 90%.

TenneT heeft voor de aan haar geleverde diensten vanaf 1 juni 2017 de in navolgend overzicht opgenomen facturen gezonden, waarvan het daarin eveneens vermelde deel openstaat. Het openstaande deel betreft de hiervoor besproken inhouding van 90%.