Rechtbank Gelderland, 13-03-2020, ECLI:NL:RBGEL:2020:1738, AWB 18/4738, AWB 18/4739, AWB 18/4741, AWB 18/4742, AWB

4. In deze verzetprocedure dient enkel de vraag te worden beantwoord of de rechtbank zonder zitting de uitspraak heeft kunnen doen dat het beroep kennelijk niet-ontvankelijk was, dat wil zeggen zonder dat daarover in redelijkheid twijfel mogelijk was. In hetgeen door opposante is aangevoerd, ziet de rechtbank geen aanleiding om anders te oordelen dan is gedaan in de uitspraak van 25 oktober 2018.

5. Op grond van artikel 6:5, eerste lid, aanhef, van de Awb moet het beroepschrift worden ondertekend door de indiener van het beroepschrift. Met de indiener wordt bedoeld degene die voor zichzelf beroep instelt of degene namens wie beroep wordt ingesteld. Ondertekening van het beroepschrift dient als bewijs dat het geschrift door of namens de indiener is opgesteld. Is het beroepschrift niet door de indiener zelf (mede)ondertekend, maar slechts door degene die bij het beroepschrift stelt daartoe te zijn gemachtigd, dan is daarmee dit bewijs niet geleverd, indien bij dat beroepschrift geen schriftelijke machtiging wordt overgelegd. Aangezien het beroepschrift uitsluitend door de gemachtigde is ondertekend, zonder dat een machtiging is overgelegd, kleeft aan het beroepschrift een gebrek in de zin van artikel 6:5, eerste lid, aanhef, van de Awb.

6. Bij aangetekende brieven van 24 augustus 2018 heeft de rechtbank de gemachtigde gelegenheid geboden dit gebrek te herstellen. Niet betwist wordt dat de gemachtigde deze brieven heeft ontvangen. Op grond van artikel 8:24, tweede lid, van de Awb kan de bestuursrechter van een gemachtigde een schriftelijke machtiging verlangen. Dit artikel houdt een discretionaire bevoegdheid voor de bestuursrechter in en betekent dat desgewenst een machtiging kan worden verlangd. Nu de rechtbank van die bevoegdheid gebruik heeft gemaakt, diende opposante daaraan te voldoen. Naar het oordeel van de rechtbank staat artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie er niet aan in de weg een machtiging te vragen. Omdat opposante geen machtiging heeft overgelegd, zijn de beroepen terecht kennelijk niet-ontvankelijk verklaard.

7. De verwijzing van opposante naar een arrest van de Hoge Raad van 11 oktober 2013 (ECLI:NL:HR:2013:840) maakt het oordeel niet anders, omdat in die zaak wel een machtiging bij het beroepschrift was overgelegd. Alhoewel de machtiging was opgemaakt vóór de uitspraak op bezwaar oordeelde de Hoge Raad dat ervan uit mocht worden gegaan dat de machtiging zijn gelding niet had verloren. In de onderhavige zaken heeft de gemachtigde in het geheel geen machtigingen overgelegd.

8. Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat sprake is van kennelijk niet-ontvankelijke beroepen in de zin van artikel 8:54, eerste lid, van de Awb, zodat de rechtbank terecht tot sluiting van het onderzoek is overgegaan. Het verzet moet dan ook ongegrond worden verklaard. Dit betekent dat de uitspraak waartegen verzet is gedaan in stand blijft.

9. In de pleitnota van haar verzet heeft opposante verzocht om vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn van de procedure. Het verzoek om immateriële schade kan ook voor het eerst in de verzetprocedure worden gedaan.¹ De rechtbank ziet aanleiding de aan de beroepsfase toe te rekenen termijn van anderhalf jaar te verlengen met drie maanden. Tussen de gemachtigde en verweerder heeft in alle lopende BPM-zaken overleg plaatsgevonden om te proberen een compromis te bereiken. De gemachtigde heeft toegezegd zich niet te beroepen op overschrijding van de redelijke termijn vanaf 19 november 2019 voor de duur van het overleg. Dit overleg is op 17 februari 2020 geëindigd. Dat betekent dat de redelijke termijn twee jaar en drie maanden bedraagt. Tussen de ontvangst van de bezwaarschriften op 15 juni 2017 en deze uitspraak is een periode van twee jaar en negen maanden verstreken, zodat sprake is van overschrijding van de redelijke termijn met een half jaar. Deze overschrijding is gelet op de datum van de uitspraak op bezwaar van 26 juli 2018 geheel toerekenbaar aan verweerder. Echter brengt de niet-ontvankelijkverklaring van opposante in haar beroepen mee dat aan vergoeding van immateriële schade niet wordt toegekomen, omdat het optreden van het bestuursorgaan niet meer aan het oordeel van de rechter is onderworpen.² De rechtbank volstaat daarom met de constatering dat de redelijke termijn in de bezwaarfase is overschreden en kent aan opposante geen vergoeding van immateriële schade toe. Voor een vergoeding van proceskosten en het griffierecht is daarom geen aanleiding.³