Rechtbank Midden-Nederland, 08-02-2021, ECLI:NL:RBMNE:2021:626, 20/3090

1.De woning is een tussenwoning gebouwd omstreeks 1881, gelegen in de wijk [Naam van de wijk] in [plaats] . Verweerder heeft de waarde van de woning vastgesteld op € 532.000,-.

2.Eiser bepleit een lagere waarde, namelijk € 400.000,-. Eiser wijst erop dat [Bedrijf] . de woning op 1 oktober 2018 heeft gekocht voor € 268.100,- en dat de woning vervolgens is opgeknapt. Volgens eiser bedroeg de waarde van de woning op 1 januari 2019 geen € 532.000,- omdat de verbouwing op dat moment nog niet was afgerond. Eiser stelt verder dat de door verweerder gehanteerde referentiewoningen niet vergelijkbaar zijn met zijn woning. Ook heeft verweerder zich ten onrechte niet aan zijn eigen werkwijze gehouden en geen rekening gehouden met het feit dat de woning op 1 oktober 2018 is verkocht voor een veel lager bedrag.

3. Verweerder heeft de bewijslast om aannemelijk te maken dat de waarde niet te hoog is vastgesteld. In het verweerschrift heeft verweerder toegelicht dat aansluiting is gezocht bij het eigen aankoopcijfer van de woning. Gebleken is dat eiser de woning op 19 maart 2019 heeft gekocht voor € 532.500,-. Daarnaast heeft verweerder in het verweerschrift toegelicht dat, gelet op artikel 18, derde lid, onder b, van de Woz, de woning is gewaardeerd naar de staat op 1 januari 2020.

4. Ingevolge artikel 18, eerste lid, van de Wet WOZ wordt de waarde van een onroerende zaak bepaald naar de waarde die de zaak op de waardepeildatum heeft naar de staat waarin de zaak op die datum verkeert. Artikel 18 aanhef en derde lid, onder b, van de Wet WOZ vermeldt echter dat indien een onroerende zaak in het kalenderjaar voorafgaande aan het begin van het kalenderjaar waarvoor de waarde wordt vastgesteld - kort gezegd - wijzigt als gevolg van een verbouwing, de waarde wordt bepaald naar de staat van die zaak bij het begin van het kalenderjaar waarvoor de waarde wordt vastgesteld (de toestandsdatum).

5. De rechtbank stelt voorop dat voor de waardering van een woning in het kader van de Wet WOZ als hoofdregel geldt dat het eigen aankoopcijfer leidend is. Dat is immers de prijs die de meest biedende gegadigde voor die woning bereid is te betalen.¹De rechtbank stelt vast dat de woning niet ver van de waardepeildatum door eiser is aangekocht. De rechtbank acht het verkoopcijfer daarom bij uitstek geschikt voor het bepalen van de waarde van de woning. Gelet op artikel 18 aanheft en derde lid, onder b, van de Wet WOZ heeft verweerder als toestandsdatum 1 januari 2020 mogen hanteren. Op die datum was de verbouwing van de woning gereed en kon verweerder de waarde dus bepalen rekening houdend met de verbouwing.

6. Gelet op wat hiervoor is overwogen, heeft verweerder aannemelijk gemaakt dat de door hem vastgestelde WOZ-waarde niet te hoog is vastgesteld. Het beroep is ongegrond.

7. De rechtbank merkt tot slot op dat verweerder zich in het verweerschrift en ter zitting bereid heeft verklaard om het griffierecht van € 48,- te vergoeden.