Rechtbank Noord-Holland, 13-12-2013, ECLI:NL:RBNHO:2013:12422, 2400535

Afdeling Privaatrecht

Sectie Kanton – locatie Haarlem

zaak/rolnr.: 2400535 \ WM VERZ 13-3803

CJIB-nummer: [nummer]

CVOM-nummer: [nummer]

Beschikking betreffende de op 26 november 2013 in het openbaar gehouden terechtzitting voor de behandeling van beroepzaken in het kader van de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften (WAHV) inzake het beroep van:

naam [betrokkene]

adres [adres]

woonplaats [woonplaats]

verder te noemen betrokkene,

tegen de beslissing van de officier van justitie van 20 september 2012.

Tegenwoordig: kantonrechter mr. J.J. Dijk

griffier K. Stiemsma

Ter zitting is verschenen:

A. Kooij, namens het Openbaar Ministerie.

Betrokkene is, hoewel behoorlijk opgeroepen, niet verschenen.

De gedraging -waarvoor de in deze procedure bedoelde administratieve sanctie is opgelegd- luidt, kort omschreven, als volgt: overschrijding maximum snelheid op autosnelwegen, met 6 km/h.

Betrokkene heeft tegen de beslissing van de officier van justitie beroep ingesteld en daartoe aangevoerd hetgeen in het beroepschrift – dat zich bij de stukken bevindt – is vermeld.

De officier van justitie heeft op dat beroep beslist. Betrokkene heeft daartegen vervolgens beroep ingesteld bij de kantonrechter en daartoe aangevoerd hetgeen in het tweede beroepschrift -dat zich eveneens bij de stukken bevindt- is vermeld.

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep.

De kantonrechter heeft de behandeling van de zaak beëindigd en aangegeven later schriftelijk uitspraak te doen.

Motivering van de beslissing

De overtreding waarvoor aan betrokkene een sanctie is opgelegd, betreft de overschrijding van de maximum snelheid op autosnelwegen met 6 km/h. Deze overtreding, gepleegd op 14 juni 2012, is langs elektronische weg geconstateerd en vastgelegd. De vastlegging is geschied door het maken van een foto. Daarop is alleen een aanhanger met het kenteken [kenteken] te zien. Het trekkende voertuig is op de foto niet te zien, laat staan het kenteken dat door het trekkende voertuig wordt gevoerd.

Betrokkene heeft aangevoerd dat het voertuig dat kenteken [kenteken] voerde door hem op 11 juni 2012 in zijn bedrijfsvoorraad is opgenomen en sedertdien op het sloopterrein staat. Er was sprake van een doorgezakte achtervering en met het voertuig viel niet meer te rijden. Dat is sinds 11 juni 2012 ook niet meer gebeurd. Kortom, het voertuig met kenteken [kenteken] is niet het voertuig waarmee de overtreding heeft plaatsgevonden. Betrokkene vermoedt dat degene die zijn sloopauto bij hem heeft ingebracht, zijn aanhangwagen met kentekenplaten heeft gehouden en daar nog mee rijdt terwijl die aanhanger wordt getrokken door een voertuig met een ander kenteken.

De officier van justitie heeft erkend dat het trekkende voertuig op de foto niet zichtbaar is, maar is van mening dat het aan betrokkene is om aannemelijk te maken dat hij de overtreding niet heeft begaan, hetgeen betrokkene volgens de officier van justitie onvoldoende heeft gedaan.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Een aanhangwagen beschikt niet over een eigen aandrijvende kracht en kan dus uitsluitend worden voortbewogen met behulp van een voertuig dat wel zelfstandig kan rijden. Dat betekent dat met uitsluitend de aanhanger de betreffende overtreding (overschrijding van de maximum snelheid) niet kan worden gemaakt. De sanctie behoort dan ook uitsluitend te worden opgelegd aan de

bestuurder / kentekenhouder van het trekkende voertuig. Op basis van deze foto kan echter niet worden vastgesteld welk kenteken door het trekkende voertuig wordt gevoerd. Zeker nu, zoals door de officier van justitie ter zitting ook is erkend, de witte kentekenplaten op een aanhanger onbeperkt verkrijgbaar zijn, valt geenszins uit te sluiten dat de aanhanger wordt getrokken door een voertuig met een ander kenteken. Anders dan door de officier van justitie is aangevoerd, is het onder deze omstandigheden niet aan betrokkene om aannemelijk te maken dat hij de overtreding niet heeft begaan.

De conclusie is dan ook dat het beroep gegrond is.