Rechtbank Noord-Holland, 18-12-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:10690, AWB - 20 _ 1095

1. Eiser is geboren op [C] , is ongehuwd en heeft een zoon, [D] , geboren op [#] .

2. Eiser heeft bij [E] N.V. (hierna: [E] ) een lijfrenteverzekering afgesloten.

3. Eiser heeft deze lijfrenteverzekering in het jaar 2017 afgekocht. De waarde ten tijde van de afkoop bedroeg € 12.675. De ingehouden loonheffing bedroeg € 6.592.

4. Verweerder heeft bij brief met dagtekening 27 februari 2018 informatie aan eiser verstrekt inzake de afkoop van een lijfrenteproduct en de in te dienen aangifte ib/pvv 2017.

5. Eiser heeft op 11 oktober 2018 aangifte ib/pvv over het jaar 2017 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 16.444. Hierbij heeft eiser een afkoopsom lijfrente van € 2.370 aangegeven. Eiser heeft geen revisierente aangegeven.

6. Verweerder heeft met dagtekening 23 november 2018 een voorlopige aanslag ib/pvv 2017 aan eiser opgelegd conform de ingediende aangifte.

7. Verweerder heeft bij brief met dagtekening 6 februari 2019 aangekondigd af te zullen wijken van de ingediende aangifte en eiser verzocht op dit voornemen te reageren. Eiser heeft hierop bij brief van zijn gemachtigde van 12 februari 2019 als volgt gereageerd:

“De door u voorgestelede wijziging is niet akkoord. De afwijking zit hem in de uitkering van [E] N.V. De heer [X] was in de veronderstelling dat dit een kapitaalverzekering was en heeft derhalve geen van de maandelijkse stortingen afgetrokken. Per 30 juni 2000 heeft de heer [X] eenmalig € 1.361,34 (NLG 3000,-) aan koopsom gestort bij [E] . Van dit bedrag heeft de heer [X] de helft afgetrokken in 1999 (terugwentelen kon toen nog) en de andere helft in 2000. Dat is alles wat hij ooit ter zake heeft afgetrokken.

8. Verweerder heeft bij brief met dagtekening 3 mei 2019 eiser om informatie verzocht ter zake van de niet-afgetrokken premies. Tevens heeft verweerder in de brief aangegeven bekend te zijn met niet afgetrokken premies ten bedrage van € 4.894 en daarmee rekening te zullen houden. Verweerder heeft op 27 mei 2019 een reactie van eiser ontvangen.

9. Verweerder heeft bij de aanslagregeling de afkoopsom lijfrente gecorrigeerd van € 2.370 naar € 7.781 (€ 12.675 -/- € 4.894). Over de afkoopsom is 20% revisierente berekend (€ 1.556).

10. Op 25 juni 2019 heeft verweerder een bezwaarschrift van eiser ontvangen.

11. Naar aanleiding van het bezwaar van eiser heeft verweerder bij brief met dagtekening 27 september 2019 een vooraankondiging uitspraak op het bezwaarschrift aan eiser verzonden. Eiser heeft bij brief met dagtekening 8 oktober 2019 op dit voornemen gereageerd.

12. Verweerder heeft met dagtekening 5 december 2019 uitspraak op bezwaar gedaan, waarbij verweerder het bezwaar ongegrond heeft verklaard.

14. Eiser stelt dat een bedrag aan niet afgetrokken premies van in totaal € 6.733 voldoende aannemelijk is gemaakt, middels het overleggen van de aangiftes ib/pvv van de jaren 1998 en 2000. De waarde van de afkoopsom lijfrente bedraagt dan ook € 5.942, waardoor het belastbare inkomen uit werk en woning vastgesteld dient te worden op € 20.108. Tevens dient de revisierente verlaagd te worden. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag ib/pvv 2017.

15. Verweerder stelt dat de aanslag ib/pvv 2017 tot een juist bedrag is opgelegd en terecht een bedrag van € 7.781 als afkoopsom lijfrente tot het belastbare inkomen uit werk en woning is gerekend. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat de niet afgetrokken premies tot een hoger bedrag dan € 4.839 in aanmerking moeten worden genomen. Het enkel overleggen van de aangifte ib/pvv 1998 en 2000 is daartoe onvoldoende. Eiser heeft namelijk geen stukken zoals bijvoorbeeld aanslagen overgelegd waaruit kan worden afgeleid dat de aangiften ook als zodanig zijn verwerkt. Tevens stelt verweerder dat de revisierente op het juiste bedrag is vastgesteld. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

16. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

17. Artikel 3.133 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001), voor zover hier van belang, luidt als volgt:

18. Volgens artikel 3.137, eerste lid, van de Wet IB 2001 wordt het bedrag aan negatieve uitgaven voor inkomensvoorzieningen in aanmerking te nemen premies en bedragen en het daarover behaalde rendement gesteld op de waarde in het economisch verkeer van de lijfrente-aanspraak op het tijdstip onmiddellijk voorafgaand aan het tijdstip waarop de aanspraak geacht wordt te zijn afgekocht.

19. Artikel 3.137, tweede lid, van de Wet IB 2001 betreft de codificatie van de goedkeuring uit het besluit van 10 mei 2010, nr. DGB 2010/3119M, welke wijziging is ingevoerd met terugwerkende kracht tot en met 1 januari 2009, en luidt als volgt:

20. Uit artikel 3.137, tweede lid, van de Wet IB 2001 volgt dat op eiser de last rust aannemelijk te maken in hoeverre hij betaalde lijfrentepremies in voorgaande jaren niet heeft afgetrokken. Ter onderbouwing van zijn standpunt dat de premies niet in eerdere jaren zijn afgetrokken heeft eiser de ingediende aangiftes ib/pvv van de jaren 1998 en 2000 overgelegd. Dat verweerder verlangt dat eiser ook de aanslagen overlegd is een verzwaring van de bewijslast, namelijk van het ‘aannemelijk maken’ naar het ‘doen blijken’. Eiser beschikt niet (meer) over de aanslagen van de jaren 1998 en 2000 en daarnaast ligt het op de weg van verweerder om die aanslagen te overleggen.

22. Verweerder heeft reeds rekening gehouden met een bedrag van € 4.894 aan betaalde en niet in aftrek gebrachte premies. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser met de overgelegde stukken een aanspraak op aanvullende aftrek tot een bedrag van € 1.839 niet aannemelijk gemaakt. Weliswaar heeft eiser diverse bescheiden overgelegd, maar daaruit kan nog niet worden afgeleid dat eiser geen premies van lijfrente in aftrek heeft gebracht. Daarvoor is immers verifieerbare informatie nodig over de wijze waarop een en ander uiteindelijk bij de aanslagregeling is verwerkt, en een verklaring van eiser of de gemachtigde volstaan daarvoor niet. Dat eiser stelt in bewijsnood te verkeren, omdat hij niet meer over de aanslagen beschikt kan verweerder niet tegengeworpen worden. Dat verweerder evenmin over de aanslagen beschikt kan niet tot de conclusie leiden dat van eiser geen bewijs mag worden verlangd.

23. Op grond van artikel 30i van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: Awr) wordt 20% revisierente verschuldigd indien door de toepassing van artikel 3.133 van de Wet IB 2001 een lijfrente-aanspraak tot het loon wordt gerekend. Aangezien verweerder door rekening te houden met een bedrag van € 4.894 aan betaalde en niet afgetrokken premies de lijfrenteaanspraak terecht en tot het juiste bedrag (€ 7.781) tot het loon heeft gerekend, leidt de toepassing van artikel 30i van de Awr ertoe dat verweerder de beschikking revisierente terecht tot een bedrag van € 1.556 heeft vastgesteld.

24. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

25. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.