Rechtbank Noord-Holland, 27-11-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:9892, AWB - 19 _ 1754

1. Eiser heeft bij brief, ontvangen door verweerder op 5 februari 2018, een bezwaarschrift ingediend tegen de naheffingsaanslag MRB en boetebeschikking van 17 juli 2015.

2. Bij vonnis van 21 juli 2020 van de rechtbank Gelderland is eiser in staat van faillissement verklaard. In hoger beroep is het vonnis van de rechtbank Gelderland op

28 september 2020 bekrachtigd door gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. Gelet hierop dient te worden beoordeeld of eiser in eigen persoon de procedure mag voortzetten.

3. Ingevolge artikel 8:22, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) is in geval van faillissement, onder meer, artikel 27 van de Faillissementswet van overeenkomstige toepassing. Daarin is bepaald dat indien de rechtsvordering tijdens de faillietverklaring aanhangig en door de schuldenaar ingesteld is, het geding ten verzoeke van de verweerder wordt geschorst, ten einde deze gelegenheid te geven, binnen een door de rechter te bepalen termijn, de curator tot overneming van het geding op te roepen. In artikel 8:22, tweede lid, van de Awb is echter bepaald dat, onder meer, artikel 27 van de Faillissementswet geen toepassing vindt, indien partijen vóór de faillietverklaring zijn uitgenodigd om op een zitting van de bestuursrechter te verschijnen.

4. Partijen zijn bij brief van 5 februari 2020, dus vóór het faillissement van eiser, uitgenodigd voor een zitting bij de rechtbank Noord-Holland. Naar aanleiding van het uitstelverzoek van eiser is de zitting op die datum niet doorgegaan, en is de zitting alsnog op een latere datum gehouden. De rechtbank is van oordeel dat hier sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 8:22, tweede lid, van de Awb, waarin partijen al vóór de faillietverklaring waren uitgenodigd voor de zitting. Het faillissement van eiser is daarom voor de rechtbank geen reden om te oordelen dat eiser de procedure niet mag voortzetten. Het beroep zal dan ook inhoudelijk worden behandeld.

5. De rechtbank moet beoordelen of verweerder het bezwaar van eiser terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard wegens overschrijding van de bezwaartermijn.

6. Ingevolge artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift zes weken. Artikel 22j, onderdeel a, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen bepaalt dat deze termijn aanvangt met ingang van de dag na die van dagtekening van het afschrift van de beschikking, tenzij de dag van dagtekening gelegen is vóór de dag van bekendmaking. Op grond van artikel 6:9, eerste lid, van de Awb, is het bezwaarschrift tijdig ingediend, indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Artikel 6:9, tweede lid, van de Awb bepaalt dat bij verzending per post het bezwaarschrift tijdig is ingediend, indien het voor het einde van de termijn ter post is bezorgd en het bovendien niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen.

7. De rechtbank stelt vast dat de naheffingsaanslag is gedagtekend op 17 juli 2015, terwijl niet gesteld of gebleken is dat deze dagtekeningen ligt vóór de datum van bekendmaking, zodat de termijn op zaterdag 18 juli 2015 is begonnen te lopen en eindigde op zaterdag 29 augustus 2015. Artikel 1, eerste lid, van de Algemene Termijnenwet bepaalt echter dat een in de wet gestelde termijn die op een zaterdag, zondag of algemeen erkende feestdag eindigt, wordt verlengd tot en met de eerstvolgende dag die niet een zaterdag, zondag of algemeen erkende feestdag is. Dat betekent dat de termijn voor indiening van het bezwaarschrift wordt verlengd tot 31 augustus 2015. Vast staat dat het bezwaarschrift op 5 februari 2018 door verweerder is ontvangen en derhalve buiten de bezwaartermijn is ingediend.

8. In artikel 6:11 van de Awb staat (kort samengevat) dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest.

9. Eiser heeft gesteld dat hij een groot aantal maanden zeer ernstig ziek is geweest als gevolg van ernstige complicaties bij een chronische darmziekte, en dat hij tevens te kampen heeft met hartritmestoornissen. Dit heeft tot gevolg gehad dat eiser sedert november 2018 zodanig ziek is geweest dat hij niet in staat is geweest zijn reguliere werkzaamheden te verrichten en tevens niet tijdig bezwaar heeft kunnen maken.

10. De rechtbank overweegt dat voor zover eiser stelt dat hij als gevolg van ziekte niet in staat was zelf tijdig bezwaar te maken, van hem mocht worden verwacht dat hij een derde zou inschakelen om zijn belangen te behartigen en tijdig bezwaar te maken. Tevens ligt de periode waarover eiser stelt dat hij zeer ernstig ziek is geweest, ruimschoots na de bezwaartermijn, welke afliep op 31 augustus 2015. Uit de verklaringen van eiser en gelet op zijn ervaring met juridische procedures waarin termijnen van bezwaar en beroep gelden, blijkt naar het oordeel van de rechtbank niet dat eiser niet eerder in staat is geweest om bezwaar te maken. Voor het aannemen van een verschoonbare termijnoverschrijding ziet de rechtbank dan ook geen reden.

11. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen heeft verweerder het bezwaar wegens overschrijding van de bezwaartermijn terecht niet-ontvankelijk verklaard.

12. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

13. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.