Rechtbank Noord-Nederland, 27-11-2020, ECLI:NL:RBNNE:2020:4228, AWB - 20 - 781

1.1.

Eiseres is geboren op [datum] 1969 en gehuwd met [echtgenoot] .

1.2.

Eiseres heeft op 28 februari 2011 een onroerende zaak aan [adres] (hierna: de onroerende zaak) geleverd gekregen. De koopprijs bedroeg € 359.000.

1.3.

Bij de levering van de onroerende zaak betrof het een (voormalig) [gebouw] . De onroerende zaak is vanaf 2013 verbouwd tot een appartementencomplex met veertien appartementen, waarvan de eerste zeven appartementen in 2014 gereed zijn gekomen en verhuurd. De overige zeven appartementen zijn in 2015 gereed gekomen en verhuurd.

1.4.

Eiseres heeft voor het jaar 2014 een aangifte IB/PVV ingediend waarin zij een belastbaar inkomen uit werk en woning, uit aanmerkelijk belang en uit sparen en beleggen van telkens nihil heeft aangegeven. Eiseres heeft de onroerende zaak aangegeven als een bezitting met een waarde van € 165.000 als onderdeel van de rendementsgrondslag voor de bepaling van het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen.

1.5.

Verweerder heeft bij brief van 9 maart 2018 eiseres’ gemachtigde verzocht om (nadere) informatie toe te sturen om eiseres’ standpunt te kunnen beoordelen dat er ten aanzien van de onroerende zaak sprake is van belastbaar inkomen uit sparen en beleggen. Dit verzoek om informatie heeft verweerder herhaald bij zijn brief van 19 april 2018.

1.6.

-

De opdrachtovereenkomst tussen uw cliënte en [X] ;

-

De stukken waaruit blijkt dat [X] de in de brief van 9 maart

-

2018 genoemde werkzaamheden heeft uitgevoerd;

-

Alle facturen inzake de verrichte werkzaamheden aan het pand, gelegen aan de

-

[adres] ;

-

Bouwtekeningen en taxatierapporten van het voornoemde pand, voor zowel de oude,

-

als de nieuwe situatie;

-

De huurovereenkomsten;

-

De WOZ-beschikkingen 2013 en 2014.”

1.7.

De rechtbank heeft de eerste informatiebeschikking in haar uitspraak van 14 januari 2019 vernietigd.

1.8.

Verweerder heeft aan eiseres met dagtekening 31 december 2018 voor het jaar 2014 een aanslag in de IB/PVV opgelegd, berekend naar uitsluitend een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 1.069.124.

1.9.

Eiseres heeft bij brief van 16 januari 2019 bezwaar gemaakt tegen de aanslag IB/PVV 2014.

1.10.

Verweerder heeft eiseres in het kader van de behandeling van het bezwaar (1.9.) bij brief van 27 maart 2019 om nadere informatie gevraagd.

1.11.

- De opdrachtovereenkomst tussen uw cliënte en [X] (hierna:

[X] ).

- De bewijsstukken dat [X] de bouwvergunning heeft aangevraagd.

- De bewijsstukken dat [X] de aannemer heeft geselecteerd.

- De bewijsstukken dat [X] de vergunningen heeft aangevraagd.

- De bewijsstukken dat [X] de contacten met de aannemer/bouwvakkers heeft

onderhouden.

- De bewijsstukken dat [X] toezicht heeft gehouden op de werkzaamheden.

- Het overzicht, of indien er geen overzicht is de eventuele losse bescheiden, en de

bewijsstukken van de kosten (architect, vergunning, verbouwing etc).

- Welke werkzaamheden heeft [eiseres] in het kader van de projectontwikkeling

- Alle facturen die [X] in het kader van de bovengenoemde werkzaamheden aan uw

cliënte heeft verzonden.

- Alle betalingsbewijzen waaruit blijkt dat uw cliënte [X] voor de bovengenoemde

werkzaamheden heeft betaald.

- Alle overige facturen en betalingsbewijzen inzake de verrichte werkzaamheden aan het

pand aan [adres] .

- Alle bouwtekeningen en taxatierapporten van voornoemd pand, zowel de oude als de

nieuwe situatie.

- De huurovereenkomsten.

- De Woz beschikkingen over 2013 en 2014.

Nu u niet of niet volledig op ons verzoek hebt gereageerd, ontvangt u hierbij deze informatiebeschikking. De informatiebeschikking is gebaseerd op artikel 52a van de Algemene wet rijksbelastingen.”

2. In geschil het antwoord op de vraag of verweerder de tweede informatiebeschikking mocht nemen.

3. Eiseres beantwoordt deze vraag ontkennend en voert daartoe – kort gezegd – aan dat verweerder in de fase van bezwaar tegen de (definitieve) aanslag de tweede informatiebeschikking inzake het belastingjaar 2014 niet had mogen nemen, omdat hij reeds voor hetzelfde belastingjaar in de aanslagregelende fase van de voorlopige aanslag de eerste informatiebeschikking heeft genomen (zie 1.6.). Het feit dat deze eerste informatiebeschikking zag op een voorlopige aanslag en de tweede op een (definitieve) aanslag doet daar naar de mening van eiseres niet aan af, evenmin als het feit dat de eerste informatiebeschikking door de rechtbank is vernietigd en niet is komen te vervallen in de zin van artikel 52a, derde lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR).

4. Verweerder beantwoordt voormelde vraag bevestigend en voert daartoe – kort gezegd – aan dat de eerste informatiebeschikking niet is vervallen op grond van artikel 52a, derde lid, van de AWR. De vernietiging van de eerste informatiebeschikking door de rechtbank staat er dan ook niet aan in de weg dat verweerder de tweede informatiebeschikking mocht nemen.

5. De rechtbank stelt voorop dat verweerder in de bezwaarfase een informatiebeschikking kan nemen.¹ Hieraan kunnen twee dingen in de weg staan. Ten eerste kunnen de algemene beginselen van behoorlijk bestuur eraan in de weg staan dat verweerder in de bezwaarfase een (tweede) informatiebeschikking neemt.²Ten tweede mag verweerder in de bezwaarfase geen (tweede) identieke informatiebeschikking nemen in geval hij met betrekking tot hetzelfde belastingjaar reeds eerder een informatiebeschikking heeft genomen die is vervallen op grond van artikel 52a, derde lid, van de AWR.³

6. In de motivering van haar beroep heeft eiseres uitdrukkelijk de schending van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur uitgesloten van de gronden van beroep. Vernietiging van de tweede informatiebeschikking vanwege schending van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur is daarom niet aan de orde. Daarnaast is de eerste informatiebeschikking niet vervallen op grond van artikel 52a, derde lid, van de AWR. Naar het oordeel van de rechtbank kan onderhavig geval waarin de eerste informatiebeschikking ten gevolge van een rechterlijke uitspraak is vernietigd, ook niet worden gelijkgesteld met de situatie waarin een informatiebeschikking is genomen die ten gevolge van artikel 52a, derde lid, van de AWR is komen te vervallen. Dit betekent dat er in dit geval geen rechtsregel is die eraan in de weg staat dat verweerder in de fase van bezwaar tegen de (definitieve) aanslag (opnieuw) een informatiebeschikking heeft genomen. De beroepsgronden van eiseres falen. Het beroep van eiseres tegen de tweede informatiebeschikking is ongegrond.

7. De rechtbank zal eiseres op grond van artikel 27e, tweede lid, van de AWR een nieuwe termijn stellen om alsnog de gevraagde gegevens, zoals vermeld in de tweede informatiebeschikking, aan verweerder te verstrekken. De rechtbank acht een termijn van zes weken, gerekend vanaf de dag waarop deze uitspraak onherroepelijk is geworden, passend.

8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.