Rechtbank Noord-Nederland, 08-07-2021, ECLI:NL:RBNNE:2021:2883, AWB LEE - 20 _ 1185

1.1.

Eiseres is een besloten vennootschap, opgericht bij akte van [oprichtingsdatum] .

1.2.

Op 16 september 2013 werd 50% van de aandelen in eiseres gehouden door [X BV] en 50% van de aandelen door [Y BV] Sinds 3 oktober 2013 is [Y BV] enig aandeelhouder van eiseres.

1.3.

Eiseres heeft op 16 september 2013 van de gemeente [vestigingsplaats] een perceel grond gekocht. Het perceel grenst aan het terrein van [Z BV] Door de gemeente [vestigingsplaats] is ter zake van de verkoop totaal € 74.954 omzetbelasting in rekening gebracht.

1.4.

Eiseres heeft de bij de koop van het perceel betaalde omzetbelasting in 2013 geheel als voorbelasting in aftrek gebracht, hetgeen heeft geresulteerd in een teruggaaf van € 74.954.

1.5.

Met dagtekening 15 november 2018 is tussen eiseres en [Z BV] een schriftelijke huurovereenkomst gesloten. Deze luidt – voor zover hier van belang – als volgt:

3.1

4.1

De aanvangshuurprijs van het gehuurde bedraagt op de ingangsdatum op jaarbasis € 20.000 (zegge: twintigduizend euro).

4.2

4.3

1.6.

Eiseres heeft in de jaren 2013 tot en met 2017 geen belaste omzet aangegeven. In 2018 is door eiseres € 100.000 aan belaste omzet aangegeven. In 2019 is aanvankelijk geen belaste omzet aangegeven. Bij suppletie van 19 maart 2020 is door eiseres alsnog € 20.000 belaste omzet voor het laatste kwartaal van 2019 aangegeven.

2. In geschil is of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd.

3. Eiseres stelt dat de naheffingsaanslag ten onrechte is opgelegd. Volgens eiseres bestond reeds bij de aankoop van het perceel de intentie om het belast te verhuren aan [Z BV] Dan bestaat er op dat moment ook een recht op aftrek.¹ De intentie tot belaste verhuur volgt onder meer uit het gegeven dat direct na de aankoop van het perceel aanzienlijke investeringen zijn gedaan om het perceel geschikt te maken voor het voorgenomen gebruik door [Z BV] Het perceel is vervolgens in het voorjaar van 2014 ook daadwerkelijk in gebruik genomen door [Z BV] Omdat de moedermaatschappij van eiseres destijds in een rechtsstrijd was verwikkeld, waarbij onder meer conservatoir beslag was gelegd op het perceel, is aanvankelijk geen huurovereenkomst opgesteld en is ook geen huur in rekening gebracht. Eén en ander is hersteld middels de huurovereenkomst van 15 november 2018.

4.1

Verweerder stelt dat de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. Verweerder betwist dat ten tijde van de aankoop eiseres de intentie had om het perceel belast te verhuren. Verweerder stelt primair dat ten aanzien van het perceel geen sprake is van een economische activiteit van eiseres, zodat om die reden ook geen recht op aftrek van de voorbelasting bestaat. Eiseres heeft, zoals zij aanvankelijk steeds stelde, het perceel bewust meteen ter beschikking gesteld aan [Z BV] Dat heeft eiseres om niet gedaan. Omdat een tegenprestatie ontbreekt is de terbeschikkingstelling van het perceel geen economische activiteit.

4.2

Subsidiair stelt verweerder dat uit het arrest van de Hoge Raad van 23 september 2011 volgt dat het gebruik door de huurder ingaat zodra de huurder op of aan het perceel feitelijk handelingen verricht of laat verrichten met het oog op belaste handelingen van de huurder.² In het onderhavige geval vangt het gebruik door de huurder dan aan in 2013. In 2013 heeft echter geen belaste verhuur plaatsgevonden, zodat op grond van artikel 15, vierde lid, van de Wet OB de aftrek van voorbelasting in dat jaar weer gecorrigeerd moet worden. Alsdan is de naheffingsaanslag ook terecht over het tijdvak 2013 opgelegd.

4.3

Meer subsidiair stelt verweerder dat – mocht de rechtbank van oordeel zijn dat er wel reeds in 2013 sprake was van een economische activiteit – dan sprake is van de verhuur van een onroerende zaak. Op grond van artikel 11, eerste lid, onderdeel b, van de Wet OB is het uitgangspunt dat verhuur van onroerende zaken is vrijgesteld. Er is dan geen sprake van gebruik voor belaste prestaties zodat om die reden geen recht op aftrek van voorbelasting bestond in 2013. Geen van de in artikel 11, eerste lid, onderdeel b, van de Wet OB genoemde uitzonderingen is van toepassing. Voor toepassing van de uitzondering genoemd onder ten vijfde van voorgenoemde bepaling is niet voldaan omdat in 2013 niet aan de voorwaarden daarvoor voldaan werd.³

5.1

Het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: HvJ EU) heeft in het arrest Gmina Ryjewo onder andere het volgende overwogen:⁴

34. Wat die materiële voorwaarden of vereisten betreft, is het vaste rechtspraak van het Hof dat uit artikel 168 van richtlijn 2006/112 volgt dat enkel iemand die belastingplichtig is en als zodanig handelt op het tijdstip waarop hij een goed aanschaft, een recht op aftrek heeft voor dit goed en de daarover verschuldigde of voldane btw mag aftrekken indien hij het voor zijn belaste handelingen gebruikt (zie in die zin arresten van 11 juli 1991, Lennartz, C‑97/90, EU:C:1991:315, punt 8, en 22 oktober 2015, Sveda, C‑126/14, EU:C:2015:712, punt 18 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

35. Volgens de artikelen 63 en 167 van richtlijn 2006/112 ontstaat het recht op aftrek op het tijdstip waarop de aftrekbare belasting verschuldigd wordt, dat wil zeggen het tijdstip waarop het goed wordt geleverd (arrest van 22 maart 2012, Klub, C‑153/11, EU:C:2012:163, punt 36 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

38. Volgens vaste rechtspraak van het Hof is de vraag of de belastingplichtige op het tijdstip waarop een goed aan hem werd geleverd, heeft gehandeld als belastingplichtige ten behoeve van een economische activiteit, een feitelijke kwestie die de verwijzende rechter dient te onderzoeken in het licht van alle omstandigheden van het geval, waaronder de aard van de betrokken goederen en het tijdsverloop tussen de verwerving van de goederen en hun gebruik voor de economische activiteiten van de belastingplichtige (zie in die zin met name arresten van 11 juli 1991, Lennartz, C‑97/90, EU:C:1991:315, punt 21, en 22 oktober 2015, Sveda, C‑126/14, EU:C:2015:712, punt 21).

39. Dit onderzoek is erop gericht na te gaan of de belastingplichtige de betrokken investeringsgoederen heeft verworven of vervaardigd met het door objectieve factoren bevestigde voornemen een economische activiteit uit te oefenen, en bijgevolg heeft gehandeld als belastingplichtige in de zin van artikel 9, lid 1, van richtlijn 2006/112 (zie in die zin arrest van 22 oktober 2015, Sveda, C‑126/14, EU:C:2015:712, punt 20).

51. Daarentegen is het op zich niet van belang dat het goed in kwestie niet onmiddellijk is gebruikt voor belaste handelingen, daar het daadwerkelijke gebruik van het goed enkel bepalend is voor de omvang van de aftrek of de eventuele daaropvolgende herziening, maar niet van invloed is op het ontstaan van het recht op aftrek (zie in die zin arrest van 30 maart 2006, Uudenkaupungin kaupunki, C‑184/04, EU:C:2006:214, punt 39).”

5.2

De rechtbank overweegt als volgt. Gelet op de hiervoor opgenomen overwegingen van het HvJ EU bestaat recht op aftrek ter zake van de bij de levering van een investeringsgoed aan een btw-ondernemer in rekening gebrachte omzetbelasting, indien die btw-ondernemer bij de aankoop als btw-ondernemer handelde. Als het investeringsgoed niet direct vanaf de levering voor belaste prestaties wordt gebruikt, kan dus nog wel recht op aftrek bestaan op het moment van de levering. Daar is dan voor nodig dat de btw-ondernemer op het tijdstip waarop het investeringsgoed aan hem werd geleverd dit goed had bestemd voor gebruik in zijn onderneming. Of dat zo is, dient beoordeeld te worden in het licht van alle omstandigheden van het geval. Er bestaat voorts (behoudens enkele uitzonderingen) enkel recht op aftrek voor zover het geleverde investeringsgoed door de btw-ondernemer gebruikt wordt voor belaste prestaties.

7.1

Naar het oordeel van de rechtbank slaagt eiseres er in aannemelijk te maken dat ten tijde van de levering het perceel reeds bestemd was voor gebruik in haar onderneming. Dat het perceel ten tijde van de levering bestemd was om (na gereedmaken daarvoor) tegen vergoeding aan [Z BV] ter beschikking te stellen acht de rechtbank aannemelijk. De verklaring van eiseres over waarom aanvankelijk geen huurovereenkomst opgemaakt is, acht de rechtbank ook aannemelijk. In zoverre ontstaat er in beginsel in 2013 wel een recht op aftrek van voorbelasting.

7.2

Ten aanzien van de omvang van de aftrek overweegt de rechtbank als volgt. Er bestaat enkel recht op aftrek van voorbelasting voor zover eiseres het perceel gebruikt voor belaste prestaties. In dit geval zou dat dan moeten gaan om het belast verhuren van het perceel. Eiseres heeft zelf immers geen andere ondernemingsactiviteiten. Tussen partijen is niet in geschil dat eiseres in 2013 het perceel niet belast heeft verhuurd. Naar het oordeel van de rechtbank kan uit de verklaringen van eiseres, bezien in het licht van alle omstandigheden van het geval, ook niet opgemaakt worden dat eiseres het perceel reeds bij levering in september 2013 bestemd had voor belaste verhuur. De huurovereenkomst van 15 november 2018, waarin onder meer belaste verhuur per 1 januari 2014 wordt overeengekomen, maakt dat niet anders. Deze huurovereenkomst is circa vijf jaar na de levering van het perceel opgesteld. Gelet op dat tijdsverloop kan naar het oordeel van de rechtbank uit de huurovereenkomst – ook niet in combinatie met de verklaring over waarom deze pas later is opgesteld – niet volgen dat het perceel ten tijde van de levering aan eiseres al bestemd was voor belaste verhuur. Ook aan de in het perceel gedane investeringen direct na de aanschaf kan geen aanwijzing ontleend worden dat eiseres het perceel bestemd had voor belaste verhuur. De gedane investeringen zijn – zo heeft eiseres ter zitting verklaard – onderdeel van een groter project, namelijk de uitbreiding van het bedrijfspand/terrein van [Z BV] Er zijn dan ook geen aan eiseres gerichte facturen, aldus eiseres. Ook uit de stelling van eiseres dat [Z BV] het perceel in het voorjaar van 2014, nadat de voorbereidende werkzaamheden waren afgerond, in gebruik heeft genomen kan niet afgeleid worden dat ten tijde van de levering in september 2013 de intentie bestond om het perceel belast te verhuren. In het midden kan dan blijven of [Z BV] het perceel al in september 2013 in gebruik had genomen (zoals eiseres tot kort voor de zitting van de rechtbank betoogde) of dat [Z BV] het perceel pas nadat het perceel gereed was gemaakt door een derde, in het voorjaar van 2014, in gebruik had genomen (zoals eiseres later betoogde).

8. Gelet op het voorgaande had eiseres geen recht op aftrek van de ter zake van de levering van het perceel verschuldigde omzetbelasting. Verweerder heeft daarom terecht de naheffingsaanslag opgelegd.

9. Eiseres heeft erop gewezen dat de rechtbank verweerder aanvankelijk een termijn van vier weken heeft gesteld om een verweerschrift in te dienen, en die termijn daarna heeft verlengd tot 21 augustus 2020. Daarbij is door de rechtbank aan verweerder medegedeeld dat, als verweerder niet tijdig reageert, de rechtbank de gevolgtrekkingen zal maken die haar geraden voorkomen. Het verweerschrift is vervolgens pas op 3 september 2020 ontvangen door de rechtbank. Eiseres concludeert dat verweerder het verweerschrift niet binnen die gestelde uiterste termijn heeft ingediend. Eiseres heeft de rechtbank in overweging gegeven daar gevolgen aan te verbinden.

10. De rechtbank ziet geen aanleiding om gevolgen te verbinden aan het overschrijden van de termijn voor het indienen van het verweerschrift. Het verweerschrift is weliswaar buiten de door de rechtbank gestelde termijn ontvangen, maar dat heeft geen nadelige gevolgen gehad voor het verdere verloop of de duur van de procedure.

11. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Eiseres heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte belastingrente aangevoerd. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de beschikking belastingrente. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat het bedrag van de belastingrente het bedrag van de aanslag volgt.

12. Het beroep is ongegrond.

13. Voor een proceskostenveroordeling of een veroordeling tot vergoeding van het griffierecht bestaat geen aanleiding.