Rechtbank Oost-Brabant, 02-03-2022, ECLI:NL:RBOBR:2022:696, 20/2941

1. In geschil is of de naheffingsaanslag terecht aan eiseres is opgelegd.

2. Eiseres voert aan dat de naheffingsaanslag ten onrechte is opgelegd omdat in de auto een gehandicaptenparkeerkaart aanwezig was ten tijde van het opleggen van de naheffingsaanslag. Zij vermoedt dat de kaart op de grond is gevallen op het moment dat zij haar 101-jarige moeder, aan wie eiseres mantelzorg verleent, uit de auto heeft moeten tillen. Haar moeder heeft namelijk hulp nodig bij het in- en uitstappen van de auto omdat zij zeer slecht ter been is en zich in een rolstoel moet verplaatsen. De kaart kan ook op de grond zijn gevallen bij het dichtslaan van de autodeur. In ieder geval constateerden eiseres en haar moeder pas bij terugkomst bij de auto dat de gehandicaptenparkeerkaart op de grond lag. Daarnaast heeft eiseres verwezen naar een arrest van de Hoge Raad van 17 december 1997 (ECLI:NLHR:1997:LJN AA3336) en gesteld dat zij door de naheffingsaanslag ten onrechte tweemaal wordt onderworpen aan parkeerbelasting. Zij vindt dat onrechtvaardig. Er is volgens eiseres immers al parkeerbelasting voldaan door het betalen voor de aanschaf van de gehandicaptenparkeerkaart.

3. Verweerder heeft toegelicht dat op grond van artikel 8, tweede lid, van de Verordening, de parkeerbelasting als bedoeld in artikel 1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Verordening niet wordt geheven van de houder van een geldige gehandicaptenparkeerkaart als bedoeld in hoofdstuk IV van het Besluit administratieve bepalingen inzake het wegverkeer (BABW, Stb. 1990, 469), mits deze kaart op een van buitenaf duidelijk zichtbare en leesbare plaats direct achter de voorruit van het voertuig is geplaatst. Dit laatste was niet het geval en eiseres heeft dat ook erkend. Verweerder vult aan dat, hoewel er geen sprake was van kwade opzet aan de kant van eiseres, dit niet wegneemt dat er voorwaarden verbonden zijn aan de gehandicaptenparkeerkaart. Deze voorwaarden staan ook als zodanig op de kaart zelf beschreven. Nu eiseres zich niet aan de gestelde voorwaarden heeft gehouden, is de naheffingsaanslag terecht opgelegd. Verweerder verwijst ter onderbouwing van zijn standpunt eveneens naar het arrest van de Hoge Raad van 17 december 1997.

4. In dit geding staat vast dat eiseres op 5 oktober 2020 heeft geparkeerd op een openbare parkeerplaats waarvoor parkeerbelasting is verschuldigd. Tussen partijen is niet in geschil dat (de moeder van) eiseres over een gehandicaptenparkeerkaart beschikt. Aan de orde is de vraag of verweerder eiseres terecht heeft tegengeworpen dat zij zich niet aan de voorwaarden die aan de kaart gesteld zijn heeft gehouden, omdat bij controle de kaart niet achter de voorruit was geplaatst.

5. De rechtbank overweegt als volgt. Voor het parkeren met een gehandicaptenparkeerkaart kent de Verordening een in artikel 8 neergelegde vrijstellingsbepaling. Uit deze vrijstellingsbepaling volgt dat de houder, zoals (de moeder van) eiseres, wordt vrijgesteld van het betalen van parkeerbelasting indien hij zijn gehandicaptenparkeerkaart conform de voorschriften, dat wil zeggen, zichtbaar en leesbaar achter de voorruit, in zijn voertuig plaatst. Laat de houder dat na, dan is hij alsnog verplicht om de parkeerbelasting te voldoen. De rechtbank is van oordeel dat uit deze bepaling volgt dat een houder van een gehandicaptenparkeerkaart alleen dan geen parkeerbelasting hoeft te voldoen, als hij deze kaart conform de voorschriften in zijn voertuig plaatst. Laat de houder dit na, dan is hij alsnog verplicht om de parkeerbelasting als omschreven in artikel 1, onder a van de Verordening te voldoen. Het enkel zijn van houder van een gehandicaptenparkeerkaart is dus niet voldoende om te worden vrijgesteld van de verplichting om parkeerbelasting te voldoen. Van een dubbele belastingheffing is in het hiervoor omschreven geval geen sprake. Ook kan niet worden gezegd dat met het voldoen van de kosten voor de gehandicaptenparkeerkaart de parkeerbelasting al is voldaan. Ook in dat opzicht is geen sprake van een dubbele belastingheffing. In deze zaak heeft eiseres uitdrukkelijk erkend dat de gehandicaptenkaart niet zichtbaar en leesbaar achter de voorruit was geplaatst. Ook de rechtbank is er, net als verweerder, van overtuigd dat eiseres dat niet met opzet heeft nagelaten. Maar dat neemt niet weg dat eiseres daarmee de voorwaarden die verbonden zijn aan de gehandicaptenparkeerkaart, op grond waarvan zij kan worden vrijgesteld van het betalen van parkeerbelasting, niet heeft nageleefd. Dat eiseres heeft verzuimd, hoe begrijpelijk ook, te controleren of de gehandicaptenkaart op de juiste wijze achter de voorruit is geplaatst, is een omstandigheid die in de risicosfeer van eiseres ligt. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder dan ook terecht de naheffingsaanslag aan eiseres opgelegd.

6. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder de naheffingsaanslag parkeerbelasting van 5 oktober 2020 bij de uitspraak op bezwaar terecht heeft gehandhaafd.

7. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.