Rechtbank Zutphen, 30-03-2009, BH9003, 06/580417-08

VONNIS

in de zaak tegen:

Onderzoek van de zaak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 2 december 2008, 26 februari 2009 en 16 maart 2009.

Ter terechtzitting gegeven voornemen ontnemingsvordering

Ter terechtzitting van 26 februari 2009 heeft de officier van justitie conform artikel 311, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering het voornemen kenbaar gemaakt in een later stadium een afzonderlijke ontnemingsvordering ex artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht aanhangig te maken.

De tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

en/of

Taal- en/of schrijffouten

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten en/of kennelijke omissies voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Partiële nietigheid van de dagvaarding

De rechtbank is van oordeel, dat de dagvaarding wat betreft het onder 2 ten laste gelegde nietig moet worden verklaard, aangezien het daar gestelde geen duidelijke en begrijpelijke omschrijving bevat van het ten laste gelegde. In het dossier is sprake van verschillende vuurwapens in handen van verschillende personen. Het is de rechtbank niet duidelijk over welk(e) vuurwapen(s) het in deze tenlastelegging gaat.

Overwegingen ten aanzien van het bewijs1

A. Vaststaande feiten

Op 12 juli 2008 zijn [slachtoffer C] en [slachtoffer D] overvallen in hun woning in Duiven, daarbij zijn beide personen bedreigd met een vuurwapen.2 [slachtoffer C] heeft aan één van de overvallers een aantal sealbags met geld afgegeven.

B. Standpunt openbaar ministerie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het onder 1 en 2 ten laste gelegde bewezen kan worden.

C. Standpunt van de verdachte

De raadsman heeft zich ten aanzien van de bewezenverklaring gerefereerd aan het oordeel van de raadsman, nu verdachte heeft bekend de ten laste gelegde feiten te hebben gepleegd.

D. Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank is van oordeel, dat nu verdachten de sealbags met geld hebben afgedwongen van betrokkenen, sprake is van afpersing en derhalve niet van diefstal met geweld. De op grond van bovenstaande komt de rechtbank tot het oordeel dat de onder 1 ten laste gelegde afpersing bewezen kan worden.

Voorts zal de rechtbank verdachte van het laatste twee gedachtestreepjes van het ten laste gelegde vrijspreken, nu de rechtbank van oordeel is dat de afpersing reeds voltooid was en dat daarna [slachtoffer D] met een vuurwapen in de nek is geslagen en er een vuurwapen is afgegaan. De rechtbank zal deze omstandigheden als omstandigheden waaronder het feit is gepleegd wel meewegen in de strafmaat.

Bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, te weten dat:

Vrijspraak van het meer of anders ten laste gelegde

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. De verdachte behoort daarvan te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.

Oplegging van straf

1. De officier van justitie heeft een gevangenisstraf gevorderd voor de duur van 6 jaar met aftrek van voorarrest.

2. Door en namens verdachte is bepleit een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van kortere duur dan geëist op te leggen met daarnaast een voorwaardelijke gevangenisstraf.

3. De rechtbank acht na te melden strafoplegging in overeenstemming met de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan mede gelet op de persoon van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

4. De rechtbank heeft bij haar straftoemeting in het bijzonder in aanmerking genomen dat verdachte betrokken is geweest bij een overval op een woning, waarbij met vuurwapens is gedreigd, geweld is gebruikt en zelfs een schot is gevallen. De overval is voor de bewoners van de overvallen woning, waarin zich ook kinderen bevonden, een beangstigende en traumatische ervaring geweest. Het is bekend dat slachtoffers van dergelijke overvallen vaak langdurige en ernstige psychische gevolgen ondervinden daarvan. Deze traumatische ervaring en het gevoel nergens meer veilig te zijn (ook niet in de eigen woning) zal, naar de ervaring leert, het leven van het slachtoffer langdurig beïnvloeden. Daarbij komt dat een dergelijke overval ook maatschappelijk voor de nodige gevoelens van onrust zorgt, mede door de brute wijze daarvan.

5. De rechtbank houdt rekening met het strafblad van verdachte, waaruit blijkt dat hij eerder is veroordeeld voor delicten met een geweldscomponent. Daarbij houdt de rechtbank in het nadeel van verdachte rekening met het feit dat hij pas korte tijd vrij was na een lange gevangenisstraf.

6. De rechtbank heeft voorts bij de strafoplegging rekening gehouden met het rapport van de reclassering van 10 september 2008, waaruit blijkt dat verdachte ondanks structuur in zijn leven terug is gevallen in de criminaliteit. Onvermogen en/of onwil (waarschijnlijk een mengeling) om een goede regeling te treffen met betrekking tot zijn schulden, brachten hem ertoe te kiezen voor een criminele oplossingsstrategie, aldus de reclassering. De reclassering heeft aangegeven, geen inschatting te kunnen maken omtrent de recidive, omdat verdachte weigerde mee te werken aan de totstandkoming van de rapportage. Ter terechtzitting heeft verdachte verklaard, dat hij bereid was mee te werken, maar dat hij zich op advies van zijn raadsman heeft beroepen op zijn zwijgrecht. Verdachte heeft aangegeven open te staan voor reclasseringstoezicht.

7. Op grond van het voorgaande acht de rechtbank de oplegging van een lange gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden. De rechtbank ziet geen redenen om een deels voorwaardelijke straf op te leggen, mede gelet op het strafblad van verdachte.

8. De rechtbank komt tot een lagere straf dan de officier van justitie, doordat de rechtbank rekening heeft gehouden met uitspraken in vergelijkbare gevallen, en voor wat betreft feit 2 de dagvaarding nietig heeft verklaard.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Deze strafoplegging is gegrond op de artikelen 10, 27, 312 en 317 van het Wetboek van Strafrecht.

Beslissing

De rechtbank

verklaart de dagvaarding nietig, voor zover het betreft het onder 2 ten laste gelegde.

verklaart, zoals hiervoor overwogen, bewezen dat verdachte het onder 1 (eerste tekstblok) ten laste gelegde heeft begaan.

verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als: afpersing door twee of meer verenigde personen.

verklaart verdachte strafbaar.

veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 3 (drie jaar) en 6 (zes) maanden.

beveelt, dat de tijd, door veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht.

Aldus gewezen door mrs. Van der Hooft, voorzitter, Kleinrensink en Gilhuis, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Van Soest, griffier, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 30 maart 2009.