Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-11-2020, ECLI:NL:RBZWB:2020:5413, AWB - 19 _ 5469

2.1.

Belanghebbende heeft op 12 mei 2016 [A BV] (hierna: de BV) opgericht en op diezelfde dag ingeschreven bij het handelsregister van de Kamer van Koophandel. Op 28 november 2017 is de BV weer uitgeschreven uit het handelsregister van de Kamer van Koophandel. Gedurende deze periode stond belanghebbende ingeschreven als enig aandeelhouder van de BV.

2.2.

1. Verkoper verkoopt aan koper, en koper koopt van verkoper, per 15 juni 2016, alle aandelen in het bedrijf [A BV]

1. De eigendomsoverdracht geschiedt per omgaande, zijnde 15 juni 2016.

2.3.

Er heeft geen levering van de aandelen in de BV door belanghebbende aan [A] plaatsgevonden.

2.4.

In de periode van 26 mei 2016 tot en met 20 oktober 2016 hebben er contante stortingen naar een totaal bedrag van € 67.110 plaatsgevonden op de bankrekening van de BV.

2.5.

Op 3 juli 2017 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen belanghebbende en twee controlerend ambtenaren van de Belastingdienst. Tijdens dit gesprek heeft ook telefonisch contact plaatsgevonden met de adviseur van belanghebbende, [adviseur] . Naar aanleiding van het gesprek is belanghebbende verzocht meer informatie te verstrekken over (onder meer) de contante stortingen die hebben plaatsgevonden op de bankrekening van de BV. Belanghebbende heeft tijdens het gesprek onder meer gemeld dat hij geen aandeelhouder van de BV meer was.

2.6.

Met dagtekening 8 september 2017 is aan belanghebbende een voorlopige aanslag IB/PVV voor het jaar 2016 vastgesteld berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 95.977, waaronder begrepen een resultaat uit overige werkzaamheden van € 67.110. Met dagtekening 8 september 2017 is ook de voorlopige aanslag Zvw voor het jaar 2016 naar het (maximale) bijdrage-inkomen van € 52.763 vastgesteld.

2.7.

De inspecteur heeft op 19 november 2017 van belanghebbende ontvangen de aangifte IB/PVV voor het jaar 2016 naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 9.863, bestaande uit belastbare winst uit onderneming van € 19.004 negatief, een Ziektewetuitkering van € 5.006, een periodieke uitkering van SRLEV NV van € 1.346 en een WIA-uitkering van € 22.515.

2.8.

Bij brief met dagtekening 22 januari 2018 heeft belanghebbende ter zake van de voorlopige aanslagen herzieningsverzoeken ingediend. De inspecteur heeft de verzoeken afgewezen. Op 14 mei 2019 heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen de afwijzende beschikkingen op de herzieningsverzoeken, welke bij uitspraken op bezwaar zijn afgewezen.

2.9.

Met dagtekening 11 oktober 2019 heeft de inspecteur de definitieve aanslag IB/PVV voor het jaar 2016 opgelegd berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 76.973. Gelijktijdig heeft de inspecteur de definitieve aanslag Zvw voor het jaar 2016 opgelegd naar een bijdrage-inkomen van € 48.106. Het belastbaar inkomen uit werk en woning onderscheidenlijk het bijdrage-inkomen komt overeen met de aangifte echter met een correctie van € 67.110 voor een resultaat uit overige werkzaamheden (hierna: de ROW-correctie).

2.10.

Tegen de definitieve aanslagen heeft belanghebbende op 15 november 2019 bezwaar gemaakt. Het bezwaar tegen de definitieve aanslagen is eveneens afgewezen.

2.11.

Tussen partijen is in geschil de ROW-correctie die in aanmerking is genomen bij de belastingaanslagen.

2.12.

Partijen zijn het erover eens dat indien de ROW-correctie niet terecht is, de belastingaanslagen IB/PVV en Zvw dienen te worden vastgesteld overeenkomstig de door belanghebbende ingediende aangifte IB/PVV voor het jaar 2016, naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 9.863 respectievelijk een bijdrage-inkomen van nihil.

2.13.

Belanghebbende heeft geklaagd over de (te) late indiening van het verweerschrift in de zaken betreffende de voorlopige aanslagen. Tijdens de (eerste) zitting hebben partijen op dit punt overeenstemming bereikt in die zin dat de pleitnota in die zaken wordt aangemerkt als een conclusie van repliek in het kader van de toekenning van de proceskostenvergoeding.

2.14.

2.15.

Belanghebbende heeft erover geklaagd dat de inbreng van de stukken op 31 augustus 2020 zodanig laat is dat hij in zijn verweermogelijkheden is geschaad. Dit geldt met name voor de bankafschriften waarop de ROW-correctie is gebaseerd. De rechtbank is van oordeel dat de stukken in elk geval wat betreft de beroepsfase niet te laat zijn ingebracht in de procedure voor de definitieve aanslagen. Het pijnpunt zit er (echter) kennelijk in dat de stukken ook niet eerder zijn overgelegd in de bezwaarfase. Dat kan als zodanig echter hooguit tot vernietiging van de uitspraken op bezwaar leiden, wat – zie hierna – reeds om een andere reden gebeurt.

2.16.

Partijen zijn het erover eens dat de uitspraken op de bezwaren vernietigd moeten worden, omdat artikel 10:3, derde lid, van de Awb is geschonden onderscheidenlijk ten onrechte niet is gehoord. De beroepen zijn derhalve reeds om formele redenen gegrond. De rechtbank komt niet toe aan de behandeling van het door belanghebbende gedane beroep op schending van verschillende algemene beginselen van behoorlijk bestuur in de bezwaarfasen.

2.17.

Partijen hebben ter zitting aangegeven dat zij geen terugwijzing van de zaken naar de inspecteur wensen. Gelet hierop zal de rechtbank zelf in de zaken voorzien.

2.18.

Belanghebbende heeft zich op het standpunt gesteld dat het Unierechtelijk verdedigingsbeginsel is geschonden, doordat hij – in de kern weergegeven – voorafgaand aan het vaststellen van de aanslagen niet is gehoord. Dit standpunt wordt verworpen. Het Unierechtelijk verdedigingsbeginsel is in deze situatie niet van toepassing, omdat deze situatie niet onder de werkingssfeer van het Unierecht valt.¹ Er is geen sprake is van een bezwarend besluit dat is gebaseerd op nationale bepalingen die uitvoering geven aan Unierechtelijke voorschriften, en evenmin aan de orde is of de toepassing van de nationale belastingwetgeving een – al dan niet gerechtvaardigde - beperking inhoudt van de unierechtelijke verkeersvrijheden.

2.19.

2.20.

De inspecteur heeft de ROW-correctie – in de kern weergegeven – gebaseerd op het volgende. In de periode van 26 mei 2016 tot en met 20 oktober 2016 zijn contant gelden zijn gestort op de bankrekening van de BV. In de periode waarin de contante stortingen plaatsvonden was belanghebbende directeur en enig aandeelhouder van de BV. De aandelen zijn nooit aan [A] overgedragen. De gelden kunnen dus enkel afkomstig zijn van belanghebbende. Omdat een andere bron bij belanghebbende onbekend is, moet wel sprake zijn van inkomsten die buiten het zicht van de Belastingdienst zijn gehouden, zo begrijpt de rechtbank het betoog.

2.21.

Belanghebbende stelt zich – in de kern weergegeven – op het standpunt dat de gelden bij hem ten onrechte als resultaat uit overige werkzaamheden in aanmerking zijn genomen, omdat hij de contante stortingen op de bankrekening van de BV niet heeft gedaan. Belanghebbende voert ter onderbouwing van zijn standpunt aan dat hij kort na inschrijving van de BV in het handelsregister van de Kamer van Koophandel ziek is geworden en daardoor zijn onderneming in de BV niet kon opstarten. [A] , een voor belanghebbende onbekende persoon, heeft kort nadat belanghebbende ziek is geworden contact gezocht met belanghebbende om de BV over te nemen. De adviseur van belanghebbende heeft daartoe een overnameovereenkomst opgesteld, welke belanghebbende en [A] , in het bijzijn van de adviseur, hebben ondertekend. Belanghebbende ging ervan uit dat hij geen aandeelhouder meer was. [A] is echter de verplichtingen voortvloeiend uit de overeenkomst niet nagekomen, waardoor de aandelen niet aan [A] zijn geleverd. [A] was echter wel in het bezit van de (inlog)gegevens van de bankrekening van de BV, aldus nog steeds belanghebbende.

2.22.

2.23.

De conclusie luidt dat de belastingaanslagen overeenkomstig de door belanghebbende ingediende aangifte IB/PVV moeten worden verminderd (zie ook 2.11).

2.24.

Ten aanzien van het verzoek om immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn heeft het volgende te gelden.³ De redelijke termijn bedraagt als uitgangspunt twee jaar. Bij overschrijding van de redelijke termijn bestaat recht op vergoeding van € 500 per half jaar dat de redelijke termijn wordt overschreden. Indien de redelijke termijn is overschreden, dient de overschrijding te worden toegerekend aan de bezwaar- en beroepsfase. Bij deze toerekening heeft te gelden dat de bezwaarfase onredelijk lang heeft geduurd voor zover de duur daarvan een half jaar overschrijdt, en de beroepsfase voor zover zij meer dan anderhalf jaar in beslag neemt.

2.25.

De rechtbank is van oordeel dat de zaken met betrekking tot de afwijzing van het verzoek om herziening van de voorlopige aanslagen en de zaken met betrekking tot de definitieve aanslagen met elkaar samenhangen, omdat de zaken in hoofdzaak betrekking hebben op hetzelfde onderwerp en in beroep uiteindelijk gelijktijdig zijn behandeld en beslist. Dat de eerste zitting alleen zag op de voorlopige aanslagen maakt dat niet anders, omdat die omstandigheid niet wegneemt de behandeling in beroep van de aanslagen volledig is samengevallen met de behandeling van de voorlopige aanslagen. De omstandigheid dat in de bezwaarfase de behandeling niet gelijktijdig is geweest, kan evenmin tot een ander oordeel leiden.⁴ Deze bijzondere omstandigheid brengt mee dat bij het bepalen van de overschrijding van de redelijke termijn dient te worden gerekend vanaf het tijdstip waarop belanghebbende voor het eerst een rechtsmiddel heeft aangewend en voor de vaststelling van het bedrag van de immateriële schadevergoeding voor alle zaken gezamenlijk slechts eenmaal het tarief van € 500 per half jaar wordt gehanteerd.⁵

2.26.

2.27.

De rechtbank stelt vast dat vanaf de dag dat belanghebbende het herzieningsverzoek heeft gedaan (17 november 2017) tot en met de uitspraak van de rechtbank (4 november 2020), er afgerond 36 maanden zijn verstreken. De rechtbank ziet geen reden om van het uitgangspunt van een redelijke termijn van twee jaar af te wijken, waardoor de overschrijding van de redelijke termijn 12 maanden bedraagt. Belanghebbende heeft daarmee recht op een vergoeding van immateriële schade van 2 x € 500 is € 1.000.

2.28.

Voor de verdeling daarvan tussen de bestuurlijke fase (verzoek- en bezwaarfase) en de beroepsfase geldt het volgende. De bestuurlijke fase is geëindigd met het op de voorgeschreven wijze bekendmaken van de laatste uitspraak op bezwaar,⁹ dus 10 juni 2020. De vergoeding van de immateriële schade is derhalve volledig toe te rekenen aan de bezwaarfase.

2.29.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van de bezwaren en de beroepen redelijkerwijs heeft moeten maken.

2.30.

Bij het vaststellen van de te vergoeden kosten op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) gaat de rechtbank er van uit dat de zaken met zaaknummers 19/5469 en 19/5470 samenhangen in de zin van artikel 3, tweede lid van het Besluit. Deze zaken zijn gelijktijdig bij de inspecteur en bij de rechtbank aangebracht. Voorts zijn de in het bezwaar- en het beroepschrift opgenomen en ter zitting aangevoerde gronden (nagenoeg) gelijkluidend. Verder kent de rechtbank een proceskostenvergoeding toe in de zaken met zaaknummers 20/7470 en 20/7471. Ook ten aanzien van deze zaken gaat de rechtbank er van uit dat de zaken samenhangen in de zin van artikel 3, tweede lid van het Besluit. In totaal wordt dus tweemaal een proceskostenvergoeding toegekend.

2.31.

De rechtbank stelt de te vergoeden kosten op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de zaken met zaaknummers 19/5469 en 19/5470 vast op € 2.097 (1 punt voor het indienen van de bezwaarschriften en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting, met een waarde per punt van € 261; 1 punt voor het indienen van de beroepschriften, 0,5 punt voor een conclusie van repliek,¹⁰ 1 punt voor de eerste zitting, 0,5 punt voor de tweede zitting, met een waarde per punt van € 525 en een wegingsfactor 1). Voor de overige door belanghebbende genoemde proceskosten, te weten reis- en verblijfskosten wordt de inspecteur, eveneens met toepassing van dat besluit, veroordeeld deze te vergoeden tot een bedrag van € 71,68 voor beide zittingen.

2.32.

Met betrekking tot de zaken met zaaknummers 20/7470 en 20/7471 heeft de inspecteur ter zitting ingestemd met het toekennen van een extra 0,5 punt, omdat eerder het bezwaar tegen de definitieve aanslagen IB/PVV en Zvw ten onrechte is doorgezonden aan de rechtbank en belanghebbende een proceshandeling heeft moeten verrichten om dat recht te zetten. De rechtbank stelt de te vergoeden kosten op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de zaken met zaaknummers 19/5469 en 19/5470 vast op € 1.573,50. (1 punt voor het indienen van de bezwaarschriften, met een waarde per punt van € 261; 1 punt voor het indienen van de beroepschriften, 1 punt voor het verschijnen ter zitting en 0,5 punt voor de hiervoor vermelde bijzondere omstandigheid, met een waarde per punt van € 525 en een wegingsfactor 1). De reiskosten zijn hiervoor al in aanmerking genomen.

2.33.

In totaal worden de kosten vastgesteld op (afgerond) € 3.742 ( € 2.097 + € 71,68 + € 1.573,50).

2.34.

Belanghebbende heeft aanspraak gemaakt op vergoeding van rente ter zake van de toegekende proceskostenvergoeding. De rechtbank honoreert die aanspraak in zoverre dat beslist wordt dat recht bestaat op een vergoeding van wettelijke rente indien de toegekende proceskostenvergoeding niet aan belanghebbende wordt uitbetaald binnen vier weken na de datum van deze uitspraak.¹¹

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;