Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 08-04-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:1708, AWB - 18 _ 881

2.1.

Belanghebbende heeft op 12 december 2016 op aangifte een bedrag van € 35.971 aan Bpm voldaan ter zake van de registratie van het motorrijtuig [merk] , type [type] met VIN nummer [VIN nummer] . De datum eerste toelating van de auto is 2 februari 2016.

2.2.

Belanghebbende heeft in de aangifte onder onderdeel 4, als begindatum van de gekozen periode 1 januari 2015 vermeld. Dat betekent dat zij het historische tarief voor 2015 wenst toe te passen.

2.3.

De inspecteur heeft de aangifte niet geaccepteerd. Hij heeft belanghebbende op 27 december 2016 een e-mail verstuurd in plaats van een brief in verband met de korte week tussen de feestdagen en een eventuele vertraging per post. In de e-mail staat dat belanghebbende de mogelijkheid wordt geboden om de aangifte te herstellen om de voortgang te waarborgen. Voorts staat hierin vermeld: “U maakt op de BPM 13 gebruik van een zg “gekozen datum” die voor de Datum Eerste Toelating ligt. Bij de registratie van de aangiften wordt dit door de applicatie geweigerd, je krijgt een foutcode. Om ook bij deze aangifte Bpm de voortgang te waarborgen vragen wij u bij deze toestemming om de “gekozen datum” aan te passen aan de Datum Eerst Toelating en de berekeningsdatum te laten ingaan op deze datum”.

2.4.

Belanghebbende heeft de inspecteur diezelfde dag teruggemaild. In de e-mail staat, voor zover hier van belang, vermeld: “Ik ga akkoord met uw voorstel om de data aan te passen. Graag zie ik de betaalberichten tegemoet”. In het beroepschrift en ter zitting heeft belanghebbende verklaard dat zij slechts onder protest akkoord is gegaan met wijziging van de datum omdat zij anders geen “fiscaal akkoord” zou ontvangen.

2.5.

Vervolgens heeft de betreffende afdeling van de Belastingdienst belanghebbende diezelfde dag een betaalbericht verzonden met een te betalen bedrag van € 40.620 waarbij is uitgegaan van het tarief voor 2016. In de e-mail staat daarbij vermeld: “Het verschuldigde bedrag wijkt af van uw aangifte. Bij het registeren is gebleken dat u een te hoog bedrag hebt berekend. Voor het overige heb ik uw aangifte nog niet inhoudelijk beoordeeld”. Het verschil tussen het in de oorspronkelijke aangifte opgenomen bedrag van € 35.971 en het op het betaalbericht opgenomen bedrag van € 40.620 is uitsluitend een gevolg van het door de wijziging van de datum toegepaste tarief 2016 in plaats van het tarief 2015.

2.6.

Belanghebbende heeft de betreffende afdeling van de Belastingdienst vervolgens een e-mail teruggestuurd met een schermafdruk waarop te zien is dat met een spoedbetaling een bedrag van € 40.620 aan de Belastingdienst is overgemaakt.

2.7.

Belanghebbende heeft vervolgens op 6 januari 2017 bezwaar gemaakt tegen de hoogte van het door haar betaalde bedrag. Dit bezwaarschrift is door de inspecteur ongegrond verklaard.

2.8.

2.9.

Tussen partijen is uitsluitend nog in geschil de hoogte van de proceskostenvergoeding. Belanghebbende stelt dat zij gelet op de gang van zaken recht heeft op vergoeding van de werkelijke proceskosten. De gemachtigde van belanghebbende heeft daarvan ter zitting een factuur overgelegd.

2.10.

De inspecteur stelt dat uitgegaan moet worden van een forfaitaire proceskostenvergoeding op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit).

2.11.

Ingevolge artikel 2, lid 1, van het Besluit wordt, voor zover hier van belang, het bedrag ten aanzien van de kosten, bedoeld in artikel 1, onderdeel a (kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand), vastgesteld overeenkomstig het in de bijlage opgenomen tarief (tarief volgens het puntenstelsel). Lid 3 van artikel 2 van het Besluit bepaalt dat in bijzondere omstandigheden van het eerste lid kan worden afgeweken. Van bijzondere omstandigheden die een integrale proceskostenvergoeding rechtvaardigen is, voor zover hier van belang, sprake:

1. indien de inspecteur het verwijt treft dat het een beschikking geeft of uitspraak doet of in rechte handhaaft, terwijl op dat moment duidelijk is dat die beschikking of uitspraak in een daartegen ingestelde procedure geen stand zal houden.¹ Dit wordt ook wel het “tegen beter weten in”-criterium genoemd;

2. indien de inspecteur in vergaande mate onzorgvuldig heeft gehandeld.²

2.12.

Belanghebbende stelt dat het door de inspecteur eigenhandig verhogen van de op aangifte verschuldigde Bpm zo zeer in strijd is met het wettelijke systeem van heffing door middel van voldoening op aangifte dat sprake is van een aan de inspecteur te wijten onrechtmatigheid, waarbij op het moment van correctie duidelijk moet zijn geweest dat die handelwijze in rechte geen stand zou houden. Gelet daarop bestaat volgens belanghebbende recht op een integrale proceskostenvergoeding.

2.13.

2.14.

Van belang is tevens dat de inspecteur voor het overige niets aan de aangifte heeft gewijzigd en dat hij zich, gelet op het e-mailverkeer tussen hem en belanghebbende, heeft ingespannen om belanghebbende alsnog zo snel mogelijk een fiscaal akkoord te kunnen verlenen. De rechtbank merkt daarbij overigens op dat de inspecteur zich welwillend heeft opgesteld door via e-mail alsnog een oplossing te zoeken en daarmee tegemoet heeft willen komen aan de tijdnood van belanghebbende om zo spoedig mogelijk een fiscaal akkoord te verkrijgen.

2.15.

De rechtbank is samenvattend van oordeel dat de inspecteur met het sturen van een betaalbericht met een hoger bedrag aan verschuldigde Bpm niet tegen beter weten in en evenmin ernstig onzorgvuldig gehandeld heeft. Dat betekent dat er geen bijzondere omstandigheden zijn die een afwijking van de forfaitaire proceskostenvergoeding rechtvaardigen.

2.16.

De rechtbank stelt de proceskosten op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.598 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het bijwonen van het hoorgesprek met een waarde per punt van € 265, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 534 en een wegingsfactor 1). De rechtbank acht geen gronden aanwezig voor een hogere proceskostenvergoeding. De rechtbank neemt het verschijnen ter zitting voor de meervoudige kamer van 27 februari 2019 niet mee in de proceskostenvergoeding voor de onderhavige zaak. Voor deze meervoudige zitting is reeds in vijf uitspraken van zaken die eveneens eerder op die regiezitting zijn behandeld, een vergoeding toegekend van in totaal € 3.702. De rechtbank acht het niet redelijk om daar nogmaals een vergoeding voor toe te kennen.

2.17.

Belanghebbende heeft ter zitting voor de behandeling voor de enkelvoudige kamer op 25 maart 2021 een verzoek gedaan om toekenning van een vergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. Tussen partijen is niet in geschil dat het bezwaarschrift op 6 januari 2017 door de inspecteur is ontvangen. De uitspraak van de rechtbank wordt op 8 april 2021 gedaan en dus afgerond 52 maanden na indiening van het bezwaarschrift. De redelijke termijn die staat voor de behandeling van bezwaar en beroep is als uitgangspunt 24 maanden, waarvan 6 maanden voor bezwaar en 18 maanden voor beroep. Nu er geen reden is om van dit uitgangspunt af te wijken, bedraagt de overschrijding van de redelijke termijn 28 maanden.

2.18.

2.19.

Belanghebbende heeft tevens recht op vergoeding van het griffierecht.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;