Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 10-06-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3216, AWB - 19 _ 5821

1. Ter zitting heeft de gemachtigde namens belanghebbende aangegeven de vastgestelde WOZ-waarde voor de woningen niet langer te betwisten. Belanghebbende verzoekt de rechtbank uitsluitend nog uitspraak te doen op zijn grief betreffende schending van het motiveringsbeginsel, en het verzoek om proceskostenvergoeding en immateriële schadevergoeding.

2. Op grond van artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht moet een uitspraak op bezwaar berusten op een deugdelijke motivering. Aan de inhoud en omvang van de motivering stelt de wet geen nadere eisen, maar een (negatieve) beslissing op bewaar moet wel afdoende ingaan op de aangevoerde argumenten en moet inzicht bieden in de redenen die aan die beslissing ten grondslag liggen¹.

3. Belanghebbende stelt dat de uitspraak op bezwaar niet toereikend is gemotiveerd. Meer specifiek geeft belanghebbende aan dat de heffingsambtenaar pas in beroep een taxatierapport heeft overgelegd met (deels) nieuwe referentieobjecten die de waarde van de woning gemotiveerd onderbouwen.

4. De rechtbank stelt voorop dat volgens vaste jurisprudentie schending van het motiveringsbeginsel in beginsel niet kan leiden tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar, maar enkel tot gevolg kan hebben dat de rechtbank, zo deze de uitspraak van de heffingsambtenaar bevestigt, verplicht is om zelf de gronden daarvoor in haar uitspraak op te nemen. Naar het oordeel van de rechtbank is in het voorliggende geval geen sprake van schending van het motiveringsbeginsel. De heffingsambtenaar heeft in de uitspraak op bezwaar aangegeven welke referentieobjecten ten grondslag zijn gelegd aan de gehandhaafde WOZ-waarde en heeft tevens een matrix overgelegd. Daarnaast is de heffingsambtenaar in de uitspraak op bezwaar ingegaan op de bezwaargrond betreffende de aanwezigheid van houtworm en asbest. Ook stond het de heffingsambtenaar vrij in beroep nieuwe referentieobjecten ten grondslag te leggen ter onderbouwing van de waarde. Van schending van het motiveringsbeginsel is daarom geen sprake.

5. Omdat de WOZ-waarden niet langer in geschil zijn en de grond van belanghebbende niet slaagt, zullen de beroepen ongegrond worden verklaard.

6. Belanghebbende maakt aanspraak op vergoeding van immateriële schade vanwege de overschrijding van de redelijke termijn waarbinnen de onderhavige geschillen beslecht hadden moeten zijn.

7. In dit geval is sprake van één bezwaarschrift, dat op 5 april 2019 door de heffingsambtenaar is ontvangen. De heffingsambtenaar heeft ook in één uitspraak op het bezwaar betreffende twee WOZ-beschikkingen beslist. De rechtbank doet één uitspraak op 10 juni 2021. Dat belanghebbende twee beroepen heeft ingediend, doet hier niet aan af.

De redelijke termijn voor behandeling van bezwaar en beroep bedraagt twee jaar, te rekenen vanaf de datum van ontvangst van het bezwaarschrift. Nu de redelijke termijn met drie maanden is overschreden, heeft belanghebbende - uitgaande van € 500,- per overschrijding per half jaar - recht op een schadevergoeding van € 500,-. Omdat de bezwaarfase afgerond zes maanden heeft geduurd en daarmee binnen de redelijke termijn is gebleven, komt dit bedrag volledig (dus € 500,-) voor rekening van de Staat der Nederlanden (Minister van Justitie en Veiligheid).

8. Gelet op het overwogene in 5. dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard. De toekenning van immateriële schadevergoeding maakt dat niet anders. Wel bestaat om die reden recht op proceskostenvergoeding voor de beroepsfase en vergoeding van griffierecht.

9. Niet valt in te zien waarom belanghebbende één bezwaarschrift heeft ingediend en vervolgens naar aanleiding van één uitspraak op bezwaar twee beroepschriften heeft ingediend. Gezien de samenhang en het feit dat slechts sprake is van een proceskostenveroordeling vanwege overschrijding van de redelijke termijn, is de rechtbank van oordeel dat slechts 1 punt hoeft te worden toegekend voor de twee beroepschriften en dat sprake is van een factor 1 vanwege samenhang. De kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 534,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 534,-, een wegingsfactor 0,5 en een factor 1 vanwege samenhang). Omdat de vergoeding alleen plaatsvindt in verband met de toekenning van een vergoeding van immateriële schade, is de wegingsfactor voor het gewicht van de zaak gesteld op 0,5 (licht).²

10. Nu de overschrijding van de redelijke termijn geheel aan de rechtbank is te wijten, zal de Staat der Nederlanden worden veroordeeld voor de proceskosten. Ook dient om die reden het griffierecht van € 94,- door de Staat der Nederlanden te worden vergoed. Voor de twee beroepschriften is namelijk per zaak € 47,- griffierecht geheven.