Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 29-06-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3317, BRE - 20 _ 6659

Naar aanleiding van de behandeling van de aangifte IB/PVV 2017 van de dochter van belanghebbende heeft de inspecteur aangekondigd navorderingsaanslagen IB/PVV over de jaren 2013 tot en met 2017 en vergrijpboetes op te leggen met betrekking tot de lening aan de dochter. Naar aanleiding hiervan heeft belanghebbende de inspecteur laten weten dat hij ook een vordering van € 100.000 heeft op zijn zoon en dat deze eveneens ten onrechte niet is opgenomen in zijn aangiften IB/PVV over de onderhavige jaren.

De inspecteur heeft de grondslag sparen en beleggen over deze jaren verhoogd met € 200.000, bestaande uit een vordering van € 100.000 per kind. Deze correcties zijn volledig aan belanghebbende toegerekend. Tevens is aan belanghebbende een vergrijpboete opgelegd van 75% van de niet aangegeven belastbare inkomsten uit sparen en beleggen ter zake van de lening aan de dochter over de voornoemde jaren.

Is de hoorplicht geschonden?

Zijn de vergrijpboetes terecht en tot juiste bedragen opgelegd?

Op grond van 67e van de AWR kan de inspecteur, met betrekking tot een belasting welke bij wege van aanslag wordt geheven, aan een belastingplichtige een vergrijpboete opleggen, indien het aan diens opzet of grove schuld is te wijten dat de aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld of anderszins te weinig belasting is geheven.

Van grove schuld kan slechts worden gesproken indien de handelwijze van de belastingplichtige als een in laakbaarheid aan opzet grenzende onachtzaamheid moet worden gekwalificeerd¹. Opzet en grove schuld van een ander dan de belastingplichtige, bijvoorbeeld diens adviseur, mag voor het opleggen van een boete niet aan de belastingplichtige worden toegerekend. Dit neemt niet weg dat de omstandigheid dat de belastingplichtige een adviseur heeft ingeschakeld, aan wie opzet of grove schuld kan worden verweten, kan samengaan met de mogelijkheid dat ook bij de belastingplichtige zelf opzet of grove schuld aanwezig is geweest. In dat verband kan van belang zijn of de belastingplichtige de zorg heeft betracht die redelijkerwijs van hem kan worden gevergd bij de keuze van zijn adviseur en bij de samenwerking met die adviseur².

De inspecteur heeft zich – in de kern – op het standpunt gesteld dat sprake is van grove schuld en dat belanghebbende door het niet overleggen van de leningsovereenkomsten aan zijn belastingadviseur, bij de samenwerking met zijn adviseur niet de zorg heeft betracht die van belanghebbende kan worden gevergd.

Belanghebbende heeft dit betwist en gesteld dat, ook al zijn de leningsovereenkomsten zelf niet overgelegd, in de map met privégegevens de nota’s aanwezig waren waarin verwezen wordt naar de betreffende leningsovereenkomsten, inclusief de voor de belastingheffing relevante gegevens. Naar de mening van belanghebbende mocht hij er van uitgaan dat zijn adviseur deze gegevens op juiste wijze in de aangiften IB/PVV zou verwerken. Voor zover deze nota’s onvoldoende informatie bevatten had het op de weg van zijn belastingadviseur gelegen om bij kennisname van deze nota’s hierover vragen te stellen aan belanghebbende. Belanghebbende heeft verder verklaard dat hij, vóór dit geschil met de Belastingdienst naar boven kwam, geen aanleiding heeft gehad om te twijfelen aan de deskundigheid of de zorgvuldigheid van zijn belastingadviseur. Voorts heeft belanghebbende ter zitting verklaard dat hij pas later erachter is gekomen dat zijn belastingadviseur nooit in de map met privégegevens heeft gekeken en evenmin de eerdere aangiften IB/PVV van belanghebbende heeft geraadpleegd die opgesteld waren door zijn voormalige belastingadviseur.

Vast staat dat belanghebbende jaarlijks de nota’s heeft overgelegd. Gelet op de gegevens die op de nota’s waren vermeld – zoals de naam van de schuldenaar, hoogte van de lening, het rentepercentage en de datum van de leningsovereenkomst – is de rechtbank van oordeel dat belanghebbende voldoende informatie over de vorderingen op zijn kinderen heeft verstrekt aan zijn adviseur. Alsdan kan niet worden gezegd belanghebbende bij de samenwerking met zijn adviseur niet de zorg heeft betracht die van hem kan worden gevergd. Nu achteraf geconstateerd is dat de belastingadviseur de map met privégegevens onvoldoende heeft onderzocht, kan dit belanghebbende niet zonder meer worden tegengeworpen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur aldus niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van grove schuld. Dit brengt mee dat de boetes niet in stand kunnen blijven.

Belanghebbende heeft ter zitting toegelicht dat indien de rechtbank zijn standpunt ten aanzien van de boetes gegrond acht, het standpunt met betrekking tot de verdeling, geen verdere behandeling behoeft. De rechtbank zal dit dan ook achterwege laten.

Navorderingsaanslag IB/PVV 2017

Conclusie

Deze uitspraak is gedaan door mr. T.H.J. Verhagen, rechter, in aanwezigheid van mr. A.S. Wiskerke-Hovanesian, griffier, op 29 juni 2021 en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, derde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583,

5201 CZ ’s-Hertogenbosch.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep.

Voor burgers is het mogelijk hoger beroep digitaal in te stellen. Hiervoor kan gebruik worden gemaakt van de formulieren op Rechtspraak.nl / Digitaal loket bestuursrecht.