Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 16-07-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3592, AWB - 20 _ 5540 tot en met 20_5543

De termijn voor het indienen van een verzetschrift bedraagt zes weken (artikel 6:7 en 8:55 van de Awb). De verzettermijn eindigde in dit geval derhalve op 7 september 2020.

Een verzetschrift is tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Bij verzending per post is een verzetschrift eveneens tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn van zes weken ter post is bezorgd, mits het niet later dan een week na afloop van die termijn is ontvangen (artikel 6:9 van de Awb).

Gelet op de datum van binnenkomst van het verzetschrift (2 november 2020) is het verzetschrift niet tijdig ingediend.

Belanghebbende heeft ten aanzien van de ontvankelijkheid van het verzet aangevoerd dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding (6:11 Awb). Belanghebbende stelt dat de uitspraak van de rechtbank hem te laat (eind oktober) heeft bereikt. Belanghebbende huurt een kamer aan de [woonplaats] en staat op dit adres ook ingeschreven in het BRP (de basisregistratie personen bij de gemeente) sinds 11 november 2019. Hij verblijft hier echter niet, maar op campings. Dat betekent dat hij per post slecht bereikbaar is. In dit kader heeft hij afspraken gemaakt met de verhuurder en een tussenpersoon, die de verantwoordelijkheid dragen voor een (tijdige) overdracht van post en informatie aan belanghebbende. Die afspraken zijn volgens belanghebbende niet altijd even goed nageleefd, hetgeen te maken heeft met de gezondheidstoestand van zowel belanghebbende als de verhuurder, aldus belanghebbende.

Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake van een verzuim dat niet aan belanghebbende kan worden toegerekend. De rechtbank overweegt daartoe als volgt. Niet in geschil is dat de uitspraak van de rechtbank op het juiste adres is uitgereikt. Volgens informatie van Post NL is dat gebeurd op 28 juli 2020. Dat belanghebbende niet of weinig aanwezig is op dat adres en dat de gemaakte afspraken met zijn verhuurder en tussenpersoon omtrent de overdracht van de post niet tijdig zijn nageleefd dient voor risico van belanghebbende te blijven. De verklaring inzake zijn gezondheidstoestand maken dat niet anders. Daarbij heeft de rechtbank meegewogen dat uit de verklaringen ter zitting volgt dat belanghebbende in staat was om kort na ontvangst van de in verzet bestreden uitspraak van zijn tussenpersoon eind oktober daarmee naar de huidige gemachtigde te gaan.

Gelet op het vorenstaande is het verzet van belanghebbende niet-ontvankelijk.

Belanghebbende heeft verzocht om een immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. Gelet op de uitgangspunten in de jurisprudentie van de Hoge Raad, bedraagt de redelijke termijn voor de berechting in eerste feitelijke aanleg in beginsel twee jaar, waarvan 6 maanden worden toegerekend aan de bezwaarfase en 18 maanden aan de beroepsfase.¹ De rechtbank overweegt als volgt.

Het beroep van belanghebbende is niet-ontvankelijk verklaard wegens het niet betalen van het griffierecht. De Hoge Raad heeft in zijn arrest² overwogen dat in het geval dat het beroep niet-ontvankelijk is verklaard wegens niet betalen van het griffierecht, slechts dan een uitspraak op een verzoek om immateriële schadevergoeding behoeft te worden gedaan als uitspraak wordt gedaan nadat sinds het instellen van het beroep meer dan anderhalf jaar zijn verstreken. Indien de rechtbank op de voet van artikel 8:54 Awb na vereenvoudigde behandeling uitspraak heeft gedaan en daartegen verzet is gedaan als bedoeld in artikel 8:55 Awb, eindigt deze termijn met de uitspraak waarbij het verzet ongegrond dan wel niet-ontvankelijk is verklaard. In het onderhavige geval doet de rechtbank uitspraak op 16 juli 2021. Daarmee is de standaardtermijn van 1,5 jaar overschreden, zodat de rechtbank uitspraak dient te doen aangaande het verzoek om immateriële schadevergoeding. De rechtbank zal derhalve hierna ingaan op het verzoek om immateriële schadevergoeding.

De rechtbank zal allereerst ingaan op de vraag of aanleiding bestaat voor verlenging van de redelijke termijn vanwege bijzondere omstandigheden in deze zaken.

Het bedrag van de toe te kennen vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn dient dan als volgt te worden vastgesteld. De rechtbank zal gelet op de verklaringen ter zitting uitgaan van een ontvangstdatum van het bezwaar van 6 februari 2018 (de dag na dagtekening van het bezwaar). Er zijn geen aanknopingspunten dat het bezwaarschrift later dan die datum is ontvangen. De inspecteur heeft uitspraak op bezwaar gedaan op 11 januari 2019. De rechtbank doet uitspraak op 16 juli 2021. De procedure heeft dan in totaal 42 maanden geduurd. De termijn van twee jaar die als uitgangspunt dient voor de redelijke termijn in de fase van bezwaar en beroep, moet worden verlengd met 10 maanden (zie 3.9.3.). Dit betekent dat de redelijke termijn in de fase van bezwaar en beroep is overschreden met afgerond 8 maanden, zodat de immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn in in beginsel € 1.000 bedraagt. De niet-ontvankelijkverklaring van de belanghebbende in diens beroep gevolgd door een niet-ontvankelijkverklaring in verzet brengt echter mee dat het optreden van de inspecteur niet meer aan het oordeel van de rechter is onderworpen.⁴ Derhalve kan alleen een vergoeding voor immateriële schade worden toegekend voor de overschrijding van de redelijke termijn voor zover deze is toe te rekenen aan de procedure bij de rechtbank. Van de 8 maanden waarmee de redelijke termijn is overschreden, moeten 6 maanden worden toegerekend aan de bezwaarfase (het tijdsverloop waarmee de voor de bezwaarfase als redelijk aan te merken termijn is overschreden) en het restant, derhalve 2 maanden, aan de beroepsfase. De toe te kennen vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn bedraagt daarom 2/8 van € 1.000 oftewel € 250. De rechtbank heeft de Minister van Justitie en Veiligheid in zoverre aangemerkt als partij in dit geding.

De rechtbank vindt aanleiding om de minister te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met behandeling van het verzet redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Besluit) voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 801 (0,5 punt voor het indienen van het verzetschrift en een 0,5 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 534⁵ en een wegingsfactor 0,5 voor het gewicht van de zaken en een wegingsfactor 1,5 voor samenhang). De zaken hebben betrekking op naheffingsaanslagen BPM, zodat een waarde per punt is toegepast van € 534. De wegingsfactor 0,5 is toegekend omdat een proceskostenvergoeding alleen wordt toegekend in verband met de toekenning van een immateriële schadevergoeding. De wegingsfactor 1,5 is toegekend omdat er bij zaaknummers BRE 20/5540 tot en met 20/5543 sprake is van vier of meer zaken die naar het oordeel van de rechtbank samenhangen in de zin van artikel 3 van het Besluit.