Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 15-07-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3725, BRE 20/7405 en 20/7406

Nadat aan belanghebbende definitieve aanslagen IB/PVV voor de jaren 2015 en 2016 zijn opgelegd, heeft belanghebbende voor beide jaren een herziene aangifte IB/PVV ingediend. In die herziene aangiften heeft hij inkomsten uit dienstbetrekking met een op Noord-Cyprus gevestigde werkgever opgegeven.

De inspecteur heeft naar aanleiding van de door belanghebbende ingediende herziene aangiften navorderingsaanslagen IB/PVV over de jaren 2015 en 2016 opgelegd. De inspecteur heeft in de navorderingsaanslagen geen aftrek ter voorkoming van dubbele belasting verleend.

In geschil is of voor de jaren 2015 en 2016 aan belanghebbende voorkoming van dubbele belasting moet worden verleend voor de inkomsten uit dienstbetrekking met de in Noord-Cyprus gevestigde werkgever. Tussen partijen is niet in geschil dat het betreffende inkomen in Nederland aangemerkt moet worden als inkomen uit werk en woning. Het gaat uitsluitend om de vraag of recht op voorkoming van dubbele belasting bestaat op basis van (i) een belastingverdrag of (ii) de eenzijdige regeling.

De rechtbank stelt voorop dat het aan belanghebbende is om feiten en omstandigheden te stellen, en bij betwisting door de inspecteur, aannemelijk te maken dat recht bestaat op voorkoming van dubbele belasting.

In dit geval is de feitelijke aanwezigheid van belanghebbende het belangrijkste aanknopingspunt om te kunnen beoordelen of recht op voorkoming van dubbele belasting bestaat. Om te bezien of aan de voorwaarden voor vrijstelling op basis van enig belastingverdrag wordt voldaan, is verder van belang dat daartoe de relevante feiten worden gesteld, afhankelijk van welk verdrag wordt ingeroepen.

Belanghebbende heeft een projectoverzicht, een verklaring van de werkgever en een verklaring van het bedrijf waarvoor hij opdrachten uitvoerde, overgelegd. Deze stukken geven echter geen inzicht in waar belanghebbende in de betreffende perioden feitelijk werkte, omdat de in het overzicht genoemde periode overlappen. Belanghebbende heeft niet gesteld hoeveel dagen hij waar aanwezig is geweest, en evenmin dat aan overige voorwaarden voor toepassing van een of meerdere belastingverdragen is voldaan. De rechtbank kan dan ook niet beoordelen of aan de voorwaarden van een belastingverdrag is voldaan op grond waarvan recht op voorkoming van dubbele belasting zou kunnen bestaan.

Indien en voor zover belanghebbende een beroep doet op voorkoming van dubbele belasting voor landen waarmee geen belastingverdrag is gesloten, zou recht op voorkoming van dubbele belasting kunnen bestaan op grond van een eenzijdige regeling. In dat geval geldt ook de zogeheten ‘onderworpenheidstoets’. Dat betekent dat er pas reden is voor het verlenen van voorkoming van dubbele belasting als belanghebbende inkomstenbelasting in een ander land moet betalen.

Belanghebbende heeft geen inzicht gegeven of in een ander land inkomstenbelasting is voldaan. Met hetgeen belanghebbende heeft gesteld en overgelegd, is de rechtbank van oordeel dat er ook onvoldoende gegevens zijn om te kunnen beoordelen of aan de vereisten van voorkoming van dubbele belasting op grond van een eenzijdige regeling is voldaan.

De rechtbank komt tot de conclusie dat de inspecteur terecht geen voorkoming van dubbele belasting heeft verleend in de navorderingsaanslagen IB/PVV over de jaren 2015 en 2016. Dat betekent dat de navorderingsaanslagen en de daarbij in rekening gebrachte belastingrente in stand blijven.

De beroepen zijn ongegrond. Ook ziet de rechtbank geen aanleiding voor een proceskostenvergoeding.