Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 22-07-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3736, BRE 20/9850

2.1.

Aan belanghebbende is een aanslag IB/PVV 2015 opgelegd. Belanghebbende heeft hiertegen bezwaar gemaakt en daarbij verzocht om uitstel van betaling.

2.2.

Naar aanleiding van de uitspraak op bezwaar van de inspecteur heeft de ontvanger het verleende uitstel van betaling ingetrokken.

2.3.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar van de inspecteur beroep (en hoger beroep) ingediend. Tevens heeft belanghebbende opnieuw verzocht om uitstel van betaling.

2.4.

De ontvanger heeft aan belanghebbende een aanmaning verzonden en daarbij aanmaningskosten van € 16 in rekening gebracht. Bij uitspraak op bezwaar heeft de ontvanger de aanmaning vernietigd en de kosten verminderd naar nihil.

2.5.

Naar aanleiding van de gerechtelijke uitspraak inzake het door belanghebbende ingestelde hoger beroep heeft de ontvanger het verleende uitstel van betaling ingetrokken en heeft hij, wegens het niet tijdig betalen van de aanslag IB/PVV 2015, aan belanghebbende een dwangbevel betekend en daarbij dwangbevelkosten van € 47 in rekening gebracht.

2.6.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de ontvanger de dwangbevelkosten gehandhaafd.

2.7.

2.8.

De ontvanger stelt zich op het standpunt dat voor de berekening van de kostenvergoeding moet worden uitgegaan van het Besluit proceskosten bestuursrecht waarbij een wegingsfactor 0,25 dient te worden toegepast. Gelet op het feit dat in bezwaar een onjuiste grief is aangevoerd en daarbij slechts één enkele grief, is een wegingsfactor ‘zeer licht’ gerechtvaardigd, aldus de ontvanger. Belanghebbende bestrijdt dat een wegingsfactor van 0,25 zou moeten gelden.

2.9.

De rechtbank stelt voorop dat de wegingsfactor wordt bepaald door de aard, het belang en de ingewikkeldheid van de zaak. Op grond van onderdeel C1 van de bijlage bij het Besluit proceskosten bestuursrecht worden de wegingsfactoren ingedeeld in vijf categorieën, van zeer licht (factor 0,25) tot zeer zwaar (factor 2). De rechtbank dient zelfstandig – op grond van de eigen waardering – te beoordelen in welke gewichtscategorie een zaak valt (zie Hoge Raad 23 september 2011, ECLI:NL:HR:2011:BT2293).

2.10.

De rechtbank neemt als uitgangspunt dat de behandeling van een zaak in beginsel behoort tot de categorie gemiddeld (factor 1), tenzij er duidelijke gronden zijn om hiervan af te wijken. De rechtbank ziet in hetgeen de ontvanger heeft aangevoerd geen aanleiding om af te wijken van een gemiddelde wegingsfactor. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat de ontvanger slechts elf dagen voor de zitting zijn verweerschrift heeft ingediend waarbij hij zijn standpunt met betrekking tot de kostenvergoeding heeft ingenomen.

2.11.

De rechtbank stelt de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 2.026 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor de hoorzitting met een waarde per punt van € 265, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 748 en een wegingsfactor 1).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;