Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 29-07-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3856, BRE 19/5417

Belanghebbende is eigenaar en gebruiker van de woningen gelegen op de percelen [Woning 2] en [Woning 1] te [woonplaats] . Belanghebbende staat met zijn gezin ingeschreven op het adres [Woning 2] .

Beide woningen zijn gelegen op een vakantiepark. Permanente bewoning is in beginsel niet toegestaan. Belanghebbende heeft een gedoogverklaring gekregen om de woning [Woning 2] permanent te bewonen. De woning [Woning 1] heeft een recreatieve bestemming en mag niet permanent worden bewoond.

De heffingsambtenaar heeft aan belanghebbende een aanslag afvalstoffenheffing opgelegd ter zake van het perceel [Woning 1] van € 223,80. Bij uitspraak op bezwaar heeft de heffingsambtenaar de aanslag gehandhaafd.

In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag afvalstoffenheffing met betrekking tot het perceel [Woning 1] terecht en naar het juiste bedrag is opgelegd.

Op grond van artikel 1, onder a, van de Verordening op de heffing en de invordering van afvalstoffenheffing en reinigingsrechten Schouwen-Duiveland 2019 (de Verordening) wordt onder de naam afvalstoffenheffing een directe belasting geheven.¹ In artikel 4 van de Verordening is bepaald dat de belasting wordt geheven van degene die in de gemeente naar de omstandigheden beoordeeld al dan niet krachtens eigendom, bezit, beperkt recht of persoonlijk recht gebruik maakt van een perceel ten aanzien waarvan een verplichting tot het inzamelen van huishoudelijke afvalstoffen geldt.² Op grond van artikel 5 van de Verordening wordt de belasting geheven naar de maatstaven en tarieven opgenomen in de bij de Verordening behorende tarieventabel. Voor het jaar 2019 is aan belanghebbende een aanslag afvalstoffenheffing opgelegd naar het tarief dat geldt voor een huishouding van een of meer personen indien het perceel niet permanent mag worden bewoond of bestemd is voor de (recreatieve) verhuur (het meerpersoonshuishouden-tarief).³

Naar het oordeel van de rechtbank is de aanslag afvalstoffenheffing terecht en naar het juiste bedrag opgelegd. De rechtbank overweegt daarbij als volgt. De keuze voor een systeem van afvalstoffenheffing is voorbehouden aan de gemeenteraad. Belanghebbende is eigenaar en gebruiker van het onderhavige perceel. Voor dat perceel geldt een verplichting voor de gemeente tot het inzamelen van huishoudelijke afvalstoffen. De stelling van belanghebbende dat hij feitelijk geen gebruik maakt van de gemeentelijke afvalinzameling doet daar niet aan af. Maatgevend is immers of de gemeente verplicht is om voor het onderhavige perceel afval in te zamelen, niet of de eigenaar van het perceel daadwerkelijk gebruik maakt van de afvalinzameling door de gemeente. Aan dat eerste vereiste is voldaan.

Het betoog van belanghebbende dat sprake is van een onredelijke heffing omdat geen rekening is gehouden met de grootte van het huishouden slaagt niet. Voor zover geen sprake is van een onredelijke of onwillekeurige heffing is de rechtbank niet bevoegd om te oordelen over het door de gemeenteraad gekozen systeem van de afvalstoffenheffing. Naar het oordeel van de rechtbank is in het onderhavige geval geen sprake van een onredelijke of willekeurige heffing. De gemeenteraad heeft weliswaar de mogelijkheid een tarief vast te stellen dat ziet op het exacte aantal bewoners per perceel, maar dit is geen vereiste. Vereist is slechts dat de heffing wordt opgelegd voor het feitelijk gebruik maken van het perceel ten aanzien waarvan een verplichting tot het inzamelen van huishoudelijke afvalstoffen geldt. In dat geval kan niet worden gezegd dat de keuze om een tarief in te stellen naar een vast bedrag zonder rekening te houden met de grootte van een huishouden onredelijk is.

Gelet op dat wat hiervoor is overwogen is het beroep ongegrond verklaard.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.