Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-08-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:4080, AWB - 19 _ 6168

1. Belanghebbende en zijn oudere broer [persoon] zijn sinds 19 december 2018 voor gelijke delen eigenaar van de woning aan de [adres] in [plaats] . Zij zijn met ingang van 19 december 2018 ingeschreven in het bevolkingsregister op dit adres.

2. De rechtbank stelt voorop dat belanghebbende uitsluitend bezwaar en beroep heeft ingesteld tegen het dwangbevel. De aanslag gemeentelijke belastingen en de aanmaning vallen dus buiten de omvang van het geschil.

3. De rechtbank merkt verder op dat geen beroep bij de belastingrechter kan worden ingesteld tegen een handeling tot invordering van een belastingaanslag.¹

4. Tegen de kosten van een dwangbevel staat op grond van artikel 7, eerste lid, van de Kostenwet invordering rijksbelastingen (hierna: Kostenwet) in samenhang met artikel 231, eerste lid, van de Gemeentewet wel beroep open bij de belastingrechter.

5. Partijen twisten over de vraag of de betekeniskosten voor het dwangbevel (de invorderingskosten) terecht zijn opgelegd. In geschil is tevens de vraag of het dwangbevel terecht enkel aan [persoon] is opgelegd.

6. De relevante wettelijke bepalingen zijn opgenomen in de bijlage bij deze uitspraak.

7. Belanghebbende voert aan dat hij het er niet mee eens is dat de aanslag gemeentelijke belastingen en de daaropvolgende correspondentie enkel aan zijn broer

[persoon] zijn gericht.

8. De invorderingsambtenaar stelt dat belanghebbende op de peildatum 1 januari 2019 tezamen met [persoon] eigenaar was van de woning. Nu ter zake van de woning sprake is van twee eigenaren met een gelijk aandeel in de woning, die beide op dezelfde datum in de gemeentelijke basisadministratie zijn ingeschreven, wordt op grond van beleidsregels van de gemeente de aanslag opgelegd aan de eigenaar die de hoogste leeftijd heeft. Dat is in dit geval [persoon] . De invorderingsambtenaar stelt zich op het standpunt dat het dwangbevel terecht aan [persoon] is opgelegd.

9. De rechtbank overweegt het volgende. Niet in geschil is dat belanghebbende tezamen met zijn broer [persoon] op 1 januari 2019 voor gelijke delen als eigenaar gerechtigd was tot de woning. Belanghebbende en zijn broer zijn gelijktijdig ingeschreven op het adres [adres] te [plaats] (19 december 2018). In dat geval geldt op grond van artikel 1 van onderdeel E van de Beleidsregels voor het aanwijzen van een belastingplichtige in een keuzesituatie van de gemeente Tilburg (Beleidsregels), in samenhang gelezen met artikel 2 van onderdeel A van de Beleidsregels, dat de oudste in leeftijd degene is op wiens naam de gemeentelijke belastingaanslagen worden gesteld.

10. De rechtbank stelt vast dat [persoon] de oudste broer is. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de aanwijzing van [persoon] als belastingplichtige juist is en dat de aanslag, de aanmaning en dus ook het dwangbevel terecht aan hem (en niet aan belanghebbende) zijn opgelegd.

11. De rechtbank oordeelt daaropvolgend dat het verzoek van belanghebbende om de aanslag gemeentelijke belastingen en daarmee samenhangende correspondentie voortaan ook aan hem te richten op grond van de Beleidsregels niet gehonoreerd hoeft te worden.

De invorderingsambtenaar heeft bovendien toegelicht dat het om diverse praktische redenen niet mogelijk is om de correspondentie ter zake van de gemeentelijke belastingen ook aan belanghebbende te richten.

12. Het beroep zal daarom, voor zover gericht tegen de keuze van de belastingplichtige, ongegrond worden verklaard.

13. Belanghebbende verzoekt tevens om terugbetaling van de boetes. De rechtbank begrijpt dat hij hiermee doelt op de kosten van de betekening van het dwangbevel.

14. Vaststaat dat de aanslag van 28 februari 2019 niet tijdig is betaald. Ook na de aanmaning van 31 juli 2019 bleef betaling uit. De invorderingsambtenaar mocht daarom, naar het oordeel van de rechtbank, op grond van artikel 12 van de Invorderingswet 1990 een dwangbevel uitvaardigen en gelijktijdig de invorderingskosten in rekening brengen bij de belastingplichtige (in dit geval dus [persoon] ).

15. De omstandigheid dat [persoon] enkele maanden afwezig was in verband met een stage en daarom de aanslag, de aanmaning en het dwangbevel niet heeft gezien, kan er naar het oordeel van de rechtbank niet toe leiden dat de invorderingskosten niet verschuldigd zijn. Het ligt immers op de weg van [persoon] om bij langere afwezigheid adequate maatregelen te treffen voor het behandelen van zijn post en het behartigen van zijn belangen. Dit had hij eenvoudig kunnen regelen door aan belanghebbende te vragen om zijn post in de gaten te houden. Dat hij dit niet heeft gedaan, dient voor zijn rekening en risico te blijven.

16. Het beroep, voor zover het is gericht tegen de invorderingskosten, slaagt niet.

17. Het beroep is ongegrond. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.