Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 23-12-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:6670, 19/6715

Belanghebbende heeft op 20 november 2018 in één brief bezwaar gemaakt tegen de aanslagen forensenbelasting over de jaren 2017 en 2018. De rechtbank heeft in het dossier geen kopie aangetroffen van de uitspraak op het bezwaar tegen de aanslag forensenbelasting over het jaar 2017. Belanghebbende schrijft dat hij deze ook nooit heeft ontvangen. In het verweerschrift schrijft de heffingsambtenaar dat in de uitspraak op bezwaar van 8 januari 2019 zowel op het bezwaar over het jaar 2017, als op het bezwaar over het jaar 2018 is beslist. Naar het oordeel van de rechtbank blijkt dit onvoldoende uit dat besluit. De rechtbank heeft daarbij in aanmerking genomen dat als onderwerp staat genoemd: ‘bezwaar aanslag-/beschikkingsbiljet 2018’ en in de tekst van het besluit wordt ook alleen gesproken over het jaar 2018 en de aanslag van 30 juni 2018. De rechtbank is aldus met belanghebbende eens dat deze uitspraak op bezwaar alleen ziet op het door hem ingediende bezwaar over het jaar 2018.

De rechtbank ziet in het voorgaande aanleiding om het beroep van belanghebbende dat betrekking heeft op de forensenbelasting over het jaar 2017 aan te merken als een beroep wegens het niet tijdig beslissen op het bezwaar van belanghebbende.

Het bestuursorgaan beslist op het bezwaar binnen zes weken na de dag waarop de bezwaartermijn is verstreken.¹ De termijn voor het indienen van een bezwaarschrift bedraagt zes weken². De termijn voor het instellen van bezwaar vangt aan op de dag na die van dagtekening van de beschikking, tenzij de dag van dagtekening gelegen is vóór de dag van de bekendmaking.³ Tegen het niet tijdig nemen van een uitspraak op bezwaar kan beroep worden ingesteld.⁴ Het beroepschrift kan worden ingediend zodra een bestuursorgaan in gebreke is om op tijd een besluit te nemen en twee weken zijn verstreken nadat een schriftelijke ingebrekestelling door het bestuursorgaan is ontvangen.⁵

De aanslag forensenbelasting voor het jaar 2017 is gedagtekend op 30 juni 2017. Dat betekent dat de bezwaartermijn in beginsel liep van 1 juli 2017 tot uiterlijk 11 augustus 2017. De heffingsambtenaar had gelet daarop in beginsel tot uiterlijk 22 september 2017 om op het bezwaar te beslissen. Dat ligt anders, nu belanghebbende pas op 20 november 2018 bezwaar heeft gemaakt tegen de aanslag. Hoe de heffingsambtenaar ook om zal gaan met dit bezwaarschrift, de rechtbank kan in ieder geval concluderen dat de termijn om een besluit op bezwaar te nemen inmiddels ruimschoots is overschreden. De rechtbank stelt verder vast dat belanghebbende de heffingsambtenaar op 12 oktober 2019 in gebreke heeft gesteld en dat sindsdien meer dan twee weken zijn verstreken. Het beroep wegens het niet tijdig beslissen is daarmee gegrond. Daarbij is in aanmerking genomen dat niet is gebleken dat inmiddels een uitspraak op bezwaar is gedaan.

Op grond van artikel 8:55d, eerste lid, van de Awb bepaalt de rechtbank dat de heffingsambtenaar binnen twee weken na de dag waarop deze uitspraak wordt verzonden alsnog een besluit bekendmaakt. Daarbij is in aanmerking genomen dat geen van partijen zich heeft beroepen op feiten of omstandigheden die aanleiding geven om een andere termijn te stellen als bedoeld in het derde lid. De rechtbank bepaalt met toepassing van artikel 8:55d, tweede lid, van de Awb en in overeenstemming met het landelijke beleid (gepubliceerd op www.rechtspraak.nl) dat de heffingsambtenaar een dwangsom van € 100,- verschuldigd is voor elke dag waarmee de hiervoor genoemde termijn wordt overschreden, met een maximum van € 15.000,-.

De rechtbank is van oordeel dat de heffingsambtenaar het bezwaar tegen de aanslag forensenbelasting voor het jaar 2018 terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard, omdat belanghebbende dat bezwaar buiten de bezwaartermijn heeft ingediend. De aanslag forensenbelasting voor het jaar 2018 is gedagtekend op 30 juni 2018. Dat betekent dat de bezwaartermijn liep van 1 juli 2018 tot uiterlijk 11 augustus 2018.⁶ Belanghebbende heeft op 20 november 2018 – en daarmee te laat – bezwaar gemaakt tegen de aanslag. Ter zitting heeft belanghebbende verklaard dat hij de aanslag wel had ontvangen, maar rond die periode gezondheidsproblemen had en om die reden niet eerder bezwaar heeft kunnen maken. De rechtbank begrijpt dat belanghebbende een moeilijke tijd heeft doorgemaakt, maar acht de termijnoverschrijding gelet op die omstandigheden niet verschoonbaar.⁷ Het had op de weg van belanghebbende gelegen om een derde persoon in te schakelen om namens hem tijdig bezwaar te maken tegen de forensenbelasting over het jaar 2018.

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank het beroep van belanghebbende dat ziet op de forensenbelasting over het jaar 2018 ongegrond verklaren.

Uit de Verordening op de heffing en de invordering van forensenbelasting Schouwen Duiveland 2019 (Verordening) blijkt dat binnen de gemeente Schouwen-Duiveland forensenbelasting wordt geheven van de natuurlijke personen die, zonder in de gemeente hoofdverblijf te hebben, er op meer dan 90 dagen van het belastingjaar, voor zich of hun gezin een gemeubileerde woning beschikbaar houden.⁸

Belanghebbende is eigenaar van de woning aan de [adres] te [plaats] (hierna: de woning).

Belanghebbende betwist niet dat hij zijn hoofdverblijf in 2019 niet in de gemeente Schouwen-Duiveland had. Hij woont namelijk in [woonplaats] . Tussen partijen bestaat geschil over de vraag of in 2019 sprake was van een gemeubileerde woning en of - in het verlengde daarvan - aan het 90 dagen criterium is voldaan.

De heffingsambtenaar is alleen bevoegd om forensenbelasting te heffen, wanneer de woning meer dan 90 dagen van het belastingjaar voor belanghebbende zelf of voor zijn gezin beschikbaar is gehouden. De meer dan negentig dagen behoeven geen aaneensluitende periode te betreffen. Voor het bepalen of aan dit criterium is voldaan tellen niet mee het aantal dagen in 2019 waarop de woning voor verhuring was bestemd, onbruikbaar was of niet mocht worden gebruikt als gevolg van een overheidsmaatregel.⁹

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de heffingsambtenaar niet aannemelijk gemaakt dat belanghebbende de woning in 2019 voor meer dan 90 dagen ter beschikking had voor hemzelf of zijn gezin. De heffingsambtenaar heeft dat standpunt onderbouwd met foto’s waaruit zou blijken dat het huisje gemeubileerd was en niet verbouwd werd, maar ter zitting is gebleken dat die foto’s zijn genomen van een ander huisje, dat is gelegen op een ander park.

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank het beroep van belanghebbende dat betrekking heeft op de forensenbelasting over het jaar 2019 gegrond verklaren en zal de rechtbank de uitspraak op bezwaar vernietigen en de aanslag forensenbelasting over het jaar 2019 herroepen.

Omdat de rechtbank de beroepen die betrekking hebben op de forensenbelasting over de jaren 2017 en 2019 gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat de heffingsambtenaar aan belanghebbende het door hem eenmalig betaalde griffierecht vergoedt.

De rechtbank veroordeelt de heffingsambtenaar in de door belanghebbende gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht vast op € 56,20 (reiskosten openbaar vervoer).