Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 11-05-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:2572, AWB - 18 _ 2033

De inspecteur heeft bij brieven van 27 februari 2018 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 20 maart 2018. In de brieven worden de bezwaarschriften met betrekking tot de auto’s in deze zaken genoemd. In een brief van 20 maart 2018 heeft de inspecteur het volgende opgenomen over het hoorgesprek van 20 maart 2018: “U heeft niet op de uitnodigingen gereageerd dus vooralsnog ging ik uit van uw aanwezigheid.

Na afloop van de zitting van de Rechtbank Gelderland op 15 maart 2018 vroeg ik u of u aanwezig zou zijn op de genoemde datums, 20, 22 en 27 maart 2018. U liet mij weten niet meer naar hoorzittingen te komen omdat het geen zin had. Ik heb daarop gezegd dat de uitnodiging stond en dat er op die datums wat mij betreft gewoon gehoord kon worden. Vervolgens zei u mij dat u wellicht toch zou komen. Of niet. Ik zou dat wel merken.

Ik stel vast dat u vandaag niet op het tijdstip van de uitnodiging verschenen bent. Ik heb geen schriftelijke of telefonische afmelding ontvangen. Ik trek daaruit de conclusie dat u afziet van het recht gehoord te worden voor de voor vandaag geplande dossiers. Ik zal de dossiers dan ook afwerken op basis van de in die dossiers aanwezig informatie.”

De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur aan zijn hoorplicht heeft voldaan, nu de inspecteur de gelegenheid heeft geboden om te horen in onderhavige zaken. Het is de keuze van de gemachtigde om zonder afmelding niet te verschijnen op de hoorzitting.⁶

Hoorplicht zaaknummer 18/5685

De inspecteur heeft bij brief van 14 juni 2018 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 3 juli 2018. In de brief wordt het bezwaarschrift met betrekking tot de auto in deze zaak genoemd. In het hoorverslag van 10 juli 2018 is het volgende opgenomen: “Voor dit hoorgesprek is op 20 juni 2018 een uitnodiging verzonden. Voor een hoorgesprek op 3 juli 2018 werd op 14 juni 2018 een uitnodiging verzonden. Bij de uitnodigingen een lijst met te bespreken dossiers, zodat de gemachtigde zich kan voorbereiden. De afspraak voor deze datums was al eerder gemaakt.

Gemachtigde is op 4 juli 2018 niet verschenen terwijl op 27 juni 2018 nadrukkelijk gevraagd werd om de afspraak te bevestigen. Gemachtigde stelt desgevraagd dat hij verhinderd was.

De heer Verhoeven en [belanghebbende] hebben (eenzijdig) besloten slechts de dossiers van [belanghebbende] (belanghebbende) en van klanten van hem (waarbij hij als bijstand van de gemachtigde optreedt) in te zien en te bespreken. Men heeft ook inzage gevraagd in de dossiers waarvoor op 3 juli 2018 een gesprek was gepland. Hieraan is tegemoet gekomen. Ook voor dit pakket heeft men slechts de dossiers waarbij [belanghebbende] betrokken is willen inzien. Hierover is niet vooraf overleg gepleegd.

Aan het eind van het gesprek is nadrukkelijk gevraagd of de heer Verhoeven (met bijstand van [belanghebbende] ) de overige dossiers van de uitnodigingen nog wenste in te zien. Daarop werd gereageerd dat men dat niet wilde. ("We zijn er klaar mee", "We hebben genoeg gedaan vandaag"). Ook wilde men niet nader in gesprek over zaken als bewijslast, aanleveren van koerslijsten en eventuele berekeningen ("U kent ons standpunt. De bewijslast ligt bij u"). Het is dus gebleven bij het kort aangeven van aanvullingen op het bezwaarschrift als reactie op de voorgenomen uitspraken op bezwaar.

Gezien de houding van gemachtigde en de weigering verder invulling te geven aan het hoorgesprek is besloten om de resterende dossiers zonder hoorgesprek af te wikkelen.”

De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur aan zijn hoorplicht heeft voldaan, nu de inspecteur de gelegenheid heeft geboden om ook te horen in onderhavige zaak op het hoorgesprek van 10 juli 2018.

Hoorplicht zaaknummers 18/5869, 18/5870, 18/5871, 18/6442 en 18/6444

De inspecteur heeft bij brief van 15 mei 2018 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 11 juni 2018. De inspecteur heeft bij brief van 12 juni 2018 belanghebbende nogmaals uitgenodigd voor een hoorgesprek op 26 juni 2018. In een brief van 15 juni 2018 van de inspecteur aan de gemachtigde is het volgende opgenomen: “Gisteren hadden wij telefonisch contact. U vertelde mij [belanghebbende] verhinderd is op 26 juni 2018. U bent niet bereid inzage te nemen en gehoord te worden inzake de dossiers waarbij [belanghebbende] op enigerlei wijze betrokken is. U deed het voorstel het hoorgesprek doorgang te laten vinden maar slechts dossiers van andere cliënten te behandelen.

Ik heb daarmee ingestemd. Ik zal echter alle dossiers gereed zetten. (…)

Voor de afspraak op 26 juni 2018 staan ruim 150 dossiers gereed. Voor veel dossiers is dat al de 4e uitnodiging. Nagenoeg allemaal dossiers (van verschillende belanghebbenden) waarbij betrokkenheid van [belanghebbende] wordt verondersteld.”. In een brief van 27 juni 2018 van de inspecteur aan de gemachtigde is het volgende opgenomen: “Op 12 juni 2018 stuurde ik u de uitnodiging voor het hoorgesprek van 26 juni 2018. Een lijst met dossiers was bijgevoegd. Voor veel dossiers betrof het een 3e of 4e uitnodiging. Op 13 juni 2018 liet u weten dat u op 26 juni 2018 slechts de dossiers wilde bespreken waarbij [belanghebbende] niet betrokken is. Ik reageerde per brief van 15 juni 2018.

Op 25 juni 2018 nam u telefonisch contact met mij op naar aanleiding van de op 15 juni 2018 aan u verstuurde waarschuwingsbrief. U vertelde mij dat u aangeraden was het contact met mij te vermijden. Het geplande hoorgesprek van 26 juni 2018 is door u geannuleerd.

Het niet (meer) willen verschijnen voor een (gepland) hoorgesprek is een omstandigheid waarvan de gevolgen natuurlijk voor uw rekening komen. Het aan u versturen van een waarschuwingsbrief is voor mij geen reden om geen hoorgesprekken meer te plannen. U bent niet geweigerd als gemachtigde en uw machtiging om namens belanghebbenden op te treden is door dezen niet beperkt.”

De rechtbank oordeelt dat in dit geval de inspecteur heeft voldaan aan de hoorplicht. De inspecteur heeft belanghebbende in de gelegenheid gesteld om te worden gehoord, gelet op de diverse pogingen die daartoe zijn ondernomen. Van gemachtigde had verwacht mogen worden dat hij ondanks de waarschuwingsbrief deel zou nemen aan het hoorgesprek.

Hoorplicht zaaknummer 19/2388

De inspecteur heeft bij brief van 15 november 2018 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 10 december 2018. In de brief wordt het bezwaarschrift met betrekking tot de auto in deze zaak genoemd. De inspecteur heeft bij brief van 30 januari 2019 belanghebbende nogmaals uitgenodigd voor een hoorgesprek op 29 maart 2019. In een brief van de inspecteur van 4 april 2019 is het volgende opgenomen: “Op 30 januari 2019 heb ik u uitgenodigd voor een hoorgesprek op 29 maart 2019. Aanvangstijdstip 10:00u in het Belastingkantoor in Doetinchem.

Voor de gereedstaande dossiers was dat de 2e uitnodiging. Oorspronkelijk stonden deze dossiers gepland op 4 december 2018. Maar op uw verzoek werden die toen niet behandeld.

U bent op 29 maart 2019 niet verschenen. Daaraan heb ik de conclusie verbonden dat u niet meer gehoord wenste te worden. De dossiers zullen worden afgedaan met inachtneming van wat in de bezwaarschriften is gesteld.

U heeft mij op 28 maart 2019 een email gestuurd ondanks het aan u opgelegde emailverbod. Uit uw email heb ik opgemaakt dat u voor het hoorgesprek zou verschijnen indien ik zou garanderen dat de dossiers compleet zijn, daarmee doelend op aanwezigheid van de kenteken- of tenaamstellingsgegevens. Deze gegevens zijn echter niet standaard aanwezig in de dossiers omdat die gegevens voor de behandeling van de aangiftes ook niet relevant zijn. Op de email is niet gereageerd.”

De rechtbank overweegt dat aan het niet-verschijnen op een hoorzitting niet zonder meer de conclusie kan worden verbonden dat afgezien wordt van het horen. Dat neemt niet weg dat de inspecteur in de omstandigheden van dit geval wel aan zijn verplichting heeft voldaan om belanghebbende in de gelegenheid te stellen om te worden gehoord, gelet op de diverse pogingen die daartoe zijn ondernomen. De rechtbank wijst daarbij op dat belanghebbende meerdere keren is uitgenodigd voor een hoorgesprek. Van gemachtigde had verwacht mogen worden dat hij zou verschijnen op het hoorgesprek, gelet op de e-mail van 28 maart 2019, ondanks dat hij het niet eens zou zijn met de manier waarop de inspecteur toepassing geeft aan de verplichting van de op de zaak betrekking hebbende stukken.

Hoorplicht zaaknummers 19/2933 en 19/2934

De inspecteur heeft bij brief van 8 februari 2019 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 16 april 2019. In de bijlage van die uitnodiging zit een lijst met de zaken waarop dat hoorgesprek betrekking heeft. Op de lijst zijn de VINnummers van de auto’s vermeld. In het hoorverslag van 16 april 2019 is het volgende opgenomen: ‘Voor dit hoorgesprek is op 8 februari 2019 een uitnodiging verzonden. Bij de uitnodiging is een lijst met te bespreken dossiers bijgevoegd, zodat de gemachtigde zich kan voorbereiden.

Voorafgaand aan het formele hoorgesprek heeft belanghebbende inzage gehad in alle te bespreken dossiers. De inzage vond plaats vanaf 10.00 uur, in het bijzijn van twee administratief ondersteuners. Gemachtigde heeft om hem moverende redenen besloten niet alle dossiers in te zien. Slechts 5 dossiers zijn ingezien. Het formele hoorgesprek heeft rond de klok van 10.20 uur plaatsgevonden en heeft ongeveer 1 uur in beslag genomen..”

De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur aan zijn hoorplicht heeft voldaan, nu de onderhavige zaken ook waren geagendeerd voor het hoorgesprek en dat gesprek ook heeft plaatsgevonden.

Hoorplicht zaaknummers 20/6141, 20/6142, 20/6143 en 20/6494

Voor deze zaken heeft de inspecteur belanghebbende meerdere malen uitgenodigd voor een hoorgesprek. De inspecteur heeft bij brief van 10 juli 2019 de gemachtigde uitgenodigd voor een hoorgesprek op 10 september 2019. De gemachtigde heeft per e-mails van 11 en 17 juli 2019 de inspecteur laten weten niet deel te nemen aan het hoorgesprek vanwege drukte. Op 25 juli 2019 stuurt de inspecteur een brief naar de gemachtigde dat vooralsnog het hoorgesprek door zal gaan. De gemachtigde heeft per e-mails van 24 en 31 juli en 6 augustus op verschillende geplande hoorgesprekken gereageerd. De inspecteur heeft bevestigd per brief van 16 augustus 2019 dat het hoorgesprek van 10 september 2019 doorgang zal vinden. Bij e-mail van 9 september 2019 meldt belanghebbende zich af voor het hoorgesprek wegens vakantie van [kantoorgenoot] , kantoorgenoot van gemachtigde. Per brief van 10 oktober 2019 stuurt de inspecteur een tweede uitnodiging voor een hoorgesprek op 28 oktober 2019. Bij e-mail van 14 oktober 2019 meldt belanghebbende zich af voor het hoorgesprek wegens de laatste werkdag van [kantoorgenoot] . Bij brief van 6 november 2019 nodigt de inspecteur belanghebbende opnieuw uit voor een hoorgesprek op 2 december 2019. De inspecteur heeft bij brief van 26 februari 2020 belanghebbende voor de vierde keer uitgenodigd voor een hoorgesprek op 11 maart 2020. In het verslag van het hoorgesprek van datum 13 maart 2020 heeft de inspecteur het volgende opgenomen: “Op 11 maart 2020 bent u - zonder afmelding - niet verschenen op het hoorgesprek. Ik trek daar uit de conclusie dat u afziet van het recht gehoord te worden.”.

De rechtbank overweegt dat aan het niet-verschijnen op een hoorzitting niet zonder meer de conclusie kan worden verbonden dat afgezien wordt van het horen. Dat neemt niet weg dat de inspecteur in de omstandigheden van dit geval wel aan zijn verplichting heeft voldaan om belanghebbende in de gelegenheid te stellen om te worden gehoord, gelet op de diverse pogingen die daartoe zijn ondernomen. De rechtbank wijst daarbij in het bijzonder op de hoeveelheid uitnodigingen voor een hoorgesprek in te plannen. Van gemachtigde had verwacht mogen worden dat hij met concrete data komt om het hoorgesprek plaats te laten vinden en dat hij bij verhindering op 11 maart 2020 de inspecteur hierover had moeten berichten. De inspecteur heeft dus aan de hoorplicht voldaan.

Hoorplicht zaaknummers 20/9858 en 20/9859

De inspecteur heeft bij brief van 20 augustus 2020 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 7 september 2020. In de bijlage van die uitnodiging zit een lijst met de zaken waarop dat hoorgesprek betrekking heeft. Op de lijst zijn de VINnummers van de auto’s vermeld. In het hoorverslag van 15 september 2020 is het volgende opgenomen: ‘Voor dit hoorgesprek is op 20 augustus 2020 een uitnodiging verzonden. Bij de uitnodiging is een lijst met te bespreken dossiers bijgevoegd, zodat de gemachtigde zich kan voorbereiden. De lijst bevat 88 dossiers. Indien bekend is het kenteken vermeld.

Voorafgaand aan het formele hoorgesprek heeft belanghebbende de mogelijkheid gehad tot inzage in alle te bespreken dossiers. De te bespreken dossiers lagen in de week voorafgaand aan het hoorgesprek ter inzage. Gemachtigde heeft om hem moverende redenen besloten om de dossiers niet in te zien voorafgaand aan het hoorgesprek.”

De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur aan zijn hoorplicht heeft voldaan, nu de onderhavige zaken ook waren geagendeerd voor het hoorgesprek en dat gesprek ook heeft plaatsgevonden.

Hoorplicht zaaknummers 21/1663 tot en met 21/1669

De inspecteur heeft bij brief van 7 oktober 2020 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 27 oktober 2020. Per e-mail reageert de gemachtigde dat hij niet op het hoorgesprek kan komen vanwege de beperkingen omtrent corona. Bij brief van 28 januari 2021 nodigt de inspecteur belanghebbende uit voor een hoorgesprek op 23 februari 2021 en bied hierbij een optie om telefonisch of via beeldverbinding te horen. Bij e-mail zegt de gemachtigde het hoorgesprek af vanwege een zitting bij rechtbank Den Haag. De inspecteur heeft bij brief van 12 februari 2021 belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek op 3 maart 2021. Bij e-mail van 17 februari 2021 meld belanghebbende zich af voor het hoorgesprek op 3 maart 2021 vanwege een zitting van de rechtbank.

De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur aan zijn hoorplicht heeft voldaan, nu de inspecteur de gelegenheid heeft geboden om te horen in onderhavige zaken. De datum 3 maart 2021 is door belanghebbende zelf voorgesteld. Daarnaast heeft de inspecteur in verband met de coronamaatregelen aangegeven dat zowel fysiek inzage kan worden verkregen in de stukken als elektronisch, namelijk door de ingescande dossiers te verzenden. Ook het horen heeft de inspecteur zowel fysiek aangeboden als door middel van (beeld)bellen. Gemachtigde heeft hiertegen steeds aangevoerd dat niet meer dan 25 ingescande dossiers per week kunnen worden behandeld. De gemachtigde heeft in zijn stukken niet onderbouwd waarom dat er niet meer konden zijn. Dit had wel op zijn weg gelegen. Opmerking verdient daarbij dat de inspecteur - onvoldoende weersproken – ter zitting heeft toegelicht dat de gemachtigde veel meer dan 25 bezwaren, namelijk 50 tot 100 bezwaren, per week aanhangig maakt en dat dan niet slechts in 25 bezwaren gehoord kan worden omdat dan de voorraad blijft oplopen. De rechtbank is het daarmee eens. Indien een gemachtigde zoveel bezwaren aanhangig maakt en ook in elke zaak gehoord wil worden, dan mag van hem worden verwacht dat hij zijn bedrijfsvoering daarop aanpast.

Verplichtingen inspecteur op grond van artikel 110 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (hierna VWEU).

Wat betreft beroepsgrond (ii) is in verband met het beroep op het Unierecht van belang dat uit de beslissing van de Hoge Raad volgt dat het belastingrentepercentage op grond van de AWR (AWR-rentepercentage) moet worden vergeleken met het percentage van de, op de website van De Nederlandsche Bank vermelde, “Bancaire rente op consumptief krediet en overige leningen aan huishoudens”²² (bancaire rentepercentage) zoals dat gold aan het begin van de maand waarin de bpm is betaald. Aangezien dat laatste percentage in dit geval 5,18% is (1 oktober 2012) en dat percentage hoger is dan het AWR-rentepercentage dat in de periode 11 oktober 2012 tot en met 6 april 2017 van toepassing was, slaagt het beroep van belanghebbende op het Unierecht in zoverre.

Van belang is vervolgens het ‘interne compensatie’-verweer van de inspecteur. De rechtbank stelt daarbij voorop dat de inspecteur terecht tot uitgangspunt neemt dat het uiteindelijk erom gaat of het totaalbedrag aan belastingrente dat is vergoed, al dan niet te laag is. Dit betekent dus ook dat indien eerder bij het vergoeden van de rente is uitgegaan van een te lange berekeningsperiode, dit niet betekent dat die periode als uitgangspunt moet worden genomen voor berekening van de rente met toepassing van het bancaire percentage in het kader van de zojuist bedoelde vergelijking. De rechtbank verwijst in dit kader ook naar een recente uitspraak van Gerechtshof ’sHertogenbosch.²³ In dit geval is de berekeningsperiode weliswaar naar AWR-maatstaven te lang geweest, maar is de periode niet te lang geweest uit oogpunt over welke periode belanghebbende recht heeft op rentevergoeding. Ook de inspecteur bestrijdt immers niet dat belanghebbende ook recht heeft op vergoeding van (invorderings)rente over de periode tussen 11 oktober 2012 en 1 april 2013. Mogelijk is dat de reden geweest dat de inspecteur eerder (belasting)rente heeft vergoed over de gehele periode vanaf 11 oktober 2012. De rechtbank ziet niet in waarom de omstandigheid dat het toegepaste rentepercentage te laag blijkt te zijn, aanleiding is om op die (pragmatische) handelwijze terug te komen. Nu daarvoor ook geen goede reden is aangevoerd, acht de rechtbank het ‘interne compensatie’-verweer niet verenigbaar met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, waaronder het beginsel van fair play en het vertrouwensbeginsel. In verband met het vertrouwensbeginsel is ook van belang dat het verzoek om vergoeding van invorderingsrente aan een termijn is gebonden, en belanghebbende in dat opzicht mogelijk in zijn belangen zou worden geschaad door het beroep op interne compensatie. Opmerking verdient nog dat het voorgaande niet in tegenspraak is met de voornoemde uitspraak van Gerechtshof ’sHertogenbosch. In die zaak was namelijk aan de orde dat de inspecteur bij zijn belastingrentebeschikking de rente had berekend over ook een periode nadat de teruggaaf al was vastgesteld.

Kostenvergoeding bezwaarfase zaaknummers 21/1663 tot en met 21/1669