Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 11-07-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:3788, 21_1909

3.1.

De rechtbank beoordeelt of de eenmalige uitkering terecht als belastbaar inkomen uit werk en woning is aangemerkt. Tevens zal beoordeeld worden of de belastingrente niet tot een te hoog bedrag is vastgesteld. De beoordeling door de rechtbank vindt plaats aan de hand van de argumenten die belanghebbende heeft aangevoerd, de beroepsgronden.

3.2.

De rechtbank is van oordeel dat de eenmalige uitkering terecht als belastbaar inkomen uit werk en woning is aangemerkt. De belastingrente is terecht en niet te hoog vastgesteld. De conclusie is dat het bezwaar terecht ongegrond is verklaard. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

3.3.

Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat de eenmalige uitkering niet belastbaar is als inkomen uit werk en woning. Hij voert daartoe aan dat de eenmalige uitkering een compensatie is voor immateriële schade, welke door de verzekeraar is veroorzaakt. Er is volgens hem geen relatie tussen de eenmalige uitkering en een nabetalingsverplichting. Volgens belanghebbende is het besluit van 20 december 2011, nr. [nummer] (het besluit) niet van toepassing. Hij legt daaraan ten grondslag dat de afspraken uit de vaststellingsovereenkomst leidend zijn voor de fiscale kwalificatie. Daarin staat dat de eenmalige uitkering wordt betaald onder de voorwaarde dat belanghebbende de klacht bij het Kifid intrekt en dat de betaling plaats vindt tegen finale kwijting. Volgens belanghebbende is er derhalve geen sprake van een uitkering op de voet van (herstel van) de polisvoorwaarden. Belanghebbende voert voorts aan dat de eenmalige uitkering niet kon worden aangewend voor verhoging van de lijfrentepolis bij de [Bank] , omdat de lijfrentepolis bij de [Bank] reeds was geëxpireerd op het moment dat de eenmalige uitkering was overeengekomen. Voorts stelt belanghebbende dat de interne keuze van de verzekeraar om de eenmalige uitkering administratief als belaste uitkering te behandelen los staat van de fiscale kwalificatie. Volgens belanghebbende dient de eenmalige uitkering in box 3 (sparen en beleggen) te worden belast, hij beroept zich in dit verband op het arrest van de HR van 31 maart 2017, ECLI:NL:HR:2017:529 en de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, met name het gelijkheidsbeginsel.

3.4.

De inspecteur stelt zich op het standpunt dat de aanslag IB/PVV juist is vastgesteld, hij beroept zich hierbij op de relevante bepalingen van de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB). De inspecteur beroept zich tevens op het besluit, volgens hem volgt daaruit dat op de eenmalige uitkering dezelfde bepalingen voor de inkomstenbelastingheffing gelden als op de reeds ingegane lijfrente-uitkeringen, zodat de eenmalige uitkering terecht als inkomen uit werk en woning in de belastingheffing is betrokken. Volgens de inspecteur heeft de verzekeraar aan belanghebbende bij het aangaan van de lijfrenteverzekering op beleggingsbasis onvoldoende geïnformeerd/gewaarschuwd over het hefboom- en inteereffect, waardoor de polis minder waard is geworden en belanghebbende een lager bedrag aan lijfrente uitkeringen heeft ontvangen. De eenmalige uitkering verhoogt het uitgekeerde bedrag. De inspecteur stelt voorts dat niet de inhoud van de vaststellingsovereenkomst of de wijze waarop de uitkering administratief is verwerkt leidend is, maar de Wet IB. Daarnaast stelt de inspecteur dat de situatie van belanghebbende niet vergelijkbaar is met die uit het door belanghebbende aangehaalde arrest (zie onder 3.3). Een beroep op het gelijkheidsbeginsel slaagt niet omdat belanghebbende geen casus heeft aangedragen waaruit blijkt dat andere belastingplichtigen die feitelijk en juridisch in dezelfde omstandigheden verkeren gunstiger zijn behandeld, aldus de inspecteur.

3.5.

De rechtbank stelt voorop dat op grond van artikel 3.100 van de Wet IB als periodieke uitkeringen onder meer zijn aangemerkt de aangewezen periodieke uitkeringen en verstrekkingen en de termijnen van lijfrenten als bedoeld in artikel 3.125 van de Wet IB. Op grond van artikel 3.102, lid 1 van de Wet IB behoort tot de aangewezen periodieke uitkeringen en verstrekkingen wat wordt ontvangen ter vervanging van gederfde of te derven periodieke uitkeringen en verstrekkingen. Ten aanzien van het besluit merkt de rechtbank op dat de Staatssecretaris als uitvoerder van de wet in het besluit uitleg geeft over hoe in zijn optiek fiscaal moet worden omgegaan met eenmalige uitkeringen als de onderhavige. In het besluit treedt de Staatssecretaris niet op in hoedanigheid van wet- of regelgever. Het besluit kan als zodanig dan ook niet dienen als wettelijke basis voor het heffen van inkomstenbelasting over de eenmalige uitkering. Die wettelijke basis is namelijk neergelegd in de hiervoor genoemde artikelen 3.100 en 3.102 van de Wet IB.

3.6.

Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de belastingrentebeschikking. Hierbij wijst de rechtbank belanghebbende erop dat het bedrag van de belastingrente het bedrag van de aanslag volgt.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;