Aflevering 4

Op grond van de Wet aanpassing fiscale bedrijfsopvolgingsfaciliteiten 2025 zijn in de doorschuifregelingen in de aanmerkelijkbelangsfeer in de Wet IB 2001 (DSR-ab) en de bedrijfsopvolgingsregeling in de SW 1956 (BOR) aanpassingen aangebracht in het kwalificerende ondernemingsvermogen. In deze bijdrage bespreken de auteurs deze wijzigingen en onderzoeken zij of de wetgever zijn doelstellingen om de DSR-ab en BOR beter te laten aansluiten bij de reële bedrijfsopvolging en misbruik tegen te gaan, heeft bereikt.

Door de steeds verder toenemende digitalisering van de wereldwijde economie en het bedrijfsleven, zijn bedrijven steeds meer in staat om op afstand en over grenzen heen zaken te doen. Een gevolg hiervan is dat werknemers, die vanwege digitalisering beter in staat zijn om op afstand te werken, steeds vaker over landsgrenzen heen vanuit thuis werken. In deze bijdrage bespreken de auteurs de kwalificatie van een dergelijke thuiswerkplek als een potentiële vaste inrichting voor het Nederlands (internationaal) belastingrecht. Daarbij wordt stilgestaan bij de nationale wetgeving van Nederland hierover, alsmede het belang van het (commentaar op het) OESO Modelverdrag en de individuele belastingverdragen in dat kader. Daarnaast wordt aandacht besteed aan de verhouding tussen Nederland en haar buurlanden (België en Duitsland) met betrekking tot dit onderwerp. Het artikel sluit af met een aantal overwegingen en handvatten die kunnen worden gebruikt om invulling te geven aan het (relatief) open begrip van de thuiswerkplek als vaste inrichting.

Fiscaal gedrag van ondernemingen (gepubliceerde strategie en beleid) staat steeds meer in de belangstelling, van (institutionele) beleggers tot toezichthouders. Er is een aantal codes dat (mede) op fiscaal gedrag ziet. Interessant is of de feitelijke gedragingen overeenkomen met het beleid of met een relevante code. In deze bijdrage gaan de auteurs in op bovengenoemde aspecten en behandelen zij tevens enkele resultaten van onderzoeken die zicht geven op het feitelijk gedrag. De auteurs gaan daarbij ook in op eventuele gevolgen van dergelijke onderzoeken voor het fiscale toezicht.

De Tijdelijke wet inframarginale elektriciteitsheffing regelt een eenmalige heffing over inkomsten van bepaalde elektriciteitsproducenten in de periode van 1 december 2022 tot 1 juli 2023. Deze heffing is de Nederlandse implementatie van het plafond op marktinkomsten zoals die is verplicht op basis van Verordening (EU) 2022/1854. De auteurs bespreken in deze bijdrage de belangrijkste elementen van deze unieke en eenmalige rijksbelasting. De constatering is helaas niet alleen dat de beperkte parlementaire behandeling zich heeft vertaald in een significant aantal onduidelijkheden en knelpunten, maar ook in een significant gebrek aan rechtszekerheid en rechtsbescherming voor producenten van duurzame energie.