Centrale Raad van Beroep, 15-12-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:4337, CRvB 13-4688 WIA

1.2.

Bij besluit van 18 september 2014 heeft het Uwv de mate van arbeidsongeschiktheid van appellant per 29 januari 2014 vastgesteld op 100%. Tevens is meegedeeld dat met ingang van 24 juni 2014 recht op een loonaanvullingsuitkering is ontstaan, die even hoog is als de loongerelateerde uitkering.

1.3.

3.1.

3.2.

Het Uwv heeft verzocht om bevestiging van de aangevallen uitspraak. Ter zitting heeft het Uwv het standpunt ingenomen ernstige vraagtekens te hebben bij het procesbelang in deze zaak.

4.1.

Bij besluit van 7 september 2012 is, naast de vaststelling dat voor appellant met ingang van 24 februari 2012 tot 24 juni 2014 recht op een loongerelateerde WGA-uitkering is ontstaan naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 67%, tevens vastgesteld dat appellant in de periode van 6 juni 2012 tot 31 augustus 2012 100% arbeidsongeschikt was. De hoogte van de loongerelateerde uitkering is hierdoor niet gewijzigd.

4.2.

Tussen partijen is in geschil de vaststelling van de mate van arbeidsongeschiktheid van appellant per 24 februari 2012 en per 31 augustus 2012.

4.3.

Ter zitting heeft appellant desgevraagd verklaard geen aanspraak te maken op een uitkering ingevolge de Inkomensverzekering voor volledig en duurzaam arbeidsongeschikten (IVA). Appellant heeft zich ter zitting, in aanvulling op zijn schriftelijke reactie dat zijn procesbelang gelegen is in de door hem gevorderde mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100%, op het standpunt gesteld dat zijn belang gelegen is in het uitstralingseffect dat een vaststelling van volledige arbeidsongeschiktheid tijdens de gehele duur van de loongerelateerde uitkering zal hebben op toekomstige beoordelingen.

4.3.

De Raad dient ambtshalve de vraag te onderzoeken of appellant bij een inhoudelijke beoordeling door de Raad van de aangevallen uitspraak voldoende procesbelang heeft.

4.4.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad (zoals neergelegd in de uitspraak van 2 juli 2014, ECLI:CRVB:2014:2284) is daarvoor bepalend of het resultaat dat de indiener van een bezwaar- of beroepschrift nastreeft ook daadwerkelijk kan worden bereikt en het realiseren van dat resultaat voor deze indiener feitelijke betekenis heeft.

4.5.

Zoals de Raad heeft overwogen in zijn uitspraak van 15 februari 2013 (ECLI:NL:CRVB:2013:BZ1485) moet, bij de vraag of procesbelang aanwezig is, worden betrokken het gevolg dat het hebben van een verdienvermogen van minder dan 20% heeft voor de soort en de hoogte van de WGA-uitkering na afloop van de loongerelateerde uitkering. Als een betrokkene tijdens het ontvangen van een loongerelateerde uitkering ten minste twee maanden een verdienvermogen van minder dan 20% heeft, dan geldt voor die betrokkene geen inkomenseis. De inkomenseis gaat op grond van artikel 60, derde lid, van de Wet WIA pas gelden 24 maanden nadat betrokkene weer een verdienvermogen van meer dan 20% heeft. In het geval van appellant betekent dat, nu bij besluit van 7 september 2012 is vastgesteld dat de mate van zijn arbeidsongeschiktheid met ingang van 6 juni 2012 100% bedraagt en die mate van arbeidsongeschiktheid ten minste twee maanden heeft geduurd, de inkomenseis voor appellant niet langer geldt. De inkomenseis gaat in beginsel pas weer gelden 24 maanden na het moment waarop is vastgesteld dat de arbeidsongeschiktheid is afgenomen en minder dan 80% bedraagt, in het geval van appellant derhalve 24 maanden vanaf 31 augustus 2012 tot 31 augustus 2014.

4.6.

Voorts is hangende de procedure in hoger beroep bij besluit van 18 september 2014 de mate van arbeidsongeschiktheid van appellant opnieuw, tijdens de hiervoor genoemde periode van 24 maanden en tijdens de loongerelateerde uitkering, per 29 januari 2014, vastgesteld op meer dan 80%.

4.7.

Uit hetgeen onder 4.5 en 4.6 is overwogen vloeit voort dat een procesbelang van appellant in deze zaak niet kan zijn gelegen in de inkomenseis. De stelling dat een volledige arbeidsongeschiktheid tijdens de gehele duur van de loongerelateerde uitkering uitstralingseffect zal hebben op toekomstige beoordelingen door het Uwv - wat daarvan ook zij - heeft appellant niet geconcretiseerd en kan reeds daarom door de Raad niet worden aanvaard. Derhalve kan hierin ook geen procesbelang van appellant zijn gelegen. Daarnaast stelt de Raad vast appellant geen aanspraak heeft gemaakt op een IVA-uitkering.

4.8.

De Raad is, gelet op hetgeen onder 4.5 tot en met 4.7 is overwogen, van oordeel dat het resultaat dat appellant in deze procedure nastreeft, geen feitelijke betekenis voor hem kan hebben. Het hoger beroep wordt daarom niet-ontvankelijk verklaard.

5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

6. Bij deze uitspraak is voor een veroordeling tot vergoeding van wettelijke rente geen aanleiding.