Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 22-07-2025, ECLI:NL:GHARL:2025:4601, 23/2624 t/m 23/2627

Ter zitting heeft belanghebbende verklaard de hoger beroepen inzake de jaren 2012, 2013 en 2015 in te trekken, omdat over die jaren geen geschil meer bestaat over de vastgestelde aanslagen vennootschapsbelasting en de beschikkingen belastingrente. Dit brengt mee dat uitsluitend nog de aanslag vennootschapsbelasting 2014 en de daarmee samenhangende beschikking belastingrente, ter beoordeling van het Hof voorligt. Hierna zullen deze aanslag en beschikking worden beoordeeld.

Artikel 27e Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) bepaalt dat het (hoger) beroep van de belastingplichtige ongegrond wordt verklaard indien de vereiste aangifte niet is gedaan, tenzij de belastingplichtige overtuigend kan aantonen dat en in hoeverre de uitspraak op het bezwaar onjuist is (omkering en verzwaring van de bewijslast).

Ondanks daartoe te zijn uitgenodigd en aangemaand, heeft belanghebbende pas in de bezwaarfase – de aanslag was al voordien opgelegd – de aangifte vennootschapsbelasting 2014 ingediend. Dit kan niet worden aangemerkt als het doen van de vereiste aangifte.¹ De in deze aangifte opgenomen gegevens maken slechts onderdeel uit van het ingediende bezwaarschrift tegen de aanslag. Dit brengt mee dat belanghebbende niet de vereiste aangifte heeft gedaan, zodat voornoemde bewijsregel van artikel 27e AWR van toepassing is.

Belanghebbende betoogt in dat verband dat de aangifte vennootschapsbelasting 2014 weliswaar te laat is gedaan, maar dat dit niet aan belanghebbende kan worden verweten, zodat de omkering en verzwaring van de bewijslast niet aan de orde kan zijn.²Volgens belanghebbende zijn de aandelen in [naam7] NV in mei 2017 gedwongen overgedragen aan een derde en zijn de nieuwe directie, de stille curator en [de bank] ernstig nalatig geweest bij het tijdig doen van een aangifte, hetgeen niet aan belanghebbende kan worden verweten. Dit betoog kan niet slagen. Na aanmaning had de aangifte op 13 augustus 2015 moeten zijn ingediend, zodat de omstandigheden vanaf mei 2017 in dat verband niet relevant zijn. Nu jegens belanghebbende dus een verwijt kan worden gemaakt ter zake van het niet doen van de vereiste aangifte, vindt de bewijssanctie van artikel 27e AWR toepassing.

De zogenoemde omkering en verzwaring van de bewijslast ontslaat de Inspecteur niet van zijn verplichting de door hem aangebrachte correcties niet naar willekeur vast te stellen. De aanslag dient te berusten op een redelijke schatting. De Inspecteur heeft de correcties gebaseerd op de commerciële jaarrekening van de gevoegde dochters waarbij correcties voor fiscale doeleinden in aanmerking zijn genomen. Gelet daarop kan niet worden gezegd dat deze correcties onredelijk of willekeurig zijn vastgesteld.

Indien en voor zover een belanghebbende de juistheid van de voor de schatting gebruikte gegevens of de juistheid van de schatting van de Inspecteur anderszins betwist, dient hij daarvoor tegenbewijs te leveren op de in artikel 27e AWR bedoelde wijze. Belanghebbende heeft lopende de procedure in hoger beroep haar bezwaren tegen de correcties inzake de voorziening verzekeringsplichtigen (VVP) en de herwaardering hypothecaire vorderingen, ingetrokken. Voor het overige heeft belanghebbende geen gronden of argumenten aangevoerd, laat staan overtuigend aangetoond, dat en in hoeverre de geschatte aanslag te hoog is vastgesteld. Ter zitting van het Hof heeft belanghebbende nieuwe stellingen aangevoerd waarbij zij voor het eerst naar voren heeft gebracht welke onderdelen van de geschatte aanslag zij wenst te bestrijden. Deze stellingen worden als tardief buiten beschouwing gelaten. De aanslag vennootschapsbelasting 2014 zal dan ook niet worden verminderd.

Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de in rekening gebrachte belastingrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden daartegen aangevoerd. Nu de aanslag wordt gehandhaafd, dient ook de in rekening gebrachte belastingrente te worden gehandhaafd.