Gerechtshof Den Haag, 14-09-2022, ECLI:NL:GHDHA:2022:1909, BK-22/00052

De Heffingsambtenaar heeft ter zake van het parkeren op 29 oktober 2016 en het niet (voldoende) betalen van de ter zake van het parkeren verschuldigde parkeerbelasting, aan belanghebbende, met dagtekening 4 november 2016, een naheffingsaanslag in de parkeerbelastingen van de gemeente Rotterdam opgelegd, ten bedrage van € 61,67 waarvan € 1,67 belasting en € 60 kosten. Belanghebbende heeft daartegen op 16 november 2016 bezwaar gemaakt.

Bij brief van 2 januari 2017 heeft belanghebbende de Heffingsambtenaar in gebreke gesteld wegens het niet-tijdig nemen van een beslissing op het ingediende bezwaarschrift en heeft, op de voet van artikel 4:17 Awb, verzocht om binnen twee weken alsnog uitspraak op bezwaar te doen.

- betaling van de door de Rechtbank vast te stellen bedrag aan verbeurde dwangsom;

- vergoeding van het griffierecht;

- vergoeding van proceskosten;

- vergoeding van wettelijke rente over de dwangsom.

Bij uitspraak op bezwaar gedagtekend 25 april 2017, heeft de Heffingsambtenaar het bezwaar ongegrond verklaard.

Naar aanleiding van deze uitspraak op bezwaar heeft belanghebbende, in aanvulling op het reeds bij de Rechtbank ingestelde beroep, met dagtekening 12 april 2017, een nader stuk ingediend waarin hij verzoekt om een integrale proceskostenvergoeding. Voorts stelt hij zich op het standpunt dat de hoorplicht is geschonden.

Op 17 augustus 2017 heeft een telefonisch hoorzitting tussen belanghebbende en de Heffingsambtenaar over deze zaak plaatsgevonden.

-

verklaart het beroep gericht tegen het niet tijdig nemen van een beslissing op bezwaar niet-ontvankelijk;

-

verklaart het beroep gericht tegen het bestreden besluit van 25 april 2017 gegrond en vernietigt dit besluit;

-

verwijst de zaak terug naar verweerder teneinde opnieuw uitspraak op het bezwaar van eiser te doen met inachtneming van deze uitspraak;

-

bepaalt dat verweerder aan eiser een dwangsom vergoedt ten bedrage van € 1.260,-, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 10 mei 2017 tot het tijdstip van voldoening;

-

bepaalt dat verweerder aan eiser proceskosten vergoedt ten bedrage van € 990,-;

-

bepaalt dat verweerder het betaalde griffierecht van € 46,- aan eiser vergoedt.”

Op hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van 30 oktober 2017 heeft dit Hof bij uitspraak van 14 maart 2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:481, die uitspraak bevestigd.

Belanghebbende heeft op 23 juli 2020 door middel van een digitaal verzonden bericht de Heffingsambtenaar in gebreke gesteld wegens het – na het terugwijzen van de zaak naar de Heffingsambtenaar voor het opnieuw doen van een uitspraak op het ingediende bezwaarschrift – niet tijdig beslissen op het bezwaar. Hij stelt dat sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn voor afdoening van de onderhavige zaak en doet een verzoek tot vergoeding van immateriële schade (VIS).

- dat van het horen kan worden afgezien omdat de naheffingsaanslag wordt vernietigd,

- dat het digitaal indienen van een ingebrekestelling niet mogelijk is en

- dat geen dwangsom is verbeurd omdat het bestreden besluit is genomen binnen veertien dagen na 23 juli 2020.

De Heffingsambtenaar heeft verder vermeld dat een afzonderlijke brief zal worden gestuurd over het verzoek van belanghebbende om een VIS.

Met dagtekening 26 augustus 2020 heeft belanghebbende bij de Rechtbank beroep ingesteld tegen het bestreden besluit. Er is een griffierecht geheven van € 48. Belanghebbende verzoekt om een VIS wegens overschrijding van de redelijke termijn, vergoeding van de proceskosten en het betaalde griffierecht, alsmede de wettelijke rente over voornoemde posten. De Heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.

Bij brief van 21 juni 2021 heeft de Heffingsambtenaar de Rechtbank verzocht de zaak door een meervoudige kamer te laten behandelen. Een afschrift van deze brief is aan belanghebbende toegestuurd. Belanghebbende heeft zich tegen dat verzoek niet verzet.

Bij brief van 5 november 2020 heeft belanghebbende erop gewezen dat op 17 augustus 2017 een hoorzitting heeft plaatsgevonden en daarbij verzocht om toekenning van een kostenvergoeding dienaangaande.

Bij brief van 24 november 2021 heeft de Rechtbank aan partijen een vooraankondiging toegestuurd met kennisgeving van het voornemen om de behandeling van de onderhavige zaak op 5 januari 2022 te laten plaatsvinden. Daarin is niet vermeld door wie de zaak zal worden behandeld.

Bij brief van 21 december 2021 is aan partijen een definitieve uitnodiging gestuurd met de mededeling dat de behandeling van de onderhavige zaak op 5 januari 2022 zal plaatsvinden. Daarin is vermeld dat de zaak zal worden behandeld door [A] .

De behandeling van de onderhavige zaak heeft op 5 januari 2022 te Dordrecht plaatsgevonden ter zitting van een meervoudige kamer. Beide partijen hebben aan de zitting deelgenomen.

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt het bestreden besluit voor zover het betreft de proceskosten;

- stelt de proceskosten in bezwaar vast op € 538,-;

- veroordeelt verweerder tot het betalen van een schadevergoeding van € 1.500,- aan eiser voor de overschrijding van de redelijke termijn te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf vier weken na de datum van openbaarmaking van deze uitspraak tot aan de dag van algehele voldoening;

- bepaalt dat deze uitspraak voor zover het de proceskosten betreft in de plaats treedt van de vernietigde uitspraak op bezwaar;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiser ten bedrage van € 1.082,-.”

Belanghebbende heeft tegen voormelde uitspraak een hogerberoepschrift ingediend. De Heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend en incidenteel hoger beroep ingesteld. Belanghebbende heeft vervolgens een nader stuk, aangeduid als conclusie van repliek, en een “zienswijze incidenteel hoger beroep” ingediend.